วันนี้ลงโทษเด็กคนหนึ่งไป เป็นเด็กชายอายุประมาณ ห้าปี น้องเรียนอยู่ศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก
บ้านน้องมียายและแม่ เพราะพ่อและแม่น้องแยกกัน และพ่อและแม่ของน้องมักแย่งน้องไปเลี้ยง แต่น้องมักจะได้กลับมาอยู่กับยายเสมอเพราะแม่ทำงาน
ที่ศูนย์เด็ก วันนี้น้องรบกวนการเรียนการสอนตลอดวัน (คล้ายเมื่อวาน สอบถามครูว่าเขาเป็นแบบนี้บ่อยไหม ครูบอกว่าไม่ค่อยบ่อย พอดีศูนย์เราต้องมีการปรับปรุง มีช่างชายหญิงละแวกศูนย์เด็กมาทำงานก่อสร้างใกล้ๆ)
เช้าน้องก็เล่นรุนแรง กับเพื่อนๆ
ช่วงครูสอนน้องก็ไม่ตั้งใจ
เวลานอนยิ่งแล้วใหญ่ไม่สนใจนอนเลย นอนประมาณเที่ยงหนึ่งชั่วโมงก็ตื่นแล้ว
ตอนเย็นพาออกไปเล่นที่สนามน้องก็หยิบไม้กวาดมาเล่น
เรานั่งอยู่ใกล้ๆเด็กผู้หญิง ก็พยายามตะโกนบอกเขาไม่ให้เล่นไม้
สักพักหนึ่งเราเผลอ เขาก็เอากิ่งไม้แถวนั้นท่อนยาวประมาณเมตร แข็งแรงพอควรตีลงไปที่กึ่งกลางศีรษะเพื่อนผู้ชาย เพื่อนร้องไห้เรารีบตามไปดู
แต่เราก็ถามคนที่โดนตี น้องที่โดนตีบอกว่าโดนท่อนไม้ ที่ศีรษะมีรอยทราย เพราะไม้อยู่ใกล้ทราย
เราเห็นก็จะทำโทษก่อนเพื่อให้รู้ว่าทำผิด แต่ไม่กล้าตีเจ็บต่อหน้าเพื่อน แล้วพาเด็กที่โดนตีไปเช็ดทรายออก

เราปล่อยให้เขาเข้าไปนั่งในห้องคนเดียว แต่เขาก็ยังซน เราตีที่มือเขา
สักพักเขาก็ออกมาก็เล่นรุนแรง แกล้งเพื่อน เหมือนไม่จำ ไม่เจ็บ ที่โดนลงโทษไป

เรามีไม้ท่อนยาวๆ ไว้ตีเด็กในวันนี้ แต่เราตีไม่เจ็บหรอกค่ะ ปกติเราจะทำงานที่สำนักงานค่ะ ช่วงนี้มาทำงานที่ศูนย์เด็ก แต่เด็กซนก็คือเด็กซน จะมีกลุ่มตีต้องตีต้องเตือนขาประจำ
แต่เราจะตีไม่เจ็บ คิดว่าเราเป็นคนที่ใจดีก็ว่าได้ ตอนเขาอยู่ในห้องคนเดียวขณะที่เพื่อนๆ เตรียมตัวรอผู้ปกครอง เราบอกให้เขาไปล้างหน้า แล้วทาแป้ง สักพักเขาก็ซนต่อ และไม่เชื่อฟังครู
แต่เราก็ไม่อยากให้เด็กคนนี้กล้าทำผิดอีก เมื่อเห็นทำผิด เกเร แกล้งเพื่อน หลายครั้งในวันนี้ของน้องคนนี้เข้า เราก็อยากทำโทษให้หลาบจำ ให้อยู่ในสำนึกว่าจะไม่แกล้งเพื่อนอีก ก่อนเลิกเรียนก็เลยจับชายเสื้อตรงไหล่ดึงออกมานอกห้อง (ตอนนั้นช่างผู้ชายกำลังทำรั้วศูนย์ ช่างผู้หญิงกำลังทาสีในศูนย์ ศูนย์อยู่ใกลวัด มีพระ มีฆราวาส ก็จะมีบุคคลที่เห็นประมาณนี้ แต่ผู้ปกครองเด็กไม่เห็นเลยค่ะ เพราะเป็นเวลาก่อนที่ผู้ปกครองจะมารับเด็กตอนเลิกเรียน) แล้วตี ใช้มือตีไปที่ลำตัว เขาก็เหมือนเจ็บแต่ไม่สนใจจำ เราก็ดึงหูเขาแล้วสั่นๆ แต่ไม่ทำให้เจ็บมาก
เขามาศูนย์พูดคำหยาบเก่ง วันนี้เราเลยใช้คำหยาบกับเขา (เมื่อวานเขาชวนเพื่อนเล่นถอดกางเกง)

จากหน้าตาที่ทาแป้ง กลายเป็นเปื้อนน้ำตา มีน้ำมูกสองข้าง
สรุปเขาคงรู้ว่าเราทำร้ายเขา เราคิดว่าเขาไม่เข้าใจว่าเราลงโทษเพราะเขาผิด และไม่อยากให้เขาทำผิดอีกแน่ๆ
เราคิดว่าเขาคงจะเสียใจ แต่เขาไม่แสดงอาการเสียใจมาก เหมือนเขาทนไม้ทนมือมาก

ก่อนกลับบ้านเขาไม่ยอมไหว้เรา และทำเชิดใส่
แต่พอกลับมาเอารองเท้าที่ลืมอีกที ผู้ปกครองบอกให้ไหว้ ก็หันมาไหว้ ดูเป็นเด็กคนใหม่ที่แทบไม่เหลือความทรงจำว่าตัวเองซนที่ศูนย์กลับไปบ้านเลย เราคิดว่าเขาคงสตาร์ทที่จะซนที่บ้าน แต่อย่างไรเสียที่บ้านย่อมมีความอบอุ่น คงไม่ทำอะไรเลวร้ายเหมือนในศูนย์อีกแน่ คือรู้สึกแย่มากเลยค่ะ

เราจะทำอย่างไรดี เราไม่ได้มีหน้าที่สอนเขา แต่หน่วยงานเรา จำเป็นต้องหาคนไปทำงานที่ศูนย์เด็ก เพราะบุคลากรไม่พอ เราก็ไม่ทราบว่าต้องทำอย่างไร
ที่จะทำให้เด็กหลายคนที่มีพฤติกรรมไม่เหมาะเปลี่ยนพฤติกรรมได้

เรามีพลัง มีไฟ ที่จะทำงานกับเด็กอยู่ เพราะโดยส่วนใหญ่พวกเขาจะไร้เดียงสา ไม่มีพิษภัย ถึงมี เราก็แข็งแรงกว่าเขา
เราสงสัยว่าเราควรใช้หลักการด้านการศึกษาด้านใดมาแก้ปัญหานี้ได้ เราก็จบครูมา แต่ก็สายอื่น ไม่ใช่อนุบาล
เรากะจะเอาเด็กคนนี้ให้อยู่คนเดียวในครั้งหน้า เพราะวันนี้เราดูเด็กผู้หญิงประมาณสองขวบกว่าที่เพิ่งเลิกดื่มนมขวดที่ศูนย์ เด็กเล็กไปต้องมีคนใส่ใจ แต่ก็ยังไม่ก่อปัญหาให้กับเพื่อน แต่เด็กผู้ชายคนนี้ ไม่ใช่เลย พอโดนทำโทษก็จะทำท่าฟ้องคนนั้นคนนี้ให้ปกป้อง แต่ในศูนย์ก็มีแค่ครู เด็กที่นี้ส่วนใหญ่ใช้ภาษาลาว ซึ่งแตกต่างจากเด็กชุมชนภาษาส่วย(ที่ครูลาวสอน ตอนนั้นเราไปประมาณสี่เดือน พอเราบอกเราสอนว่าที่ครูตีเพราะหนูผิด หนู่อย่าฟ้องพ่อฟ้องแม่ เด็กก็ปรับตัวได้และไม่ทำอีก ทำไมใช้คำพูดคล้ายกัน แต่เด็กกลับมีพฤติกรรมแตกต่างกันมาก )

ท่านใดพอจะแนะนำได้ไหมคะ หวังว่าคงกรุณาค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ