ตั้งแต่ที่เจ้าได้ส่งสาร์นดังกล่าว มากลางวงเม้าส์มอยของ เจ็ดฝีปากกกล้าแห่งคุณธรรมประจำพันทิป (ซึ่งจะมีเจ็ดคนหรือไม่ ไม่บอก)
ข้าก็ร้อนใจยิ่งนัก เกรงว่าเจ้าจะเข้าใจผิดคิดว่าพวกข้า เจ็ดฝีปากกล้าฯ มีใจฝักไฝ่พรรคมารอสูรเทวา ถึงขนาดตั้งชื่อไทยให้เจ้าด้วยความเอ็นดู (ไม่นะ)
ข้าจึงขอเสนอตัวเป็นหนังหน้าไฟแทนศิษย์เพื่อน ถึงแม้จะรู้ว่าการทำเช่นนี้เป็นการหาเรื่องใส่ตัวแท้ๆ เพราะแค่เห็น "คิ้วหาเรื่อง" ของเจ้าข้าก็ผวาแล้ว
แต่ดังคำพระโพธิสัตว์ที่ว่า "งานยิ่งยาก ไม่มีใครทำ เรายิ่งต้องทำ" จึงขอออกมาโต้ว่า พวกเราหาได้ฝักไฝ่ในพรรคมารไม่
เพียงแต่ต้องยอมรับอย่างทึ่งปนฉงนกับความสามารถพิเศษของเจ้า ว่าได้แต่ใดมา
อย่างแรก เจ้าสามารถวิเคราะห์รอยฟกช้ำว่าเกิดขึ้นเมื่อไร เกิดขึ้นแบบไหน แบบแมนๆตรงๆ หรือ แบบลอบกัด ถ้าเจ้ากลับตัว พวกข้าก็คงอยากเห็นเจ้าไปทำประโยชน์นี้แก่นิติเวชซึ่งขาดบุคลากรเช่นนี้อยู่ พวกข้าชื่นชมความหลักแหลมในการวิเคาระห์แทบจะเทียบเท่าอาจารย์ของเจ้ายิ่งนัก แค่นั้น!
ต่อมา แค่ปาดขี้ดินที่ติดมากับล้อลาก เจ้าก็สามารถหยั่งรู้ (และอาจจะประมวลผลในหัวจากการนับคนที่สลบไปแล้ว) ได้ว่ามีอยู่สามคนบนล้อลาก ป้าดดด
แต่ข้าว่า เจ้าทำท่าเท่ไปงั้นแหละ เจ้าคงใช้การนับหัวอย่างที่ข้าว่ามากกว่า ว่าคนหายไป 6 ในเวลาจำกัดจำขี่ จะแบกคนหนีได้อย่างมากก็หนึ่งต่อหนึ่ง ประมวลแล้วคือลาก 3 ขนไป 3 แต่ก็นับว่าเจ้าใช้คณิตศาสตร์และตรรกวิทยาได้อย่างมีประสิทธิภาพ
แต่ที่น่าทึ่งที่ซู้ดคือ ตรงนี้
เจ้าแค่สูดดมอากาศที่พวกกังฟูได้หายใจรดไว้ เจ้าก็สามารถตามกลิ่นได้ว่า พวกนั้นไปทางไหน เจ้าทำได้เช่นไร มีแต่กังฟูเท่านั้นที่เจ้าเคยประลองฝีมือในระยะประชิด หรือไอ้กังฟูมันตดทิ้งไว้ให้เจ้าตามกลิ่น? ฮึ
แต่พอมาเห็นภาพนี้ ข้าว่า เจ้านี่แค่ชอบดมอะไรไปเรื่อยมากกว่า (ดมกระเทียมทำม้ายยย) แต่เจ้ามักจะทำหน้าท่าทางว่าเจ้า รู้นะ ว่าซ่อนกันที่ไหน
ก็คงมีเพียงแค่นี้ที่ข้าอยากจะมาบอกเพื่อไม่ให้เจ้าลำพองตนเกินไปนัก พวกข้าไม่คิดว่าเจ้าเก่งกล้าสามารถอะไรนักหรอก ข้าแอบเห็นตอนหน้า ที่เจ้าแอบใช้มีดอาบยาพิษกับกังฟูด้วย ฮึ ข้าว่าแล้ว เจ้าน่ะ สู้กังฟูไม่ได้หรอก อาจเป็นเพราะไอ้ "เปียดื้อ" ของเจ้าเป็นอุปสรรคสำคัญหรือเปล่า
ข้าว่ามันคงหนักหัวเจ้าน่าดู ขนาดนั่งรอ มันยังรั้งหัวเจ้าไปซะขนาดน้าน
จบสาร์นแต่เพียงเท่านี้ หวังว่าเจ้าคงเข้าใจ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้หรือถ้าเจ้าไม่พอใจ จงไปลงที่เพื่อนข้า! ขำๆนะอาเฟย เปียดื้อ 
ถึง อาเฟย หรือ "เปียดื้อ" ณ ๐๐ ร้ายรักพยัคฆ์กังฟู ๐๐
ข้าก็ร้อนใจยิ่งนัก เกรงว่าเจ้าจะเข้าใจผิดคิดว่าพวกข้า เจ็ดฝีปากกล้าฯ มีใจฝักไฝ่พรรคมารอสูรเทวา ถึงขนาดตั้งชื่อไทยให้เจ้าด้วยความเอ็นดู (ไม่นะ)
ข้าจึงขอเสนอตัวเป็นหนังหน้าไฟแทนศิษย์เพื่อน ถึงแม้จะรู้ว่าการทำเช่นนี้เป็นการหาเรื่องใส่ตัวแท้ๆ เพราะแค่เห็น "คิ้วหาเรื่อง" ของเจ้าข้าก็ผวาแล้ว
แต่ดังคำพระโพธิสัตว์ที่ว่า "งานยิ่งยาก ไม่มีใครทำ เรายิ่งต้องทำ" จึงขอออกมาโต้ว่า พวกเราหาได้ฝักไฝ่ในพรรคมารไม่
เพียงแต่ต้องยอมรับอย่างทึ่งปนฉงนกับความสามารถพิเศษของเจ้า ว่าได้แต่ใดมา
อย่างแรก เจ้าสามารถวิเคราะห์รอยฟกช้ำว่าเกิดขึ้นเมื่อไร เกิดขึ้นแบบไหน แบบแมนๆตรงๆ หรือ แบบลอบกัด ถ้าเจ้ากลับตัว พวกข้าก็คงอยากเห็นเจ้าไปทำประโยชน์นี้แก่นิติเวชซึ่งขาดบุคลากรเช่นนี้อยู่ พวกข้าชื่นชมความหลักแหลมในการวิเคาระห์แทบจะเทียบเท่าอาจารย์ของเจ้ายิ่งนัก แค่นั้น!
ต่อมา แค่ปาดขี้ดินที่ติดมากับล้อลาก เจ้าก็สามารถหยั่งรู้ (และอาจจะประมวลผลในหัวจากการนับคนที่สลบไปแล้ว) ได้ว่ามีอยู่สามคนบนล้อลาก ป้าดดด
แต่ข้าว่า เจ้าทำท่าเท่ไปงั้นแหละ เจ้าคงใช้การนับหัวอย่างที่ข้าว่ามากกว่า ว่าคนหายไป 6 ในเวลาจำกัดจำขี่ จะแบกคนหนีได้อย่างมากก็หนึ่งต่อหนึ่ง ประมวลแล้วคือลาก 3 ขนไป 3 แต่ก็นับว่าเจ้าใช้คณิตศาสตร์และตรรกวิทยาได้อย่างมีประสิทธิภาพ
แต่ที่น่าทึ่งที่ซู้ดคือ ตรงนี้
เจ้าแค่สูดดมอากาศที่พวกกังฟูได้หายใจรดไว้ เจ้าก็สามารถตามกลิ่นได้ว่า พวกนั้นไปทางไหน เจ้าทำได้เช่นไร มีแต่กังฟูเท่านั้นที่เจ้าเคยประลองฝีมือในระยะประชิด หรือไอ้กังฟูมันตดทิ้งไว้ให้เจ้าตามกลิ่น? ฮึ
แต่พอมาเห็นภาพนี้ ข้าว่า เจ้านี่แค่ชอบดมอะไรไปเรื่อยมากกว่า (ดมกระเทียมทำม้ายยย) แต่เจ้ามักจะทำหน้าท่าทางว่าเจ้า รู้นะ ว่าซ่อนกันที่ไหน
ก็คงมีเพียงแค่นี้ที่ข้าอยากจะมาบอกเพื่อไม่ให้เจ้าลำพองตนเกินไปนัก พวกข้าไม่คิดว่าเจ้าเก่งกล้าสามารถอะไรนักหรอก ข้าแอบเห็นตอนหน้า ที่เจ้าแอบใช้มีดอาบยาพิษกับกังฟูด้วย ฮึ ข้าว่าแล้ว เจ้าน่ะ สู้กังฟูไม่ได้หรอก อาจเป็นเพราะไอ้ "เปียดื้อ" ของเจ้าเป็นอุปสรรคสำคัญหรือเปล่า
ข้าว่ามันคงหนักหัวเจ้าน่าดู ขนาดนั่งรอ มันยังรั้งหัวเจ้าไปซะขนาดน้าน
จบสาร์นแต่เพียงเท่านี้ หวังว่าเจ้าคงเข้าใจ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้