สวัสดีค่ะ...วันนี้จะมาเล่าประสบการณ์สยองขวัญให้ฟัง
ที่ดินแปลงใหญ่ถูกกว้านซื้อโดยนายทุนรายใหญ่ เพื่อสร้างคอนโดมิเนียมราคาหลายล้านบาท แต่เดิมที่ดินละแวกนี้มีบ้านเรือนเพียงไม่กี่หลัง เป็นบ้านส่วนบุคคลเป็นสมบัติตั้งแต่สมัยปู่ ย่า ตา ทวด ยังคงมีลำคลองน้ำสีเข้ม กลิ่นโชยมาไหลผ่านอยู่รำไร เวลาจะไปไหนก็ยังคงขึ้นรถเมล์ หรือไม่ก็รถสองแถว แต่จะรอนานมาก จากถนนลูกลังดินแดงกลายเป็นถนนคอนกรีต 4 เลน แต่ในปัจจุบันมีถึง 8 เลนด้วยกัน มีความเจริญและพัฒนาเข้ามาถึงในชุมนแห่งนี้ ทั้ง ๆ ที่ไม่อยากให้เกิด มีทั้งรถไฟไฟฟ้าที่กำลังจะเกิดขึ้น แอร์พอร์ตเรียวลิงค์ที่นานหลายนาทีกว่าจะมาซักขบวน เบียดแล้วเบียดอีกก็ยังไม่คิดที่จะเพิ่มตู้ หรือเพิ่มขบวนซักที และคอนโดที่กำลังสร้างอยู่ ณ ปัจจุบัน นี่คือเหตุของที่มา...
คืนหนึ่ง ขณะขับรถเข้าซอยบ้าน ซึ่งเป็นเวลา 3 ทุ่มกว่า ๆ ปกติยังคงมีคนยืนรอรถเมล์กันอย่างพลุกพล่าน มีวินมอเตอร์ไซต์ที่คอยรับส่งลูกค้าอยู่เต็มไปหมด คืนนี้กลับไม่มี เงียบสงัด และรู้สึกวังเวงร่วมด้วย อาจเป็นเพราะคืนนี้มีฝนด้วย คงทำให้ผู้คนต่างก็รีบกลับบ้านกัน จึงทำให้รูสึกเงียบเหงาเป็นพิเศษ ด้วยความที่ดิฉันปากอยู่ไม่สุข ได้แหงนมองคอนโดที่กำลังสร้างอยู่แล้วพูดออกมาว่า "ตึกนี้มีคนตายบ้างรึยังนะ" ไม่ว่าจะเป็นที่ไหนที่มีการก่อสร้างตึกสูงๆจะมีคนงานก่อสร้างตกลงมาตายเสมอ (ลืมบอกไปว่า คอนโดกับบ้านดิฉันห่างกันแค่รถ 2 คันสามารถสวนกันได้เท่านั้น) แม่ของดิฉันก็ตอบกลับมาว่า "น่าจะมีบ้างแล้วนะ"
เช้าวันต่อมา ดิฉันเดินไปหาซื้อโจ๊กรับประทานตอนเช้าเป็นประจำอยู่ทุกวัน เจ้อ้อยคนขายไก่ย่าง (แม่ค้าปากตลาด อยากรู้เรื่องใครแกบอกได้หมด อย่างกับไปแอบอยู่ใต้เตียงเขามาอย่างนั้น) แกรีบเดินมาหาดิฉันแล้วกระซิบถามดิฉันว่า "เมื่อวันก่อน ได้ยินเสียงกรี๊ดๆ เสียงโวยวายกันบ้างมั้ย" ดิฉันก็ตอบว่า "ได้ยินนะ วันนั้นดูบอลไทยแข่งอยู่ เจ๊มีอะไรจะเล่าให้ฉันฟังใช่มั้ย เล่ามาเลย" ไม่ต้องอ้อมค่ะ ดิฉันกับเจ๊อ้อยสนิทกันมากค่ะ แค่แกพูดเกริ่นมาแบบนี้ ดิฉันก็รู้เลยว่าแกต้องมีเรื่องมาเม้าแน่ๆ แกเล่าว่าวันนั้นมีคนงานก่อสร้างตกตึกลงมาตาย (ตอนที่ดิฉันกำลังดูบอลไทยแข่งอยู่นั่นเอง ไอ้เราก็คิดว่าคนงานเขาคงดูเหมือนกับเรา) แล้วคนงานก็กรี๊ดกันลั่นนั่นแหละ ไม่ใช่เสียงเชียร์บอลเหมือนที่ดิฉันเข้าใจ แล้ววันต่อมาก็ตกอีกคน (คนที่ 2 ที่ตกตึกดิฉันไม่อยู่บ้าน) ดิฉันก็คิดในใจ นั่นไงว่าแล้วมันต้องมี
บางวันที่พ่อของดิฉันต้องตื่นไปทำงานตั้งแต่ตี 3 (พ่อดิฉันเป็นพนักงานขับรถ วันไหนออกต่างจังหวัดจะต้องตื่นเร็ว) จะได้ยินเสียงหมาหอนเป็นประจำ มีคืนหนึ่งดิฉันอยู่บ้านคนเดียว ช่วงพักโฆษณาของรายการคนอวดผี ดิฉันเดินเข้าห้องน้ำ และออกมาเข้าครัวเพื่อหาอะไรกินแก้เหงา อยู่ๆความรู้สึกก็เย็นยะเยือกขึ้นมาขนที่แขนนี่ตั้งชันเลย แล้วสายตาก็มองออกไปทางหน้าต่าง ซึ่งจะเห็นคอนโดพอดี ประมาณชั้นที่ 17, 18 เห็นจะได้ กะจากสายตา กลับมีเงาลางๆรูปร่างคล้ายคนยืนอยู่ ในตำแหน่งนั้นคือลิฟต์ ซึ่งไม่น่าจะเป็นไปได้ถ้ามีใครจะยืนอยู่ตรงนั้น จะว่าเป็นเงาสะท้อนก็ไม่น่าจะใช่ เพราะตึกสูงขนาดนั้น ซึ่งทั้งตึกมีแค่ไฟดวงเล็กๆสีส้มไม่กี่ดวงที่ส่องสว่างอยู่ เหตุการณ์นี้ก็ทำเอาหลอนได้เหมือนกัน
แล้วคุณล่ะ...คิดดีแล้วรึยังที่จะซื้อห้องชุดไว้ซักห้อง ทั้งๆที่ไม่รู้เลยว่า ในห้องนั้นได้มีคนตายบ้างแล้วหรือยัง
เฝ้าคอนโด หรือกลับไม่ถูก (สิ่งที่มองไม่เห็น)
ที่ดินแปลงใหญ่ถูกกว้านซื้อโดยนายทุนรายใหญ่ เพื่อสร้างคอนโดมิเนียมราคาหลายล้านบาท แต่เดิมที่ดินละแวกนี้มีบ้านเรือนเพียงไม่กี่หลัง เป็นบ้านส่วนบุคคลเป็นสมบัติตั้งแต่สมัยปู่ ย่า ตา ทวด ยังคงมีลำคลองน้ำสีเข้ม กลิ่นโชยมาไหลผ่านอยู่รำไร เวลาจะไปไหนก็ยังคงขึ้นรถเมล์ หรือไม่ก็รถสองแถว แต่จะรอนานมาก จากถนนลูกลังดินแดงกลายเป็นถนนคอนกรีต 4 เลน แต่ในปัจจุบันมีถึง 8 เลนด้วยกัน มีความเจริญและพัฒนาเข้ามาถึงในชุมนแห่งนี้ ทั้ง ๆ ที่ไม่อยากให้เกิด มีทั้งรถไฟไฟฟ้าที่กำลังจะเกิดขึ้น แอร์พอร์ตเรียวลิงค์ที่นานหลายนาทีกว่าจะมาซักขบวน เบียดแล้วเบียดอีกก็ยังไม่คิดที่จะเพิ่มตู้ หรือเพิ่มขบวนซักที และคอนโดที่กำลังสร้างอยู่ ณ ปัจจุบัน นี่คือเหตุของที่มา...
คืนหนึ่ง ขณะขับรถเข้าซอยบ้าน ซึ่งเป็นเวลา 3 ทุ่มกว่า ๆ ปกติยังคงมีคนยืนรอรถเมล์กันอย่างพลุกพล่าน มีวินมอเตอร์ไซต์ที่คอยรับส่งลูกค้าอยู่เต็มไปหมด คืนนี้กลับไม่มี เงียบสงัด และรู้สึกวังเวงร่วมด้วย อาจเป็นเพราะคืนนี้มีฝนด้วย คงทำให้ผู้คนต่างก็รีบกลับบ้านกัน จึงทำให้รูสึกเงียบเหงาเป็นพิเศษ ด้วยความที่ดิฉันปากอยู่ไม่สุข ได้แหงนมองคอนโดที่กำลังสร้างอยู่แล้วพูดออกมาว่า "ตึกนี้มีคนตายบ้างรึยังนะ" ไม่ว่าจะเป็นที่ไหนที่มีการก่อสร้างตึกสูงๆจะมีคนงานก่อสร้างตกลงมาตายเสมอ (ลืมบอกไปว่า คอนโดกับบ้านดิฉันห่างกันแค่รถ 2 คันสามารถสวนกันได้เท่านั้น) แม่ของดิฉันก็ตอบกลับมาว่า "น่าจะมีบ้างแล้วนะ"
เช้าวันต่อมา ดิฉันเดินไปหาซื้อโจ๊กรับประทานตอนเช้าเป็นประจำอยู่ทุกวัน เจ้อ้อยคนขายไก่ย่าง (แม่ค้าปากตลาด อยากรู้เรื่องใครแกบอกได้หมด อย่างกับไปแอบอยู่ใต้เตียงเขามาอย่างนั้น) แกรีบเดินมาหาดิฉันแล้วกระซิบถามดิฉันว่า "เมื่อวันก่อน ได้ยินเสียงกรี๊ดๆ เสียงโวยวายกันบ้างมั้ย" ดิฉันก็ตอบว่า "ได้ยินนะ วันนั้นดูบอลไทยแข่งอยู่ เจ๊มีอะไรจะเล่าให้ฉันฟังใช่มั้ย เล่ามาเลย" ไม่ต้องอ้อมค่ะ ดิฉันกับเจ๊อ้อยสนิทกันมากค่ะ แค่แกพูดเกริ่นมาแบบนี้ ดิฉันก็รู้เลยว่าแกต้องมีเรื่องมาเม้าแน่ๆ แกเล่าว่าวันนั้นมีคนงานก่อสร้างตกตึกลงมาตาย (ตอนที่ดิฉันกำลังดูบอลไทยแข่งอยู่นั่นเอง ไอ้เราก็คิดว่าคนงานเขาคงดูเหมือนกับเรา) แล้วคนงานก็กรี๊ดกันลั่นนั่นแหละ ไม่ใช่เสียงเชียร์บอลเหมือนที่ดิฉันเข้าใจ แล้ววันต่อมาก็ตกอีกคน (คนที่ 2 ที่ตกตึกดิฉันไม่อยู่บ้าน) ดิฉันก็คิดในใจ นั่นไงว่าแล้วมันต้องมี
บางวันที่พ่อของดิฉันต้องตื่นไปทำงานตั้งแต่ตี 3 (พ่อดิฉันเป็นพนักงานขับรถ วันไหนออกต่างจังหวัดจะต้องตื่นเร็ว) จะได้ยินเสียงหมาหอนเป็นประจำ มีคืนหนึ่งดิฉันอยู่บ้านคนเดียว ช่วงพักโฆษณาของรายการคนอวดผี ดิฉันเดินเข้าห้องน้ำ และออกมาเข้าครัวเพื่อหาอะไรกินแก้เหงา อยู่ๆความรู้สึกก็เย็นยะเยือกขึ้นมาขนที่แขนนี่ตั้งชันเลย แล้วสายตาก็มองออกไปทางหน้าต่าง ซึ่งจะเห็นคอนโดพอดี ประมาณชั้นที่ 17, 18 เห็นจะได้ กะจากสายตา กลับมีเงาลางๆรูปร่างคล้ายคนยืนอยู่ ในตำแหน่งนั้นคือลิฟต์ ซึ่งไม่น่าจะเป็นไปได้ถ้ามีใครจะยืนอยู่ตรงนั้น จะว่าเป็นเงาสะท้อนก็ไม่น่าจะใช่ เพราะตึกสูงขนาดนั้น ซึ่งทั้งตึกมีแค่ไฟดวงเล็กๆสีส้มไม่กี่ดวงที่ส่องสว่างอยู่ เหตุการณ์นี้ก็ทำเอาหลอนได้เหมือนกัน
แล้วคุณล่ะ...คิดดีแล้วรึยังที่จะซื้อห้องชุดไว้ซักห้อง ทั้งๆที่ไม่รู้เลยว่า ในห้องนั้นได้มีคนตายบ้างแล้วหรือยัง