ขออนุญาติใช้พื้นที่ของเว็บเพื่อแชร์ประสบการณ์และแลกเปลี่ยนความเห็นนะครับ
ลูกสาวผมอายุ 2.5 ปี ได้เข้าเรียนที่โรงเรียนอนุบาลแห่งหนึ่งในระดับชั้นเตรียมอนุบาล โดยปัจจุบันเป็นการเตรียมความพร้อมก่อนเปิดเทอมในเดือน พ.ย. โดยก่อนหน้าจะเข้าโรงเรียน ที่บ้านสังเกตเห็นความผิดปรกติของเท้า จึงได้พาไปตรวจที่โรงพยาบาลเอกชนใหญ่แห่งหนึ่ง ภายหลังการตรวจอย่างละเอียดพบว่าลูกสาวไม่มีอุ้งเท้า แพทย์ได้วินิจฉัยให้รักษาโดยการใส่รองเท้าดัดรูปเท้า ซึ่งต้องใส่ต่อเนื่อง 8 ชั่วโมงต่อวัน พร้อมทั้งได้ออกไปรับรองแพทย์เพื่อนำไปให้กับทางโรงเรียน เมื่อถึงวันแรกที่ไปโรงเรียนผมก็ได้นำไปมอบให้กับคุณครูประจำชั้นพร้อมแจ้งให้ทราบถึงคำแนะนำของแพทย์โดยที่คุณครูก็รับทราบ เวลาผ่านไป 2 สัปดาห์ ภรรยาได้ถามลูกว่าไปโรงเรียนได้ใส่รองเท้าไหม ลูกสาวตอบกลับมาว่าไม่ได้ใส่ ประกอบกับเพื่อนของภรรยาซึ่งไปส่งลูกที่โรงเรียนทุกวันส่งรูปถ่ายในห้องเรียนมาให้ ปรากฎว่าลูกสาวเดินเท้าเปล่าในห้องเรียน ผมจึงโทรไปถามที่โรงเรียน ได้ความว่า "ให้ใส่ได้แต่เฉพาะตอนออกนอกห้องเรียน" ผมจึงบอกว่าได้แจ้งคุณครูประจำชั้นแล้วพร้อมกับใบรับรองแพทย์ ทางคุณครูซึ่งประจำอยู่ที่สำนักงานก็บอกว่า "ได้ทราบแล้วค่ะ แต่ให้ใส่ได้เฉพาะตอนออกนอกห้องเรียน" ผมยอมรับว่าเริ่มใช้คำพูดแบบมีอารมณ์ (อันนี้ยอมรับว่าผมเองก็ควบคุมอารมณ์ไม่ดีด้วย) ผมก็บอกว่าทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกว่าให้ใส่เฉพาะตอนอยู่นอกห้องเรียน เพราะตอนผมแจ้งแล้วแล้วได้รับคำตอบว่า "ได้" ผมย่อมเข้าใจว่า "ได้ตลอดเวลา" ทางโรงเรียนจึงขอปรึกษากับผู้บริหารแล้วจะติดต่อกลับ จากนั้นประมาณ 1 ชั่วโมง ทางโรงเรียนได้โทรมาเพื่อยืนยันว่า "ไม่สามารถให้ใส่ในห้องเรียนได้" พร้อมกับใช้คำพูดว่า "ที่ผ่านมาไม่เคยมีปัญหา" หลังจบคำนี้ผมยอมรับว่าอารมณ์ขึ้นทันที่จึงถามกลับด้วยอารมณ์ว่า "นี่คุณกำลังบอกว่าผมมีปัญหาหรือ" ประโยคต่อมาผมจำไม่ได้จริงๆ ว่าคุณครูพูดว่าอะไร แต่ประโยคสุดท้ายคือ "แล้วคุณพ่อจะเอายังไง" ผมจึงบอกว่า "ถ้างั้นเดี๋ยวผมไปที่โรงเรียนเอง" แต่สุดท้ายด้วยการเตือนสติจากภรรยาผมจึงโทรกลับไปอีกครั้ง ครั้งนี้ได้คุยกับครูใหญ่ (ซึ่งผมขอชื่นชมอย่างมากที่พูดจากับผมเป็นอย่างดี และมีเหตุมีผล) แต่คำยืนยันจากทางโรงเรียนคือไม่สามารถให้ใส่รองเท้าเข้าห้องเรียนได้ ด้วยเกรงว่าหากมีการทำกิจกรรมแล้วเด็กอาจไปเหยียบเท้าเพื่อนบาดเจ็บได้ และด้วยกฎระเบียบของโรงเรียนไม่อนุญาตให้ใส่เข้าห้องเรียน แต่กฎระเบียบนี้ทางโรงเรียนยอมรับว่าปัจจุบันไม่ได้มีการเขียนไว้ในระเบียบการ แต่จะมีการระบุในเร็วๆ นี้เพื่อความชัดเจน ณ ตอนนั้นผมอารมณ์เย็นลงพอสมควรแล้ว ผมได้บอกกับโรงเรียนว่าผมเองก็เป็นคนเคารพในกฎระเบียบของทุกที่ "หากมีการระบุและบอกกล่าวตั้งแต่แรก" ซึ่งกรณีนี้ผมรับไม่ได้ใน 2 ประเด็นคือ
1. คุณครูประจำชั้นรับทราบโดยไม่ได้บอกว่าเวลาอยู่ในห้องเรียนต้องถอดรองเท้า
2. ผมพบใบรับรองแพทย์ถูกใส่กลับไว้ในกระเป๋านักเรียนลูก ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความไม่ใส่ใจในเรื่องสุขภาพของเด็ก
สุดท้ายผมและคุณครูใหญ่ต่างเคารพและยอมรับในกฎกติกา รวมถึงความผิดพลาดที่เกิดขึ้น โดยทางโรงเรียนยินดีคืนเงินให้หากผมต้องการให้ลูกลาออกจากโรงเรียน สำหรับผมและครอบครัวแอบเสียดายที่เห็นลูกเริ่มปรับตัวได้ แต่หากลูกไม่ใส่รองเท้าดัดรูปเท้าอย่างต่อเนื่อง 8 ชั่วโมงต่อวัน สิ่งที่ลูกได้จากการได้ไปโรงเรียนแลกกับสุขภาพของเค้าในระยะยาวคงไม่คุ้มกัน
มาถึงตรงนี้ผมอยากได้ความคิดเห็นจากทุกท่าน รวมถึงผู้ปกครองที่มีลูกต้องใส่รองเท้าดัดรูปเท้า ว่าการใช้ชีวิตในโรงเรียนของเด็กๆ มีปัญหาหรืออุปสรรคอย่างไรกันบ้าง ขอบคุณครับ
การใช้ชีวิตในโรงเรียนสำหรับเด็กที่ต้องใส่รองเท้าดัดรูปเท้า
ลูกสาวผมอายุ 2.5 ปี ได้เข้าเรียนที่โรงเรียนอนุบาลแห่งหนึ่งในระดับชั้นเตรียมอนุบาล โดยปัจจุบันเป็นการเตรียมความพร้อมก่อนเปิดเทอมในเดือน พ.ย. โดยก่อนหน้าจะเข้าโรงเรียน ที่บ้านสังเกตเห็นความผิดปรกติของเท้า จึงได้พาไปตรวจที่โรงพยาบาลเอกชนใหญ่แห่งหนึ่ง ภายหลังการตรวจอย่างละเอียดพบว่าลูกสาวไม่มีอุ้งเท้า แพทย์ได้วินิจฉัยให้รักษาโดยการใส่รองเท้าดัดรูปเท้า ซึ่งต้องใส่ต่อเนื่อง 8 ชั่วโมงต่อวัน พร้อมทั้งได้ออกไปรับรองแพทย์เพื่อนำไปให้กับทางโรงเรียน เมื่อถึงวันแรกที่ไปโรงเรียนผมก็ได้นำไปมอบให้กับคุณครูประจำชั้นพร้อมแจ้งให้ทราบถึงคำแนะนำของแพทย์โดยที่คุณครูก็รับทราบ เวลาผ่านไป 2 สัปดาห์ ภรรยาได้ถามลูกว่าไปโรงเรียนได้ใส่รองเท้าไหม ลูกสาวตอบกลับมาว่าไม่ได้ใส่ ประกอบกับเพื่อนของภรรยาซึ่งไปส่งลูกที่โรงเรียนทุกวันส่งรูปถ่ายในห้องเรียนมาให้ ปรากฎว่าลูกสาวเดินเท้าเปล่าในห้องเรียน ผมจึงโทรไปถามที่โรงเรียน ได้ความว่า "ให้ใส่ได้แต่เฉพาะตอนออกนอกห้องเรียน" ผมจึงบอกว่าได้แจ้งคุณครูประจำชั้นแล้วพร้อมกับใบรับรองแพทย์ ทางคุณครูซึ่งประจำอยู่ที่สำนักงานก็บอกว่า "ได้ทราบแล้วค่ะ แต่ให้ใส่ได้เฉพาะตอนออกนอกห้องเรียน" ผมยอมรับว่าเริ่มใช้คำพูดแบบมีอารมณ์ (อันนี้ยอมรับว่าผมเองก็ควบคุมอารมณ์ไม่ดีด้วย) ผมก็บอกว่าทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกว่าให้ใส่เฉพาะตอนอยู่นอกห้องเรียน เพราะตอนผมแจ้งแล้วแล้วได้รับคำตอบว่า "ได้" ผมย่อมเข้าใจว่า "ได้ตลอดเวลา" ทางโรงเรียนจึงขอปรึกษากับผู้บริหารแล้วจะติดต่อกลับ จากนั้นประมาณ 1 ชั่วโมง ทางโรงเรียนได้โทรมาเพื่อยืนยันว่า "ไม่สามารถให้ใส่ในห้องเรียนได้" พร้อมกับใช้คำพูดว่า "ที่ผ่านมาไม่เคยมีปัญหา" หลังจบคำนี้ผมยอมรับว่าอารมณ์ขึ้นทันที่จึงถามกลับด้วยอารมณ์ว่า "นี่คุณกำลังบอกว่าผมมีปัญหาหรือ" ประโยคต่อมาผมจำไม่ได้จริงๆ ว่าคุณครูพูดว่าอะไร แต่ประโยคสุดท้ายคือ "แล้วคุณพ่อจะเอายังไง" ผมจึงบอกว่า "ถ้างั้นเดี๋ยวผมไปที่โรงเรียนเอง" แต่สุดท้ายด้วยการเตือนสติจากภรรยาผมจึงโทรกลับไปอีกครั้ง ครั้งนี้ได้คุยกับครูใหญ่ (ซึ่งผมขอชื่นชมอย่างมากที่พูดจากับผมเป็นอย่างดี และมีเหตุมีผล) แต่คำยืนยันจากทางโรงเรียนคือไม่สามารถให้ใส่รองเท้าเข้าห้องเรียนได้ ด้วยเกรงว่าหากมีการทำกิจกรรมแล้วเด็กอาจไปเหยียบเท้าเพื่อนบาดเจ็บได้ และด้วยกฎระเบียบของโรงเรียนไม่อนุญาตให้ใส่เข้าห้องเรียน แต่กฎระเบียบนี้ทางโรงเรียนยอมรับว่าปัจจุบันไม่ได้มีการเขียนไว้ในระเบียบการ แต่จะมีการระบุในเร็วๆ นี้เพื่อความชัดเจน ณ ตอนนั้นผมอารมณ์เย็นลงพอสมควรแล้ว ผมได้บอกกับโรงเรียนว่าผมเองก็เป็นคนเคารพในกฎระเบียบของทุกที่ "หากมีการระบุและบอกกล่าวตั้งแต่แรก" ซึ่งกรณีนี้ผมรับไม่ได้ใน 2 ประเด็นคือ
1. คุณครูประจำชั้นรับทราบโดยไม่ได้บอกว่าเวลาอยู่ในห้องเรียนต้องถอดรองเท้า
2. ผมพบใบรับรองแพทย์ถูกใส่กลับไว้ในกระเป๋านักเรียนลูก ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความไม่ใส่ใจในเรื่องสุขภาพของเด็ก
สุดท้ายผมและคุณครูใหญ่ต่างเคารพและยอมรับในกฎกติกา รวมถึงความผิดพลาดที่เกิดขึ้น โดยทางโรงเรียนยินดีคืนเงินให้หากผมต้องการให้ลูกลาออกจากโรงเรียน สำหรับผมและครอบครัวแอบเสียดายที่เห็นลูกเริ่มปรับตัวได้ แต่หากลูกไม่ใส่รองเท้าดัดรูปเท้าอย่างต่อเนื่อง 8 ชั่วโมงต่อวัน สิ่งที่ลูกได้จากการได้ไปโรงเรียนแลกกับสุขภาพของเค้าในระยะยาวคงไม่คุ้มกัน
มาถึงตรงนี้ผมอยากได้ความคิดเห็นจากทุกท่าน รวมถึงผู้ปกครองที่มีลูกต้องใส่รองเท้าดัดรูปเท้า ว่าการใช้ชีวิตในโรงเรียนของเด็กๆ มีปัญหาหรืออุปสรรคอย่างไรกันบ้าง ขอบคุณครับ