สวัสดีครับ เพื่อนๆชาวพันทิพทุกคน
ผมมีเรื่องทุกข์ใจมากๆ และไม่แน่ใจ ว่าผมจะผ่านมันไปได้ไหมนะครับ
ขออนุญาตเริ่มเรื่องเลยครับ

ผมรู้จักกับเเฟนผม หลังจากที่ผมอกหักจากความรัก ของคนเก่าที่คบกันมาสามปีครับ

แฟนผมเรียนอยุ่ปีสี่ ในมหาลัยแห่งหนึ่งครับ
ตอนนั้น หลังจากอกหัก ผมก็ได้มีโกาสมาพบเธอ
และหลังจากเราได้คุยกันมาสักระยะนึง
เราสองคน ก็ตกลงคบกันครับ

ความรักของเราราบรื่นมาโดยตลอดครับ
ผมเองก็คอยแบ่งเวลา ไปเจอแฟนผมเสมอๆ
พาไปรู้จักกับครอบครัวผม และได้มีโอกาสรู้จักกับครอบครัวของเธอ


พาไปดูหนังบ้าง พาไปทานข้าว พาไปเที่ยวเกาะสวยๆ ที่พักดีๆ พาไปซื้อของบ้าง คอยดูแลมาตลอด คอยไลน์หากัน โทรคุยกันทุกวัน
ถึงแม้ว่าจะต้องห่างๆกันบ้าง ด้วยธุรกิจที่ผมทำ
จึงทำให้ไม่ค่อยได้อยุ่กรุงเทพ
(ผมทำสวนยาง อยุ่ทางเหนือครับ ต้องขึ้นสวน 2 อาทิตย์ครั้ง ตอนที่คนงานเอายางไปขาย)

แต่ผมก็ยังซื่อสัตย์ รักเดียวใจเดียว กับแฟนผม
มีอะไรก็ให้ตลอด เธออยากได้อะไร ผมก็ให้เท่าที่ผมให้ได้
ไม่เคยขัดหรือปฎิเสธเธอเลย

แม้แต่ตอนที่แฟนผมเรียนจบ ผมก็เป็นธุระพาไปสมัครงานตามที่ต่างๆ ที่ถูกเรียกสัมภาษณ์
บางที่ เห็นว่าไกลจากที่พักมากๆ ผมก็เปิดโรงแรมให้นอน เพราะจะได้เดินทางไปไม่ลำบาก

จนในที่สุดเธอก็ได้งานทำครับ

ดูหมือนว่า ความรักมันจะราบรื่นดีใช่ไหมครับ แต่นั่น มันเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องที่เกิดขึ้นกับผมครับ

หลังจากที่แฟนผมเรียนจบ ทำงานได้สักพัก
แฟนผมก็เริ่มเปลี่ยนไปครับ

หลังจากไลน์หากัน ก็ไม่มี หลีงจากที่โทรคุยกัน ก็น้อยลง และแฟนผมเริ่มแสดงอาการอึดอัดทุกครั้ง เมื่อผมอยุ่ใกล้ๆ เเละเริ่มเอ่ยปาก ขอ space มากขึ้น อั่ยผมก็โอเค ด้วยความรักที่มีให้ ผมก็ค่อยๆปล่อย และฝั่งผมก็พยายามปรับตัว หาข้อบกพร่องของตนเองและพยายามแก้ไข
และพยายามทำความเข้าใจ ว่าแฟนผมคงจะเหนื่อยกับเรื่องงาน หรืออะไรต่างๆ

ผมก็พยายามปรับปรุงตัว  และยังซื่อสัตยกับแฟนผมเสมอ
พยายามที่จะไม่คิดมาก และพบายามประคับประคองความรักของผม ให้ดีที่สุด


จนวันนึง เราต้องทะเลาะกัน อาจจะเป็นเพราะเซนส์ของผมก็ได้ครับ ทะเลาะกันไป ทะเลาะกันมา คาดคั้นกันไป คาดคั้นกันมา

จนสุดท้าย เธอก็ยอมรับกับผมแล้ว ว่ามีคนเข้ามาในชีวิตของเธอจริงๆ เธอก็ดูๆใจกับเค้าด้วย
เธอให้เหตุผลผมสั้นๆ ว่าเขามีในสิ่งที่ผมไม่มี

ส่วนผมเธอก็บอกว่ายังรักอยู่ แต่ขอเวลา ถ้าเธอพร้อมกว่านี้ เธออาจจะกลับมา ?

แต่ใจของผม มันแหลกสลายไปแล้วครับ
ผมยอมเดินออกมาดีกว่า
เพราะผมเชื่อว่า ถ้ารักกันจริง คงไม่เปิดโอกาสให้บุคคลที่สามเข้ามาทำลายความรุ้สึกกันแบบนี้
ยอมรับว่าตอนนี้ มันเจ็บมากๆ
ไม่คิดว่าจากการอกหักครั้งก่อน
พอมาเจอรักใหม่อีกครั้ง ก็มาเจ็บซ้ำสองอีกครั้ง
ผมก็ทำใจได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ตอนนี้ยังมึนๆงงๆอยู่เลยครับ

คงไม่มีการโทรหาผม และคงไม่มีข้อความไลน์ดีๆมาถึงผมอีกแล้ว ความว่างเปล่า ความเหงา
มันโหดจริงๆครับ

แต่อย่างน้อย ผมก็ดีใจ ที่ไม่ได้นอกใจใคร
ยังซื่อสัตย์ ยังรัก และปรารถนาดีกับเธอเสมอๆ
ผมก็ไลน์ไปอวยพร ขอให้เธอโชคดี มีชีวิตที่ดีกว่าตอนที่คบกับผม ผมไม่อยากให้ใครมองเธอว่า คบซ้ำซ้อน ผมขอไปเองน่าจะดีที่สุด
เรื่องอื่นผมรับได้นะครับ แต่เรื่องบุคคลที่สาม
ผมรับไม่ได้จริงๆครับ

สำหรับท่านใด ที่มีแฟน หรือมีความรักดีๆ
ก็ขอให้ถนอมความรัก ดูแลความรักกันไปให้นานๆครับ หมั่นเอาใจใส่ และซื่อสัตย์ต่อกันและกัน

อย่าทำลายความเชื่อใจกันและกัน ไม่งั้น อีกฝ่ายนึงเขาจะเจ็บมากๆครับ
และสำหรับท่านใด ที่กำลังเผชิญความทุกข์
จากความรัก อาจจะเจอหนักกว่าผม
ผมก็ขอเป็นกำลังใจ ให้ทุกคน ผ่านพ้นมันไปให้ได้นะครับ

ผมขอรบกวนพื้นที่เวบไว้เท่านี้ครับ
คงต้องบอกกับตัวเอง ว่าจะผ่านมันไปให้ได้

ขอบคุณทุกๆท่านที่สละเวลาเข้ามาอ่าน
และขอบคุณสำหรับทุกๆกำลังใจ และทุกๆคอมเมนท์ครับ