คนในครวบครัวของผมเหมือนรืมวันเกิดของผมไปดื่อๆ หรือว่าจะจำได้กันแต่ก็ไม่ใส่ใจกันเท่าไหร ทั้งที่ครอบครัวผมที่รู้ๆจักและสนิทมีรวมๆกัน 10กว่าคน
แต่ไม่มีแม้แต่คำอวยพรวัดเกิด เป็นแบบนี้มาตั่งแต่ตอนผมเข้า ม.1 ตอนนี้ เรียนพาณิชปี1 ก็ไม่เคยได้อะไรจากวันเกิด แต่ทุกๆปีวันเกิดของผมยังมีเพื่อนมาอวยพรกันบ้างบ้างคนใจของขวัญ อยู่บ้านก้คุยกันดีสนุกสนานแต่ผมมาเริ่มคิดดูตอนวันเกิดพี่ของผมมีคนอวยพรวันเกิดเยอะมากแถมยังได้ของขวัญด้วยผมเลยคิดว่าวันเกิดผมก็ควรจะได้บ้างถึงไม่ได้ของขวัญแค่คนอวยพรก็ยังดี หรือผมทำตัวไม่ดีเอง ก่อนวันเกิดของผม3วันผมลองแกล้งถามคนในครอบครัว
ว่าอีก3วันคือวันอะไรทุกคนเลยบอกวันที่15บ้างวันพุธบ้าง ผมก็เริ่มคิดในใจและว่ายังไงก็คงแกล้งพูดไปงั้นๆเดียวก็คงทำอะไรสักอย่าง พอมาถึงวันเกิดของผม
ผมไป รร. ตามปกติเพื่อนถามวันเกิดหรอก็อวยพรกันไป พอกลับถึงบ้าน ผมก็เก็บตัวอยู่ในห้องทั้งวันลงมาอยู่ข้างล่างบ้าง แป๊ปเดียวให้คนในบ้านเห็นหน้า
[บ้านผมอยู่กันหลายคน] แล้วผมก็ขึ้นห้องผมนั่งเล่น face ก็มีคนมาอวยพรวันเกิด ผมไม่ค่อยสนิทกันคนในเฟสมานักแต่ก็คุยกันไปเรื้อย แต่ก็มาอวยพรกัน
แต่ทำไมคนในบ้านผมไม่เคยมาอวยพรบ้างเลย  แต่กับพี่ของผมนั้น งั่งงู้งยั่งงี ชอบเอาพี่มาเปรียนเทียบผมตอนนี้พี่ผมทำงานรับเหมาทำข้าวกล่องส่ง
ชอบเปรียบผมกับพี่แบบ พี่เค้าทำงานแล้วได้เงินดีอยู่งานเค้าทำได้บ้างไม่ได้บ้าง ตั่งแต่ 400-1000 บาท ต่อการเหมา1ครั้ง คนในบ้านผมเลย โอ้มาก
แบบอยากเขี่ยผมทิ้ง มีคนในบ้านผมคนหนึ่งบอกผมเลยว่า มืงดูพี่มืงไว้ทำงานได้เงินเป็นพันแต่มืงทำห่าอะไรยังไม่ได้เอาแต่ขอเงินๆ แล้วคือผมคิดว่า
ตอนนี้ผมอายุ16แล้ว ตอนพี่ผมอายุ16 พี่ผมมันเป็นตัวปัญหาของบ้านผมเลย  ขอเงินไปออกรถ พอผ่อนไปได้สักระยะ รถโดนยึด  เที่ยวเล่น ตี ฟัน เที่ยวผับ หาสาว ปัญหาเยอะมาก แล้วคนในบ้านผมเอาอะไรมาเปรียนเทียบว่าพี่ผมดีกว่าผม หรือว่าเห็นว่าพี่ผมทำงานได้เงินดีแล้ว เลยอยากจะด่าผมอย่างงั้น ..... วันเกิดของผม ผมรอจน 5ทุ่มจะเที่ยงคืน ผมอยู่ในห้องผมพอเที่ยงคืนผมลงไปอยู่ข้างล่างทุกคนหลับกันหมดแล้ว ผมน้ำตาคลอเบ้า เดินไปเข้าห้องน้ำแล้วล้างหน้า กลับขึ้นห้องผม แล้วผมมานั่งคิดๆดูแล้วันเกิดของผมมันห่วยแตกมากเลยหรือไงแต่ทำไมบ้านคนอื่นเคาอวยพรวันเกิดกันสนุกสนานพาไปกินนู้นกินนี้ แต่ครอบครัวผมกลับรืมวันเกิด รวมถึง พ่อ-แม่ผมด้วย

ปล.ผมแค่อยากมาระบายความในใจ