ผมเป็นเด็กอายุ15ผมโดนทำร้ายจิตใจไม่รู้กี่ครั้งอะไรที่เขาไม่ได้ดั่งใจเขาก็จะไล่ผมไปตายไม่เข้าใจคำพูดที่รุนแรงเป็นแบบนี้มาหลายรอบแล้วตั้งแต่ผมอยู่ม 2 ตอนนี้ผมขึ้นม. 3 เขาก็ทำเหมือนเดินวันนี้เป็นวันเกิดผมผมก็รอคิดว่าแม่ผมจะเป็นคนแรกที่โทรมาอวยพรวันเกิดแต่คนแรกที่มาอวยพรวันเกิดผมคุณป้าของผมคนที่สองเป็นพ่อเลี้ยงแม่ผมเลิกไปแต่ผมก็ยังติดต่อกับเขาอยู่โทรมาอวยพรวันเกิดผมคนที่3เป็นแฟนของผมเขาโพสต์อวยพรวันเกิดผมใน facebook ก็น้อยใจนึกว่าแม่ผมจะเป็นคนแรกที่อวยพรวันเกิดแต่ว่าสุดท้ายเขาก็มารับผมไปกินข้าวแล้วต่อจากนั้นประมาณ 20:00 น เกือบ 21:00 น ผมก็ลงสตอรี่ถึงแฟนแม่ผมไม่อยากให้ผมมีแฟนทั้งๆที่เขาให้ความสุขผมไม่ได้ปิดเทอมผมไปอยู่กับเขาเขาก็ให้ผมอยู่บ้านคนเดียวแล้วเขาก็ไปร้านเหล้าไปกินเหล้ากับเพื่อนทิ้งให้ผมอยู่บ้านคนเดียวกลับเข้ากลับตอนตี 3 ตี 4 แล้วเขาก็เป็นคนบ้างานไม่มีเวลาให้ผมเลยแล้วเขาก็ขัดขวางความสุขเล็กๆน้อยๆของผมผมก็พยายามพูดกับเขาด้วยเหตุผลแต่เขากลับใจคำพูดที่รุนแรงเรื่องไล่ผมไปตายเขาพูดไล่ผมไปตายแบบนี้หลายรอบแล้วผมก็เป็นเด็กคนนึงอ่ะพูดน้อยแต่ทุกอย่างไว้ในใจไม่ว่าวันนี้วันเกิดผมแท้ๆเขายังใช้คำพูดที่ทำร้ายจิตใจผมผมทนมามากแล้วความรู้สึกทั้งหมดของผมมันแตกออกเขาไม่รู้ด้วยคำว่าผมเป็นโรคซึมเศร้ามันทำให้เด็กอย่างผมคิดที่จะฆ่าตัวตายจริงๆแต่ว่าผมไม่ได้อยากลงมือเองผมคิดอยากให้มีอุบัติเหตุร้ายแรงเกิดขึ้นกับผมแล้วก็ตายๆไปเลยแบบไม่ทรมานหวังว่าอุบัติเหตุนี้มันจะเกิดขึ้นกับผมขอบคุณที่เข้ามาอ่านกระทู้ของผมถ้าผมไม่มีการเคลื่อนไหวแสดงว่าคำขอของผมสำเร็จผมรักเขามากนะแต่เขาชอบทำร้ายจิตใจผมอ่ะถึงผมจะเป็นเด็กผู้ชายแต่ผมก็มีจิตใจแต่เขาก็ทำร้ายจิตใจผมมาตลอดว่าแฟนผมหรือใครหรือคนในครอบครัวผมได้มาอ่านแต่รู้นี้ขอให้ทุกคนอโหสิกรรมให้ผมรักและเคารพ