สวัสดีคับ พี่ๆ น้อง ใน พันทิพ แห่งนี้
ตอนนี้ ก็ ณ เวลา 03.31 นาที ก่อนจะเริ่ม พิมพ์
ผมรู้สึกอยากจะเล่าให้ท่านๆพี่ๆน้องๆได้อ่านกัน
เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงกับตัวผม และไม่ได้เสริมเติมแต่งให้สนุกสนานใดๆทั้งสิ้น
ผมเคยนำเรื่องนี้ไปเล่าให้รายการนึงฟังก่อนที่จะให้ไปเล่าสด แต่ก็ไม่ผ่านหาว่าผมโม้ ผมก็เลยแล้วแต่เขาละกัน
ขอเริ่มเลยละกันนะคับ
เรื่องมีอยู่ว่า
ผมได้เข้ามาหางานทำใน กรุงเทพ สมัยบุกเบิกเลยก็ว่าได้ กว่าจะมีจนถึงตอนนี้ ตั้งแต่ ปี 2549
พอทำงานช่วงแรก ก็ไม่มีที่นอน แต่ได้นอนที่ร้าน ก็ยังพอได้อยู่ เพราะเงินแทบไม่ค่อยมี โดนหลอกเรื่องเงินมาอีก ถือว่าเป็นประสบการณ์
พอได้เงินเดือนแรก ตอนนั้นผมได้ 4500 ซึ่งก็ถือว่าเยอะพอสมควร สำหรับผมนะ
เลยจัดแจง เคลียหนี้เงินที่ยืมมากินข้าวก่อน แล้วก็ หาห้องเช่าไปในตัว
เลยมีคนแนะนำมาว่า ให้เช่าตึกนี้ ทำเลดี อยู่ใกล้ที่ทำงาน แถมประหยัดถูกด้วย
เลยตัดสินใจเช่าห้องพักย่านรามคำแหง เป็นหอที่ ราคาถูกสุดใจ นั่นคือ น้ำไฟ ใช้ฟรี
พอไปถึง ด้านล่างเปิดเป็น คลีนิค ส่วนด้านบน เป็นห้องพัก
ทางเข้าบอกเลยว่าแคบ แต่ก็คนต่างจังหวัด ขอให้มีที่นอนก็พอใจแล้ว
ตึกนี้จะมี 4 ชั้น ชั้นนึง จะมีห้องประมาณ 8 ห้อง หันหน้าเข้าหากัน ห้องน้ำเป็นห้องน้ำรวม
อยู่หลัง บันไดทางเดิน ประตูสังกะสี ส่วนห้องเป็นประตูไม้
ส่วนภายในห้องจะเป็น ตู้เสื้อผ้าแบบ ติดผนัง ขนาดกลางๆ เตียงจะเป็น เตียงเหล็กเก่า มี ไม้อัด 1แผ่น รองไว้
เพดาน เป็นพัดลม ขนาดกลาง หน้าต่างไม่มี มีแค่ช่องระบายอากาศ ตรงประตูเท่านั้น
ผนังซ้ายขวา เป็นไม้อัดทั้งสิ้น แต่ห้องที่ผมจะเช่า มีเสา อยู่สองต้น คือ ตั้งแต่เดิน ขึ้นมาจากชั้น 2 ห้องมีเยอะแยะ
แต่ผมมาถูกใจ ห้องชั้น 3 ตรง ทางเดินพอดี
นั่นคือ พอเดินขึ้นบันไดมา แล้วมันจะเป็นทางเดินหักซ้าย แล้วตรงมา จะเจอห้องผมพอดี
และต่อจากห้องผม คือจะเดินซ้าย หรือขวา ก็จะเป็นห้องชาวบ้าน ง่ายๆว่า ผมอยู่ตรงกลาง 3 แยกทางเดินพอดี
ซึ่งบอกตรงๆเลยว่า ไม่รู้เรื่องเขาหรอกว่า มันเป็น 3แพร่ง แต่ก็นะ ยังวัยเล่นเกมส์ออนไลน์ ไม่รู้ประสีประสาอะไร
บวกกับเปิดประตูเข้าไปรู้สึกว่าห้องมันเย็นดี เลยตัดสินใจเช่าห้องนี้
ก็จัดทำสัญญากันเรียบร้อย สนน ราคาอยู่ที่ 850 บาท !! ฟังไม่ผิดนะคับ แปดร้อยห้าสิบบาท+น้ำไฟใช้ฟรี
นั่นหมายความว่า จะเอาเครื่องใช้ไฟฟ้ามากี่อย่างเปิดมันทั้งคืนทั้งวัน น้ำไฟก็ไม่เสีย ใช้เลยเต็มที่ ใครล่ะจะไม่แฮปป้
อยู่กันไป ไม่มีอะไรเกิดขึ้นคับ เพราะผมก็ ก่อนจะเข้ามาพัก ก็ไหว้ก่อนจะนอนคืนแรก ว่ามาดีไม่ได้คิดร้าย มาขออาศัยชั่วคราว ขอให้นอนหลับฝันดี ก็สุขขี มา 2ปี เต็มๆ...
พอเข้าปีที่ 3 เท่านั้นแหล่ะ ผมรู้สึกว่า หลังๆจะนอน ไม่ค่อยเต็มอิ่ม ฝันร้ายบ่อยๆ ตื่นกลางคันบ่อยๆ
เพราะตัวผมเอง โดยเฉลี่ย จะทำงานกลางคืน แล้ว นอนกลางวัน หลังๆ ถึงหมอน นอนเลย ไม่สวดมนต์ก่อนนอนและ
พอกลับมาสวดมนต์นอน ก็เหมือนเดิม เริ่มไม่ช่วยแฮะ
เลยคิดไปเองว่า สงสัยเจ้าที่คงไม่พอใจแล้วล่ะ ท่านอาจจะหิว เพราะ 2ปี เราไม่ได้ทำอะไรให้เลย
วันนั้นก็จัดเลยคับ ซื้อข้าวไข่เจียวปากซอย แถม น้ำแดงอีกขวดนึง พอมาถึงห้อง ก็หาอะไรวางให้มันสูงๆหน่อย
ธูปผมไม่จุด เพราะกลัวว่ารอบหน้า จะมาเป็นกลิ่นธูปแทน เสา มีสองต้นเอาไงดี เลย จัด ต้นที่เราเอาปลายเท้าหันไปนี่แหล่ะ จัดแจง เรียบร้อย พนมมือ ข้าพเจ้า นาย.... มาอาศัยที่นี้ก็ 2ปีได้แล้ว จึงอยาก นำข้าวไข่เจียวกับ น้ำอัดลมมาถวาย
ที่ผ่านมาข้าพเจ้าทำอะไรไม่ดีก็ขออภัยให้ข้าพเจ้าด้วย จากนั้นผมก็ออกมาจากห้อง ไปนั่งเล่นเกมส์ร้านเน็ตข้างนอก
ผ่านไป ชั่วโมงกว่า ผมก็คิดว่า ปล่ยไว้นาน มดขึ้นเตียงแน่ เลยว่า ไป ลาขอเก็บ
ณ ตอนนั้น ผมก็คิดได้ว่า สมัยผมเด็กๆ แม่เคยให้ไป ลา เจ้าที่ที่พักบ้านต่างจังหวัด ด้วยบทที่ว่า เสสัง มังคะลัง ยาจามิ
ผมก็ลาตามนั้น แต่ผมก็คิดอีกว่า เอ ตอน สงกรานต์ ที่ ไหว้รถ แม่ย่านาง ด้วยหัวหมู ไก่ต้ม พอลา แล้วกินได้นิ
เลยทำให้ผมคิดว่า ข้าวไข่เจียว กับ น้ำแดง ลาแล้ว กินได้ ..........
ก็จัดเลยคับ ตอนนั้นคิดว่าเสียดาย หรือยังไง ทั้งๆที่ ข้าวมันแห้ง กินก็ไม่อร่อย แต่ก็ ซัดจนหมด น้ำแดงไม่เหลือเลย
ไม่เป็นไร เราก็ลา ท่านแล้วเนาะ เสร็จสรรพ ก็นอนหลับ ไม่มีอะไร
จนผ่านมา ไม่นาน ทีนี้ เอาแล้วล่ะคับ ฝันร้าย เช่นเคย เอ ก็ ไหว้ไปแล้วนี่นา ทำไมนะ ไปตักบาตรพระเช้าละกัน
พอตักก็ นอนหลับสบายๆ แต่ หลังๆนี้ เอาใหญ่เลย คือ ฝันร้ายติดๆกัน ถ้าไม่ตักบาตร ฝันร้าย
ฝันร้าย ประมาณ ในฝัน วิ่งหนีผี หรือฝันว่า อยู่ในบ้าน ความรู้สึกคิดว่า ถ้าเปิดหน้าต่างออกไป จะเจอเมรุ
แล้วมันก็เจอ แล้วพยายาม จะปิดหน้าต่างมันปิดไม่ได้ แล้ว หลังก็ขนลุก ซู่ขึ้นมา เหมือนกับว่า ฝันอะไร ถ้าเราคิดว่า ถ้าผีจะโผล่ มันจะโผล่มาจริงๆ คือ แบบในฝัน ทั้งท่องก็แล้วอะไรก็แล้ว เอาไม่อยู่คับ ฝันก็จะไปเรื่องหลายๆเรื่องคับ
แต่โดยรวมแล้ว คือฝันร้าย ตื่นกลางคันมาก็มี ตอนวิ่งก็ เหมือนว่า วิ่งเต็มที่ แต่ทำไมมัน ช้าโครต
หลังๆนี่หนักเลย โดนอำบ้าง ขยับตัวไม่ได้บ้าง จนต้องเริ่มหาคาถามาท่องแล้วล่ะ
ผมได้คาถามา เขาบอกว่าให้ท่องเวลา ฝันไม่ดี ผมก็ ท่องตอนในฝันนั่นแหล่ะ แต่เอาเข้าจริงแทบไม่ช่วยอะไรเลยคับ
คาถาคือ ยันทุน นิมิตตัง อวมังคะลันจะ โยจามานาโป ......... ยาวๆไปอีกนิดนึง
คาถาอื่นๆไม่ว่าจะเป็น พาหุง สะหะ หรือ นะโมตัสสะ หรือ อิติปิโส ก็ไม่ทำให้เบาลงแต่อย่างใด
จนผมเริ่มจะไม่ไหว กับห้องที่ผมพักอยู่ มีอยู่วันนึงผมตื่นมากลางคัน ผมพูดออกมาเลยว่า ไม่ไหวแล้วนะ ถ้าเป็นแบบนี้ ย้ายห้องแล้วนะ ตักบาตรก็ตักให้แล้ว จะเอาอะไรอีก ถี่เกินไปก็ไม่ไหวนะ ให้ได้นอนบ้างเถอะ
และก็ไม่ช่วยอะไรเช่นเดิม ถ้าวันไหนไม่ตักบาตร ก็จะฝันร้ายอยู่ตลอด เลยกลายเป็นว่า คนระแวก นั้นเห็นเข้า ขยันตักบาตรบ่อย ขยันทำบุญจริงๆ น่ารักจริง อายุแค่นี้ แต่อันที่จริง แล้วไม่ใช่เลย ถ้าไม่ตัก นอนไม่ได้
ช่วงนั้นตักทุกวันเลยก็ว่าได้ จน งบประมาณ เริ่มหมด เงินเดือนยังไม่ออก เลยหยุดตัก
และหลังจากที่ผมหยุด ก็ไม่ได้ฝันอะไรเลย บางทีก็ฝันดี แต่ก็ไม่มีฝันร้าย... ผมก็คิดว่าคงไม่มีอะไรแล้ว เลยไม่ได้ตักบาตรอีกเลย
จนวันนึงผมนอนสลืมสลือ อยู่ในห้อง แต่ก็จำไม่ได้ว่า มันกลางคืนหรือกลางวัน ห้องมันมืดมาก ผมพลิกตัวตะแคงไปทางขวา ก็เห็นเหมือนว่า มีผู้หญิง คิดว่าน่าจะผู้หญิง นั่งยองๆ ชันเข่า มองมาที่ผม ผมยาวมาก เห็นแต่ดวงตาสีแดง ส่วนเสื้อน่าจะสีขาว คือ ถึงมืด ก็คิดว่า น่าจะสีขาว พอผมเห็นเท่านั้นแหล่ะ ก็พลิกตัวมาทางซ้าย ฝั่งที่ติดผนัง แล้วก็หลับต่อ
พอหลับตา ผมก็ตื่นขึ้นมาพอดี และในห้องก็มืด เลย รีบควานหาสวิทไฟ เปิดทันที ...
คือสรุปว่าเมื่อกี้ ฝันเหรอ .... โอ้ ออกจากห้องเลยคับ เปิดประตูมา สว่างจ้า ประมาณ บ่าย 3
ตอนนั้น สิ่งที่คิดได้ คือ ไปวัดคับเดิน ไปเลย ซื้อของไหว้ ขึ้นไปหา พระที่กุฏิเก่า เลยคับ
เล่าให้ท่านฟัง ท่านก็บอกว่า ตอนไหว้ ข้าวไข่เจียว ไปพูดยังไง ผมก็บอกไปว่า ตอนนั้นผมบอกเจ้าที่ คือพูดออกมาตอนอยู่ในห้องว่า ถ้าจะเอาอะไรเพิ่มเติมก็มาบอกดีๆนะคับ พระท่านบอกว่า เขาเป็นเจ้าที่ เขามาเข้าฝันเราไม่ได้หรอก เขาไม่ใช่ญาติหรือพ่อแม่พี่น้องเรา ถ้าฝันก็จะฝันร้ายๆ แต่ถ้าไม่ฝัน ก็มาแบบอำกันนี่แหล่ะ
พอจะลาท่าน ก็ให้ท่านพรมน้ำมนต์ กลับมาผมก็ กล้าๆกลัวๆ เลยไปแจ้งเจ้าของหอ ว่า ขอย้ายห้องนะคับ
เจ้าของถามว่าทำไมถึงย้าย ผมก็ อ้างไปเรื่อยเปื่อย ขึ้นบอก คงไม่ให้ย้ายสิงานเข้า
แต่ก็ต้องรอไป อีก 15 วัน ถึงจะย้ายได้ เพราะห้อง มันเต็ม ...
และผมก็เปิดไฟนอนตลอด 15 วัน..... เพราะกลัวจะเจอแบบนั้น จริงๆ !!
ผ่านมา 15 วัน จนถึงวันย้ายห้อง ไม่ฝัน อะไรเลยนะคับ หรือ ตื่นกลางคัน ก็ไม่มี นอนสบาย คับ
และแล้วผมก็ได้ ห้องใหม่ อยู่ ชั้น 4 เข้ามาก็ ห้องเย็นเช่นเคย ก็ ไหว้เช่นเดิม ว่ามาดี ขออาศัย
พอได้ พรมน้ำมนต์มา เหลือเชื่อคับ นอนหลับสบายๆ ไป 3 เดือน
แต่พอ หลังจากนั้น ... เจอแจ็คพอต ในห้องใหม่
ที่ทำให้ผมเกิดความสงสัย ....
ผมฝันว่า ผมเปิดประตูออกมา แล้ว ถ้ามองไปทางซ้าย แล้วเดินไป 5เมตร จะเป็น ระเบียงตากผ้า
แต่ในฝัน เป็น บันได ทางเดินลงไปอีกชั้น และในฝันผมก็เดินลงไป จนถึง ชั้นล่าง มองออกไป ข้างหน้า
เป็น มหาลัยรามคำแหง พอมองไปข้างหลัง เป็น คลองน้ำ มอง รอบๆข้าง หอ และ มีแต่ ป่ากล้วย
ผมจึงเกิดความสงสัย และอยากรู้ว่า คืออะไร อยากจะถามใครก็คิดไม่ออก สุดท้าย วัด คับ
เพราะคิดว่า เจ้าอาวาว ก็อายุท่านเยอะแล้ว น่าจะตอบคำถามผมได้ จึงนำของไปถวายวัดเช่นเคย
แต่ครั้งนี้พระที่ผมจะไปหาท่านไม่อยู่ อยู่แต่พระท่านอื่น พระท่านนี้เลยถามว่า มีอะไรหรือเปล่า
ผมก็เลยเล่าให้ทันฟัง พร้อมถวายของที่จะมาไหว้ด้วย พอท่านฟังจบ ท่านก็บอกกับผมว่า
นั่นมันเมื่อ 40-50 ปี ที่แล้ว สมัยก่อนน ทำเอาผมขนลุกซู่ และ คิดว่า เขาจะสื่ออะไรถึงผม
หรือผมเคยมาอยู่ที่นี้สมัยก่อน เพราะ ณ เวลานั้น ผมพึ่งอายุแค่ 22 ปี เอง
ผมก็เลยกลับไปเล่าเจ้าของหอให้ฟัง ทั้งหมด แต่รู้ไหมว่า เจ้าของหอถามเลยว่า มาแบบไหน ขอหวยหรือเปล่า
เวรกำ ไม่สะทกสะท้านกันเลยเหรอ พอคุยไปคุยมา ถึงบ้างอ้อ เขาเช่าตึกนี้มาอีกที ไม่ได้เป็นเจ้าของ
เลยไม่รู้อะไรเรื่องกับตึกนี้เลย
ผมก็คิดอีกว่า ทำไมเรายังฝันร้ายอีก ห้องก็ย้ายแล้ว ทำไมนะ คิดไปคิดมา บางอ้อคับ ห้องที่ผมย้ายไปใหม่
กับห้องเก่าที่ผมอยู่ มันเสาต้นเดียวกัน คือห้องใหม่ อยู่ข้างบนห้องเก่า เท่านั้นเอง.... ไม่ได้ช่วยอะไรเลย....
และพอผมเล่าให้เจ้าของหอพัก คนในหอก็เลยอยากรู้ และมี เด็กใหม่ มาอยู่ห้อง ชั้น 3 ที่ผมย้ายขึ้นมา
เขาก็อยากรู้เรื่องเหมือนกัน แต่ผมก็บอกว่า อย่าดีกว่าเดี๋ยวจะนอนไม่ได้นะ เด็กใหม่ขยั้นขยอ อยากรู้ก็จัดไป...
หลังจากที่ผมเล่าให้ฟัง จากนั้นมา น้องคนนั้นก็นอนเปิดไฟตลอด คับ
และหลังจากนั้นไม่นาน ก็มีข่าวแจ้ง ว่ามี หนุ่มช้ำใจ จะกระโดดตึกฆ่าตัวตาย ผมก็นอนอยู่นะได้ยิน เสียงดังมาก
พอตื่นมาแสบตา คับ วิ่งไปห้องน้ำ ล้างตา ยิ้งล้างยิ่งแสบตกใจเป็นอะไร ทุกคน วิ่งลงมาจากตึก โดนยิ่งแก๊สน้ำตา
แล้วก็มี ข่มขืน อีกแต่ไม่ สำเร็จ เจ้าทุกข์ร้องไห้จนหยุดร้อง ปิงปอง พึ่งจะมาถึง เฮ้อ...
เรื่องราวก็มีเท่านี้แหล่ะคับผม
บรรยากาศ ตอนกลางวัน จะไม่มีอะไร แต่กลางคืน บรรยากาศได้คับ ทางเดินแคบ ขึ้นมา ชั้น2 ก็จะเจอ ห้องน้ำ รวม 6 ห้อง และขึ้นไป ชั้น 3 ก็จะเจอ ห้องน้ำ อีก อยู่หลังบันได ทางขึ้น ตรงห้องน้ำ จะมีหน้าต่างมองออกไป ฝั่งทีมองไปชั้นสอง จะมี บ้านไม่มีคนอยู่ ตรงห้องน้ำ ผนังด้านนอก มี ต้นโพธิ์เล็กขึ้นอยู่ ทั้งๆที่ ไม่มีดิน
ส่วนชั้น 4 ห้องสุดท้าย ตรงระเบียงตากผ้า เป็นห้อง รวม พระพุทธรูปต่างๆ ของทาง เจ้าของหอ ผมก็พึ่งมาเห็นก็ตอน ย้ายขึ้นมาชั้น 4 นั่นแหล่ะ
ส่วนปัจจุบัน หอนี้ ได้หมดสัญญาเช่าต่อ และเปิดเป็นอย่างอื่นแทน..... ถ้าอยู่ระแวกนั้นจะรู้เลยว่าหอไหน..
สบายใจได้แล้วนะคับ ว่าหอนี้ไม่มีอีกแล้ว ผมเป็น รุ่นสุดท้ายพอดี
ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตอนนี้นะคับ
ปล.ใครตอบผมได้มั้ยว่า 40-50 ปีก่อน ที่ผมฝันเห็น มันเป็นความจริง .... !!!!
ปล.ภาพประกอบไม่มีส่วนเกี่ยวข้องแต่อย่างใดนะคับ
ประสบการณ์หลอนที่เกิดขึ้นกับตัวเอง !!!
ตอนนี้ ก็ ณ เวลา 03.31 นาที ก่อนจะเริ่ม พิมพ์
ผมรู้สึกอยากจะเล่าให้ท่านๆพี่ๆน้องๆได้อ่านกัน
เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงกับตัวผม และไม่ได้เสริมเติมแต่งให้สนุกสนานใดๆทั้งสิ้น
ผมเคยนำเรื่องนี้ไปเล่าให้รายการนึงฟังก่อนที่จะให้ไปเล่าสด แต่ก็ไม่ผ่านหาว่าผมโม้ ผมก็เลยแล้วแต่เขาละกัน
ขอเริ่มเลยละกันนะคับ
เรื่องมีอยู่ว่า
ผมได้เข้ามาหางานทำใน กรุงเทพ สมัยบุกเบิกเลยก็ว่าได้ กว่าจะมีจนถึงตอนนี้ ตั้งแต่ ปี 2549
พอทำงานช่วงแรก ก็ไม่มีที่นอน แต่ได้นอนที่ร้าน ก็ยังพอได้อยู่ เพราะเงินแทบไม่ค่อยมี โดนหลอกเรื่องเงินมาอีก ถือว่าเป็นประสบการณ์
พอได้เงินเดือนแรก ตอนนั้นผมได้ 4500 ซึ่งก็ถือว่าเยอะพอสมควร สำหรับผมนะ
เลยจัดแจง เคลียหนี้เงินที่ยืมมากินข้าวก่อน แล้วก็ หาห้องเช่าไปในตัว
เลยมีคนแนะนำมาว่า ให้เช่าตึกนี้ ทำเลดี อยู่ใกล้ที่ทำงาน แถมประหยัดถูกด้วย
เลยตัดสินใจเช่าห้องพักย่านรามคำแหง เป็นหอที่ ราคาถูกสุดใจ นั่นคือ น้ำไฟ ใช้ฟรี
พอไปถึง ด้านล่างเปิดเป็น คลีนิค ส่วนด้านบน เป็นห้องพัก
ทางเข้าบอกเลยว่าแคบ แต่ก็คนต่างจังหวัด ขอให้มีที่นอนก็พอใจแล้ว
ตึกนี้จะมี 4 ชั้น ชั้นนึง จะมีห้องประมาณ 8 ห้อง หันหน้าเข้าหากัน ห้องน้ำเป็นห้องน้ำรวม
อยู่หลัง บันไดทางเดิน ประตูสังกะสี ส่วนห้องเป็นประตูไม้
ส่วนภายในห้องจะเป็น ตู้เสื้อผ้าแบบ ติดผนัง ขนาดกลางๆ เตียงจะเป็น เตียงเหล็กเก่า มี ไม้อัด 1แผ่น รองไว้
เพดาน เป็นพัดลม ขนาดกลาง หน้าต่างไม่มี มีแค่ช่องระบายอากาศ ตรงประตูเท่านั้น
ผนังซ้ายขวา เป็นไม้อัดทั้งสิ้น แต่ห้องที่ผมจะเช่า มีเสา อยู่สองต้น คือ ตั้งแต่เดิน ขึ้นมาจากชั้น 2 ห้องมีเยอะแยะ
แต่ผมมาถูกใจ ห้องชั้น 3 ตรง ทางเดินพอดี
นั่นคือ พอเดินขึ้นบันไดมา แล้วมันจะเป็นทางเดินหักซ้าย แล้วตรงมา จะเจอห้องผมพอดี
และต่อจากห้องผม คือจะเดินซ้าย หรือขวา ก็จะเป็นห้องชาวบ้าน ง่ายๆว่า ผมอยู่ตรงกลาง 3 แยกทางเดินพอดี
ซึ่งบอกตรงๆเลยว่า ไม่รู้เรื่องเขาหรอกว่า มันเป็น 3แพร่ง แต่ก็นะ ยังวัยเล่นเกมส์ออนไลน์ ไม่รู้ประสีประสาอะไร
บวกกับเปิดประตูเข้าไปรู้สึกว่าห้องมันเย็นดี เลยตัดสินใจเช่าห้องนี้
ก็จัดทำสัญญากันเรียบร้อย สนน ราคาอยู่ที่ 850 บาท !! ฟังไม่ผิดนะคับ แปดร้อยห้าสิบบาท+น้ำไฟใช้ฟรี
นั่นหมายความว่า จะเอาเครื่องใช้ไฟฟ้ามากี่อย่างเปิดมันทั้งคืนทั้งวัน น้ำไฟก็ไม่เสีย ใช้เลยเต็มที่ ใครล่ะจะไม่แฮปป้
อยู่กันไป ไม่มีอะไรเกิดขึ้นคับ เพราะผมก็ ก่อนจะเข้ามาพัก ก็ไหว้ก่อนจะนอนคืนแรก ว่ามาดีไม่ได้คิดร้าย มาขออาศัยชั่วคราว ขอให้นอนหลับฝันดี ก็สุขขี มา 2ปี เต็มๆ...
พอเข้าปีที่ 3 เท่านั้นแหล่ะ ผมรู้สึกว่า หลังๆจะนอน ไม่ค่อยเต็มอิ่ม ฝันร้ายบ่อยๆ ตื่นกลางคันบ่อยๆ
เพราะตัวผมเอง โดยเฉลี่ย จะทำงานกลางคืน แล้ว นอนกลางวัน หลังๆ ถึงหมอน นอนเลย ไม่สวดมนต์ก่อนนอนและ
พอกลับมาสวดมนต์นอน ก็เหมือนเดิม เริ่มไม่ช่วยแฮะ
เลยคิดไปเองว่า สงสัยเจ้าที่คงไม่พอใจแล้วล่ะ ท่านอาจจะหิว เพราะ 2ปี เราไม่ได้ทำอะไรให้เลย
วันนั้นก็จัดเลยคับ ซื้อข้าวไข่เจียวปากซอย แถม น้ำแดงอีกขวดนึง พอมาถึงห้อง ก็หาอะไรวางให้มันสูงๆหน่อย
ธูปผมไม่จุด เพราะกลัวว่ารอบหน้า จะมาเป็นกลิ่นธูปแทน เสา มีสองต้นเอาไงดี เลย จัด ต้นที่เราเอาปลายเท้าหันไปนี่แหล่ะ จัดแจง เรียบร้อย พนมมือ ข้าพเจ้า นาย.... มาอาศัยที่นี้ก็ 2ปีได้แล้ว จึงอยาก นำข้าวไข่เจียวกับ น้ำอัดลมมาถวาย
ที่ผ่านมาข้าพเจ้าทำอะไรไม่ดีก็ขออภัยให้ข้าพเจ้าด้วย จากนั้นผมก็ออกมาจากห้อง ไปนั่งเล่นเกมส์ร้านเน็ตข้างนอก
ผ่านไป ชั่วโมงกว่า ผมก็คิดว่า ปล่ยไว้นาน มดขึ้นเตียงแน่ เลยว่า ไป ลาขอเก็บ
ณ ตอนนั้น ผมก็คิดได้ว่า สมัยผมเด็กๆ แม่เคยให้ไป ลา เจ้าที่ที่พักบ้านต่างจังหวัด ด้วยบทที่ว่า เสสัง มังคะลัง ยาจามิ
ผมก็ลาตามนั้น แต่ผมก็คิดอีกว่า เอ ตอน สงกรานต์ ที่ ไหว้รถ แม่ย่านาง ด้วยหัวหมู ไก่ต้ม พอลา แล้วกินได้นิ
เลยทำให้ผมคิดว่า ข้าวไข่เจียว กับ น้ำแดง ลาแล้ว กินได้ ..........
ก็จัดเลยคับ ตอนนั้นคิดว่าเสียดาย หรือยังไง ทั้งๆที่ ข้าวมันแห้ง กินก็ไม่อร่อย แต่ก็ ซัดจนหมด น้ำแดงไม่เหลือเลย
ไม่เป็นไร เราก็ลา ท่านแล้วเนาะ เสร็จสรรพ ก็นอนหลับ ไม่มีอะไร
จนผ่านมา ไม่นาน ทีนี้ เอาแล้วล่ะคับ ฝันร้าย เช่นเคย เอ ก็ ไหว้ไปแล้วนี่นา ทำไมนะ ไปตักบาตรพระเช้าละกัน
พอตักก็ นอนหลับสบายๆ แต่ หลังๆนี้ เอาใหญ่เลย คือ ฝันร้ายติดๆกัน ถ้าไม่ตักบาตร ฝันร้าย
ฝันร้าย ประมาณ ในฝัน วิ่งหนีผี หรือฝันว่า อยู่ในบ้าน ความรู้สึกคิดว่า ถ้าเปิดหน้าต่างออกไป จะเจอเมรุ
แล้วมันก็เจอ แล้วพยายาม จะปิดหน้าต่างมันปิดไม่ได้ แล้ว หลังก็ขนลุก ซู่ขึ้นมา เหมือนกับว่า ฝันอะไร ถ้าเราคิดว่า ถ้าผีจะโผล่ มันจะโผล่มาจริงๆ คือ แบบในฝัน ทั้งท่องก็แล้วอะไรก็แล้ว เอาไม่อยู่คับ ฝันก็จะไปเรื่องหลายๆเรื่องคับ
แต่โดยรวมแล้ว คือฝันร้าย ตื่นกลางคันมาก็มี ตอนวิ่งก็ เหมือนว่า วิ่งเต็มที่ แต่ทำไมมัน ช้าโครต
หลังๆนี่หนักเลย โดนอำบ้าง ขยับตัวไม่ได้บ้าง จนต้องเริ่มหาคาถามาท่องแล้วล่ะ
ผมได้คาถามา เขาบอกว่าให้ท่องเวลา ฝันไม่ดี ผมก็ ท่องตอนในฝันนั่นแหล่ะ แต่เอาเข้าจริงแทบไม่ช่วยอะไรเลยคับ
คาถาคือ ยันทุน นิมิตตัง อวมังคะลันจะ โยจามานาโป ......... ยาวๆไปอีกนิดนึง
คาถาอื่นๆไม่ว่าจะเป็น พาหุง สะหะ หรือ นะโมตัสสะ หรือ อิติปิโส ก็ไม่ทำให้เบาลงแต่อย่างใด
จนผมเริ่มจะไม่ไหว กับห้องที่ผมพักอยู่ มีอยู่วันนึงผมตื่นมากลางคัน ผมพูดออกมาเลยว่า ไม่ไหวแล้วนะ ถ้าเป็นแบบนี้ ย้ายห้องแล้วนะ ตักบาตรก็ตักให้แล้ว จะเอาอะไรอีก ถี่เกินไปก็ไม่ไหวนะ ให้ได้นอนบ้างเถอะ
และก็ไม่ช่วยอะไรเช่นเดิม ถ้าวันไหนไม่ตักบาตร ก็จะฝันร้ายอยู่ตลอด เลยกลายเป็นว่า คนระแวก นั้นเห็นเข้า ขยันตักบาตรบ่อย ขยันทำบุญจริงๆ น่ารักจริง อายุแค่นี้ แต่อันที่จริง แล้วไม่ใช่เลย ถ้าไม่ตัก นอนไม่ได้
ช่วงนั้นตักทุกวันเลยก็ว่าได้ จน งบประมาณ เริ่มหมด เงินเดือนยังไม่ออก เลยหยุดตัก
และหลังจากที่ผมหยุด ก็ไม่ได้ฝันอะไรเลย บางทีก็ฝันดี แต่ก็ไม่มีฝันร้าย... ผมก็คิดว่าคงไม่มีอะไรแล้ว เลยไม่ได้ตักบาตรอีกเลย
จนวันนึงผมนอนสลืมสลือ อยู่ในห้อง แต่ก็จำไม่ได้ว่า มันกลางคืนหรือกลางวัน ห้องมันมืดมาก ผมพลิกตัวตะแคงไปทางขวา ก็เห็นเหมือนว่า มีผู้หญิง คิดว่าน่าจะผู้หญิง นั่งยองๆ ชันเข่า มองมาที่ผม ผมยาวมาก เห็นแต่ดวงตาสีแดง ส่วนเสื้อน่าจะสีขาว คือ ถึงมืด ก็คิดว่า น่าจะสีขาว พอผมเห็นเท่านั้นแหล่ะ ก็พลิกตัวมาทางซ้าย ฝั่งที่ติดผนัง แล้วก็หลับต่อ
พอหลับตา ผมก็ตื่นขึ้นมาพอดี และในห้องก็มืด เลย รีบควานหาสวิทไฟ เปิดทันที ...
คือสรุปว่าเมื่อกี้ ฝันเหรอ .... โอ้ ออกจากห้องเลยคับ เปิดประตูมา สว่างจ้า ประมาณ บ่าย 3
ตอนนั้น สิ่งที่คิดได้ คือ ไปวัดคับเดิน ไปเลย ซื้อของไหว้ ขึ้นไปหา พระที่กุฏิเก่า เลยคับ
เล่าให้ท่านฟัง ท่านก็บอกว่า ตอนไหว้ ข้าวไข่เจียว ไปพูดยังไง ผมก็บอกไปว่า ตอนนั้นผมบอกเจ้าที่ คือพูดออกมาตอนอยู่ในห้องว่า ถ้าจะเอาอะไรเพิ่มเติมก็มาบอกดีๆนะคับ พระท่านบอกว่า เขาเป็นเจ้าที่ เขามาเข้าฝันเราไม่ได้หรอก เขาไม่ใช่ญาติหรือพ่อแม่พี่น้องเรา ถ้าฝันก็จะฝันร้ายๆ แต่ถ้าไม่ฝัน ก็มาแบบอำกันนี่แหล่ะ
พอจะลาท่าน ก็ให้ท่านพรมน้ำมนต์ กลับมาผมก็ กล้าๆกลัวๆ เลยไปแจ้งเจ้าของหอ ว่า ขอย้ายห้องนะคับ
เจ้าของถามว่าทำไมถึงย้าย ผมก็ อ้างไปเรื่อยเปื่อย ขึ้นบอก คงไม่ให้ย้ายสิงานเข้า
แต่ก็ต้องรอไป อีก 15 วัน ถึงจะย้ายได้ เพราะห้อง มันเต็ม ...
และผมก็เปิดไฟนอนตลอด 15 วัน..... เพราะกลัวจะเจอแบบนั้น จริงๆ !!
ผ่านมา 15 วัน จนถึงวันย้ายห้อง ไม่ฝัน อะไรเลยนะคับ หรือ ตื่นกลางคัน ก็ไม่มี นอนสบาย คับ
และแล้วผมก็ได้ ห้องใหม่ อยู่ ชั้น 4 เข้ามาก็ ห้องเย็นเช่นเคย ก็ ไหว้เช่นเดิม ว่ามาดี ขออาศัย
พอได้ พรมน้ำมนต์มา เหลือเชื่อคับ นอนหลับสบายๆ ไป 3 เดือน
แต่พอ หลังจากนั้น ... เจอแจ็คพอต ในห้องใหม่
ที่ทำให้ผมเกิดความสงสัย ....
ผมฝันว่า ผมเปิดประตูออกมา แล้ว ถ้ามองไปทางซ้าย แล้วเดินไป 5เมตร จะเป็น ระเบียงตากผ้า
แต่ในฝัน เป็น บันได ทางเดินลงไปอีกชั้น และในฝันผมก็เดินลงไป จนถึง ชั้นล่าง มองออกไป ข้างหน้า
เป็น มหาลัยรามคำแหง พอมองไปข้างหลัง เป็น คลองน้ำ มอง รอบๆข้าง หอ และ มีแต่ ป่ากล้วย
ผมจึงเกิดความสงสัย และอยากรู้ว่า คืออะไร อยากจะถามใครก็คิดไม่ออก สุดท้าย วัด คับ
เพราะคิดว่า เจ้าอาวาว ก็อายุท่านเยอะแล้ว น่าจะตอบคำถามผมได้ จึงนำของไปถวายวัดเช่นเคย
แต่ครั้งนี้พระที่ผมจะไปหาท่านไม่อยู่ อยู่แต่พระท่านอื่น พระท่านนี้เลยถามว่า มีอะไรหรือเปล่า
ผมก็เลยเล่าให้ทันฟัง พร้อมถวายของที่จะมาไหว้ด้วย พอท่านฟังจบ ท่านก็บอกกับผมว่า
นั่นมันเมื่อ 40-50 ปี ที่แล้ว สมัยก่อนน ทำเอาผมขนลุกซู่ และ คิดว่า เขาจะสื่ออะไรถึงผม
หรือผมเคยมาอยู่ที่นี้สมัยก่อน เพราะ ณ เวลานั้น ผมพึ่งอายุแค่ 22 ปี เอง
ผมก็เลยกลับไปเล่าเจ้าของหอให้ฟัง ทั้งหมด แต่รู้ไหมว่า เจ้าของหอถามเลยว่า มาแบบไหน ขอหวยหรือเปล่า
เวรกำ ไม่สะทกสะท้านกันเลยเหรอ พอคุยไปคุยมา ถึงบ้างอ้อ เขาเช่าตึกนี้มาอีกที ไม่ได้เป็นเจ้าของ
เลยไม่รู้อะไรเรื่องกับตึกนี้เลย
ผมก็คิดอีกว่า ทำไมเรายังฝันร้ายอีก ห้องก็ย้ายแล้ว ทำไมนะ คิดไปคิดมา บางอ้อคับ ห้องที่ผมย้ายไปใหม่
กับห้องเก่าที่ผมอยู่ มันเสาต้นเดียวกัน คือห้องใหม่ อยู่ข้างบนห้องเก่า เท่านั้นเอง.... ไม่ได้ช่วยอะไรเลย....
และพอผมเล่าให้เจ้าของหอพัก คนในหอก็เลยอยากรู้ และมี เด็กใหม่ มาอยู่ห้อง ชั้น 3 ที่ผมย้ายขึ้นมา
เขาก็อยากรู้เรื่องเหมือนกัน แต่ผมก็บอกว่า อย่าดีกว่าเดี๋ยวจะนอนไม่ได้นะ เด็กใหม่ขยั้นขยอ อยากรู้ก็จัดไป...
หลังจากที่ผมเล่าให้ฟัง จากนั้นมา น้องคนนั้นก็นอนเปิดไฟตลอด คับ
และหลังจากนั้นไม่นาน ก็มีข่าวแจ้ง ว่ามี หนุ่มช้ำใจ จะกระโดดตึกฆ่าตัวตาย ผมก็นอนอยู่นะได้ยิน เสียงดังมาก
พอตื่นมาแสบตา คับ วิ่งไปห้องน้ำ ล้างตา ยิ้งล้างยิ่งแสบตกใจเป็นอะไร ทุกคน วิ่งลงมาจากตึก โดนยิ่งแก๊สน้ำตา
แล้วก็มี ข่มขืน อีกแต่ไม่ สำเร็จ เจ้าทุกข์ร้องไห้จนหยุดร้อง ปิงปอง พึ่งจะมาถึง เฮ้อ...
เรื่องราวก็มีเท่านี้แหล่ะคับผม
บรรยากาศ ตอนกลางวัน จะไม่มีอะไร แต่กลางคืน บรรยากาศได้คับ ทางเดินแคบ ขึ้นมา ชั้น2 ก็จะเจอ ห้องน้ำ รวม 6 ห้อง และขึ้นไป ชั้น 3 ก็จะเจอ ห้องน้ำ อีก อยู่หลังบันได ทางขึ้น ตรงห้องน้ำ จะมีหน้าต่างมองออกไป ฝั่งทีมองไปชั้นสอง จะมี บ้านไม่มีคนอยู่ ตรงห้องน้ำ ผนังด้านนอก มี ต้นโพธิ์เล็กขึ้นอยู่ ทั้งๆที่ ไม่มีดิน
ส่วนชั้น 4 ห้องสุดท้าย ตรงระเบียงตากผ้า เป็นห้อง รวม พระพุทธรูปต่างๆ ของทาง เจ้าของหอ ผมก็พึ่งมาเห็นก็ตอน ย้ายขึ้นมาชั้น 4 นั่นแหล่ะ
ส่วนปัจจุบัน หอนี้ ได้หมดสัญญาเช่าต่อ และเปิดเป็นอย่างอื่นแทน..... ถ้าอยู่ระแวกนั้นจะรู้เลยว่าหอไหน..
สบายใจได้แล้วนะคับ ว่าหอนี้ไม่มีอีกแล้ว ผมเป็น รุ่นสุดท้ายพอดี
ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตอนนี้นะคับ
ปล.ใครตอบผมได้มั้ยว่า 40-50 ปีก่อน ที่ผมฝันเห็น มันเป็นความจริง .... !!!!
ปล.ภาพประกอบไม่มีส่วนเกี่ยวข้องแต่อย่างใดนะคับ