เราคบกับแฟนผู้ชายมาประมาณ 1 ปี ตลอดระยะเวลา 1 ปี ชีวิตเราแย่มาก
จากที่ไม่เคยเป็นหนี้กลับเป็นหนี้ ต้องค่อยช่วยแฟนตลอด
คือเราเรียนจบ ป.ตรี เราอายุ 24 พี่เค้าเรียนจบ ม.3 ปัจจุบันอายุ 29 ปี
พ่อแม่เรา สั่งให้เลิกกับพี่เค้า ไม่ได้คบกัน ถึงกับให้สาบานต่อหน้าพระว่าจะไมคบกันอีก
แต่เราก็ยังแอบคบกัน เราพี่เค้าเปนคนดี ดีมากเลยแหละ
พ่อแม่เราเห็นว่าพี่เค้าการศึกษาหน่อยกว่าเรา เงินเดือนหน่อยกว่าเรา ช่วยเหลือเราไม่ได้พ่อแม่เราอยากให้เราคบคนที่รวยๆ จะได้เอาเงินมาใช้หนี้ให้ครอบครัว จะได้สุขสบาย.. มันทำให้เราโคตรรู้สึกแย่เลย..ที่เวลาแม่พูดเรื่องเงิน เราเหนื่อยจนร้องไห้ หรือว่าอยากให้เราขายตัวก็พูดมากเลย เราจะได้ไปทำ.. ไม่ได้บังคับให้เราหาแฟนรวยๆหรอก! (ขอโทษค่ะ ขอระบายหน่อย..)
ตอนสาบานเราเห็นพี่เค้าร้องไห้ แล้วโทรมาขอร้องเราอย่าทิ้งพี่ไปนะ
มาหาเราก็ยกมือไหว้เราขอร้องอย่าทิ้งพี่ไปนะให้พี่ทำอะไรก็ได้ พี่รู้พี่ไม่มีเหมือนคนอื่น พี่ช่วยช่วยเหลือไม่ได้...
พอเราได้ยินและเห็นแบบนั้นเราโคตรสงสารพี่เค้า จึงกลับมาแอบคบกันไม่ให้ครอบครัวเรารู้.. ไม่งั้นแม่เราจะยึด
-เงินเดือนเราทั้งหมด ให้พี่เค้าดูแลเราเอง..
เรารู้จักพี่เค้าจากที่ทำงานแรก พี่เค้าเป็นคนดีเลยแหละ เรารู้จักพี่เค้าประมาณ 6 เดือน ถึงเริ่มคุยกัน ประมาณ 4 เดือน เราก็คบกันจนถึงปัจจุบัน ตลอดเวลาที่คบกันพี่เค้าเสมอต้นเสมอปลายตลอด ทำให้เราทุกอย่างที่ทำได้
บางสิ่งบางอย่างยังไม่เคยมีแฟนคนทำให้เราเลย พี่เค้าพูดอยู่เสมอว่า พี่จะทำดีเท่าที่พี่ทำได้ อยู่ข้างๆพี่ก็พอ อย่าทิ้ง
พี่ไปไหนนะ ... ทุกวันตั้งแต่คบกัน พี่เค้าถามทุกว่า จะทิ้งพี่ไหม? อย่าทิ้งพี่นะ ! เพราะความดีเราจึงทิ้งไม่ลง
แต่! มันมีปัญหาอยู่เรื่องครอบครัวเราได้กล่าวไปข้างต้นแล้ว และเรื่องเงิน ทุกครั้งที่ออกไปไหนค่ารถเรา
เป็นคนออกหมด เวลากินข้าวเราออก ค่าห้องค่านืทุกอย่าง เราคิดอยู่ในใจพี่เค้าไม่มี ต้องเอาเงินเดือนไปส่งใช้หนี้ ตอนพี่เค้ารถล้มต้องเข้าโรงบาล(เอกชน) อาการสาหัส ต้องไปกู้เงินคนอื่นมารักษา พอหายก็ต้องมาใช้หนี้เรื่อยๆ เจ้าหนี้ก็โหดดอกก็แพง เราเลยต้องจำใจออก
เราก็ต้องช่วยทุกเดือนตลอด 1 ปี จนเราไม่มีใช้ ต้องไปยืมเพื่อนมาใช้หนี้ให้บ้างบางเดือน ออกค่าใช้จ่าย บางทีเราเหนื่อยนะ .. มันไม่มีอะไรดีขึ้น เงินเก็บเราหมด จนทุกวันนี้เงินเราติดลบทุกเดือนๆ แต่พี่เค้ากลับดีขึ้นหนี้เบาลง
แต่มีเงินใช้ แต่เรากลับมีหนี้เพิ่มขึ้น.. เครียดมากขึ้นต้องแบกหน้าไปยืมเงินเพื่อน ทั้งๆที่ทำงานพร้อมกัน
เงินเดือนเท่ากันแต่ไม่มีเงินเก็บเลย....
ถ้าถามว่ารักไหม เรารัก แต่ไม่ได้รักขนาดขาดพี่เค้าไม่ได้ เรารู้ว่าพี่เค้ารักเรามากเรากลัวว่าถ้าเลิกกันไปพี่เค้าจะ
ไปกินเหล้า ขับรถ เกิดอันตราย.. นั้นแหละสิ่งที่เราห่วง และสงสาร..
ถ้าคบแฟนแล้วทำให้ชีวิตเราแย่ลง จะทำไงดี..
จากที่ไม่เคยเป็นหนี้กลับเป็นหนี้ ต้องค่อยช่วยแฟนตลอด
คือเราเรียนจบ ป.ตรี เราอายุ 24 พี่เค้าเรียนจบ ม.3 ปัจจุบันอายุ 29 ปี
พ่อแม่เรา สั่งให้เลิกกับพี่เค้า ไม่ได้คบกัน ถึงกับให้สาบานต่อหน้าพระว่าจะไมคบกันอีก
แต่เราก็ยังแอบคบกัน เราพี่เค้าเปนคนดี ดีมากเลยแหละ
พ่อแม่เราเห็นว่าพี่เค้าการศึกษาหน่อยกว่าเรา เงินเดือนหน่อยกว่าเรา ช่วยเหลือเราไม่ได้พ่อแม่เราอยากให้เราคบคนที่รวยๆ จะได้เอาเงินมาใช้หนี้ให้ครอบครัว จะได้สุขสบาย.. มันทำให้เราโคตรรู้สึกแย่เลย..ที่เวลาแม่พูดเรื่องเงิน เราเหนื่อยจนร้องไห้ หรือว่าอยากให้เราขายตัวก็พูดมากเลย เราจะได้ไปทำ.. ไม่ได้บังคับให้เราหาแฟนรวยๆหรอก! (ขอโทษค่ะ ขอระบายหน่อย..)
ตอนสาบานเราเห็นพี่เค้าร้องไห้ แล้วโทรมาขอร้องเราอย่าทิ้งพี่ไปนะ
มาหาเราก็ยกมือไหว้เราขอร้องอย่าทิ้งพี่ไปนะให้พี่ทำอะไรก็ได้ พี่รู้พี่ไม่มีเหมือนคนอื่น พี่ช่วยช่วยเหลือไม่ได้...
พอเราได้ยินและเห็นแบบนั้นเราโคตรสงสารพี่เค้า จึงกลับมาแอบคบกันไม่ให้ครอบครัวเรารู้.. ไม่งั้นแม่เราจะยึด
-เงินเดือนเราทั้งหมด ให้พี่เค้าดูแลเราเอง..
เรารู้จักพี่เค้าจากที่ทำงานแรก พี่เค้าเป็นคนดีเลยแหละ เรารู้จักพี่เค้าประมาณ 6 เดือน ถึงเริ่มคุยกัน ประมาณ 4 เดือน เราก็คบกันจนถึงปัจจุบัน ตลอดเวลาที่คบกันพี่เค้าเสมอต้นเสมอปลายตลอด ทำให้เราทุกอย่างที่ทำได้
บางสิ่งบางอย่างยังไม่เคยมีแฟนคนทำให้เราเลย พี่เค้าพูดอยู่เสมอว่า พี่จะทำดีเท่าที่พี่ทำได้ อยู่ข้างๆพี่ก็พอ อย่าทิ้ง
พี่ไปไหนนะ ... ทุกวันตั้งแต่คบกัน พี่เค้าถามทุกว่า จะทิ้งพี่ไหม? อย่าทิ้งพี่นะ ! เพราะความดีเราจึงทิ้งไม่ลง
แต่! มันมีปัญหาอยู่เรื่องครอบครัวเราได้กล่าวไปข้างต้นแล้ว และเรื่องเงิน ทุกครั้งที่ออกไปไหนค่ารถเรา
เป็นคนออกหมด เวลากินข้าวเราออก ค่าห้องค่านืทุกอย่าง เราคิดอยู่ในใจพี่เค้าไม่มี ต้องเอาเงินเดือนไปส่งใช้หนี้ ตอนพี่เค้ารถล้มต้องเข้าโรงบาล(เอกชน) อาการสาหัส ต้องไปกู้เงินคนอื่นมารักษา พอหายก็ต้องมาใช้หนี้เรื่อยๆ เจ้าหนี้ก็โหดดอกก็แพง เราเลยต้องจำใจออก
เราก็ต้องช่วยทุกเดือนตลอด 1 ปี จนเราไม่มีใช้ ต้องไปยืมเพื่อนมาใช้หนี้ให้บ้างบางเดือน ออกค่าใช้จ่าย บางทีเราเหนื่อยนะ .. มันไม่มีอะไรดีขึ้น เงินเก็บเราหมด จนทุกวันนี้เงินเราติดลบทุกเดือนๆ แต่พี่เค้ากลับดีขึ้นหนี้เบาลง
แต่มีเงินใช้ แต่เรากลับมีหนี้เพิ่มขึ้น.. เครียดมากขึ้นต้องแบกหน้าไปยืมเงินเพื่อน ทั้งๆที่ทำงานพร้อมกัน
เงินเดือนเท่ากันแต่ไม่มีเงินเก็บเลย....
ถ้าถามว่ารักไหม เรารัก แต่ไม่ได้รักขนาดขาดพี่เค้าไม่ได้ เรารู้ว่าพี่เค้ารักเรามากเรากลัวว่าถ้าเลิกกันไปพี่เค้าจะ
ไปกินเหล้า ขับรถ เกิดอันตราย.. นั้นแหละสิ่งที่เราห่วง และสงสาร..