สังคมก้มหน้า

กระทู้สนทนา

สวัสดีครับ ผมมาเขียนแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันนะครับ
อันนี้คือในส่วนความคิดเห็นของผมนะครับ ย้ำ ของผมเอง และนี้ก็เหมือนเป็นบทความแรก เขียนผิดเขียนถูกขออภัยด้วยนะครับ
ต้องบอกก่อนว่าผมเป็นเด็กปีพ.ศ. 2535 นะครับ ในความคิดผมปัจจุบัน เทคโนโลยีที่ก้าวกระโดดด้วยความเร็วที่เปลี่ยนไปอย่างไม่น่าเชื่อ การสื่อสาร การรับชมและรับฟังข่าวสารสามารถทำได้รวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ พิมพ์อะไรลงไปในสื่ออินเตอร์เน็ต หรือ Social Network สิ่งๆนั้นแพร่หลายออกไปอย่างทันทีทันใด สำหรับผม มันก็มีข้อดีหลาย ๆ อย่างอยู่ในตัว และในขณะเดียวกัน มันก็มีข้อเสียไม่น้อยไปกว่ากัน

ข้อดีหลาย ๆ อย่างที่เทคโนโลยีได้ช่วยเรามากขึ้น จากการทำธุรกิจ การเรียน การศึกษา การแบ่งปัน การป้องกัน การหาความรู้ ถูกส่งต่ออย่างรวดเร็ว เพียงปลายนิ้ว "จิ้ม" หรือ "คลิก" หากเราใช้อย่างมีประโยชน์มันก็เป็นสิ่งที่ดี และเพิ่มพูนความรู้รอบตัวให้แก่เรา ยกตัวอย่างเช่น นักธุรกิจทำรายได้มหาศาลจากการขายของผ่านอินเตอร์เน็ต , ตำรวจจับคนร้ายได้อย่างง่ายดายด้วย FB , นักศึกษาส่งงานผ่าน FB,Email โดยไม่ต้องเสียเวลาหรือกระดาษปริ้นผิดปริ้นถูกก่อนส่ง , ประชาชนรู้เท่าถึงการณ์ในเหตุการณ์ต่าง ๆ เร็วยิ่งกว่า Real-Time ฯลฯ
*แต่ว่าหากเราใช้ผิดหละ*
ข้อเสียอีกหลาย ๆ ข้อจะตามมาอย่างรวดเร็วเช่นกัน การแชร์โดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ การฉ้อโกง มิจฉาชีพ การเสียความเป็นส่วนตัว เสียสุขภาพ เสียรอยยิ้มที่ควรจะยิ้มบนใบหน้าแต่ดันไปยิ้มในสถานะโซเซียลเน็ตเวิร์ค และที่สำคัญ เสียความรู้สึกที่ึควรจะถ่ายทอดออกมาทางกริยา หรือคำพูด แต่ดันถ่ายทอดออกมาทางสถานะโทรศัพท์ สิ่งร้าย ๆ ที่อาจเกิดได้กับเรา ยกตัวอย่างเช่น ถูกตุ๋นผ่านอินเตอร์เน็ต , มิจฉาชีพใช้โอกาสของการแบ่งปันหรือแชร์สถานะของเรามาทำร้ายเราเอง ฯลฯ แต่สำหรับผมสิ่งที่น่ากลัวที่สุดของมันก็คือ การเสพติดมัน

ผมอ่านวิจัยของ InsightExpress บริษัทผู้วิจัยตลาดในสหรัฐฯ ที่ศึกษาพฤติกรรมของการใช้สมาร์ทโฟนในปัจจุบันของมนุษย์ เห็นแล้วก็ตกใจทีเดียว ในบทความกล่าวไว้ว่า
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

ผมมีน้องชายวัย 7 ขวบคนนึง วัน ๆ นึงน้องผมไม่ทำอะไรนอกจาก เล่นเกมในโทรศัพท์ หรือ ดู youtube ในคอมพิวเตอร์ ทั้งวัน *ต้องบอกเลยครับว่าทั้งวัน ถ้าผมไม่บอกให้เลิก โดยเฉพาะดูพวกเกมส์ในยูทูปที่มีการเล่นแบบรีวิว หรือ Walkthrough โดยคนไทยด้วยกันนี้แหละ และคนที่รีวิวส่วนใหญ่เวลาเล่นก็จะบ่น ๆ และ ด่าหยาบ ๆ เนี่ยแหละครับ ผมไม่มีทางป้องกันหรือควบคุมให้เขาเล่นไม่ได้หรอกครับ ต้องยอมรับว่า ถ้าไม่ให้เขาเล่นก็ไม่รู้จะให้เขาทำอะไร เพราะเด็กอื่น ๆ ส่วนใหญ่ก็เป็นแบบเดียวกันหมด ซึ่งมันแปลกที่ตอนเราเด็ก ๆ เราเล่นแต่ ดีดลูกแก้ว กับปั้นดินน้ำมัน ฮ่า ๆ

ไม่นานมานี้มีโฆษณา ๆ ตัวนึงใน youtube ผมไม่แน่ใจว่าใช่โฆษณาหรือเปล่า ทางต่างประเทศเขาทำออกมาผมชอบมากเลยครับ ทำออกมาเปรียบเทียบระหว่างการมีโทรศัพท์ กับการไม่พกโทรศัพท์ ในโฆษณาก็จะเป็นผู้ชายเดินออกจากบ้าน ก้มหน้าดูแผนที่ในโทรศัพท์และเดินผ่านผู้หญิงคนหนึ่งไปเฉย ๆ
ส่วนในตอนหลังก็จะเป็นชายคนเดียวกันแต่วางโทรศัพท์ไว้ที่บ้าน แล้วถามทางจากผู้หญิงคนนั้นจนได้รักกันและมีลูกกันจนแก่ แต่ผมหาไม่เจอ T^T ใครพอจะนึกออกแปะทีนะครับ ผมพอจะนึกออกว่าเคยลง youlike โดยชื่อคลิป สังคมก้มหน้า เนี่ยละมั้งครับ

อะไร ๆ เปลี่ยนไปด้วยความไวจริง ๆ นะผมว่า หนุ่มสาว รู้จักกันอย่างรวดเร็วด้วยการแชท ความสัมพันธ์ก่อตัวอย่างรวดเร็วภายในจอ ไม่ใช่การสื่อสารด้วยปากหรือการมอง ไม่ใช่เริ่มต้นด้วยเสียงที่ทำให้คุณหันไปว่า "สวัสดีครับ" แต่เริ่มต้นด้วยการมองช่องแชทว่า "ทักนะ" แทน

ต้องขอจบเพียงเท่านี้ เพราะคอมผมช้าอย่างกับอีแก่เลยครับ ฮ่า ๆ
ขอบพระคุณที่อ่านจนจบครับ
สวัสดีครับ