หนูอายุ 17 ค่ะ นับถือศาสนาพุทธมาตั้งแต่เด็ก ที่บ้านก็นับถือกันหมด
นาน ๆ ทีถึงจะไปทำบุญกันเช่นวันปีใหม่ สงกรานต์ ไม่ได้ทำบุญเป็นกิจวัตร
พูดตามตรงคือหนูเป็นพุทธศาสนิกที่ไม่ค่อยเคร่งครัดเลย วัดก็ไม่ค่อยเข้า สวดมนต์ก็ไม่สวด
รู้สึกสับสนมากเพราะเวลาที่ไปทำบุญหรือสวดมนต์ไม่ได้รู้สึกอินหรือเชื่อเลยค่ะ คือใจมันไม่ไปด้วยจริง ๆ
หนูกลัวบาปบุญคุณโทษนะคะ รู้จักผิดชอบชั่วดี แต่หนูก็ไม่เข้าใจว่าการสวดมนต์จะทำให้เราได้บุญกุศลยังไง
จะรู้สึกดีมากกว่าเวลาที่เราทำบุญเป็นเงิน บริจาคสิ่งของ ช่วยเหลือผู้อื่นที่มันเป็นรูปธรรม

หนูเคยไม่สบายค่ะ แล้วที่บ้านพาไปหาเหมือนสำนักของเจ้าแม่กวนอิม แล้วเค้าก็ให้เหมือนกับพานดอกไม้มากราบไว้บูชา
หนูก็ไม่รู้สึกมีจิตศรัทธาเลยค่ะ หนูอยากจะกราบไหว้ศรัทธาแต่ใจไม่เชื่อ มันขัดแย้งตลอดว่าการไหว้ดอกไม้มันจะช่วยเราได้ยังไง
ที่บ้านให้ไปต่ออายุพาน เค้าเรียกเก็บค่าดอกไม้ 3500 หนูก็บอกว่าไม่ไป เพราะใจหนูมันไม่ได้เชื่อ
และตามตรงคือหนูว่ามันแพง เสียดายเงินของพ่อแม่ (แต่แม่ไม่มีปัญหาเรื่องเงินนะคะ ) และไม่เห็นประโยชน์ที่จะต้องเสียเงินมากขนาดนั้น
ที่หนูรู้สึกมันผิดมากมั้ยคะ  หนูไม่ได้ลบหลู่นะคะ  มันผิดมากมั้ยที่หนูไม่เชื่อ บางครั้งก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนจิตใจต่ำช้ายังไม่รู้ TT_TT
หนูรู้สึกว่า แค่เรารู้จักถูกผิดเป็นคนดีของสังคมก็น่าจะพอแล้วไม่ใช่หรือ แค่ไหว้บูชาพระรัตนตรัยก็พอแล้วไม่ใช่หรือ
ทุกวันนี้หนูก็ยอมรับคำสอนของพระพุทธเจ้านะคะ เรื่องทางสายกลาง การปล่อยวาง รู้สึกว่ามีประโยชน์มาก
แต่ก็ยังตะงิด ๆ เวลาสวดมนต์อยู่ดี (อันนี้คิดว่าโตขึ้นอาจจะเริ่มเข้าใจก็ได้)
แต่ที่รู้สึกแย่กับตัวเองมาก ๆ คือเรื่อง พานเนี่ยแหละค่ะ เค้าบอกว่าเป็นเหมือนเทพเจ้าของปกปักคุ้มครองหนูอยู่
แต่หนูไม่ก็เห็นความจำเป็นว่าจะต้องมีพาน แค่ศรัทธาท่านใจไม่ได้หรือ หนูผิดมากมั้ยคะที่คิดแบบนี้
รู้สึกแย่มาก หนูผิดปกติมั้ยคะ