เมื่อวานได้ดูรายการ Thai hero ตอน “ทางแยก” ประเด็นสำคัญของตอนนี้น่าจะพูดถึงเป็นการแบ่งทีมชาติชุด AและB เพื่อไปแข่งเอเชี่ยนเกมส์และชิงแชมป์โลก  สิ่งหนึ่งที่ทำเราให้สะดุดใจคือ ความรู้สึกในใจของป้าวรรณา Libero ตัวเก๋าของทีมชาติไทยที่ต้องถูกแยกจากทีมชุดAไปล่าเหรียญในอินชอนเกมส์ แต่ต้องไปเป็นกำลังหลักให้กับน้องๆทีมชุดB ตะลุยศึกชิงแชมป์โลกที่อิตาลีเพียงลำพังท่ามกลางน้องๆรุ่นใหม่ที่ป้าไม่ค่อยคุ้นเคยเหมือนเพื่อนๆในทีมชุดA  

ณ จุดนี้ เราเข้าใจความรู้สึกของป้าฯดีว่ามันคงอึดอัดใจ ท้อแท้ น้อยใจและรู้สึกเสียดายอย่างไร  นักกีฬาวอลเลย์บอลจะอาศัยเพียงการเล่นร่วมกันในสนามอย่างเดียวไม่ได้ แต่ความสัมพันธ์นอกสนามระหว่างเพื่อนร่วมทีมก็ถือว่าเป็นสิ่งสำคัญที่จะทำให้ทีมประสบความสำเร็จ  ถ้าเป็นนักกีฬาคนอื่นอาจไม่พอใจจนขอถอนตัวไปแล้ว  แต่สปิริตความเป็นนักกีฬาอาชีพของป้าวรรณานั้นมีสูงมากที่คิดถึงทีมมากกว่าตนเอง

ป้าเข้าใจเจตนารมณ์ของโค้ชและสมาคมในการจัดทีมครั้งนี้เป็นอย่างดี  ป้ายอมเสียสละโอกาสดีๆของตัวเองที่จะเป็นส่วนหนึ่งในการคว้าเหรียญประวัติศาสตร์ร่วมกับเพื่อนๆที่เคยฝ่าฟันด้วยกันมา  ป้ายอมเป็นเสาหลักให้กับน้องๆชุดB ไปแข่ง ชชล.ซึ่งมีเป้าหมายเพียงเพื่อหาประสบการณ์ และป้าก็ทำหน้าที่ของตนได้อย่างยอดเยี่ยมและเป็นศูนย์รวมจิตใจของน้องๆในทีม แม้ว่าผลงานอาจจะไม่ได้สวยหรู แต่ป้าก็เป็นส่วนหนึ่งในการสานอนาคตให้ทีมชาติไทยชุดต่อไปได้อย่างสมบูรณ์

หลังจบทัวร์นาเม้นท์ ป้าบอกว่ากำลังตัดสินใจกับอนาคตของตัวเอง   70% ป้าอาจจะเลิกเล่น และอีก30% กำลังตัดสินใจ ไม่ว่าป้าจะตัดสินใจอย่างไร อยากให้ป้ารู้ว่า เราทุกคนภูมิใจในตัวป้ามาก ป้าทำให้ Libero กลายเป็นหัวใจสำคัญที่สุดในเกมส์รับและมีส่วนต่อความสำเร็จของทีมชาติไทยอย่างมหาศาล  ป้าคือidol ของทุกคน ...ขอบคุณจริงๆ

ถ้าให้เลือกได้ พวกเรายังไม่อยากให้ป้าเลิกเล่น  ตราบใดที่ป้ายังมีไฟ มีกำลัง มีเป้าหมายที่ท้าทายและยังไปไม่ถึง ยังไม่อยากให้ป้าหยุดแค่นี้  โอลิมปิกที่บราซิล รออยู่ เพื่อนๆในทีมทุกคนก็คงอยากจะไปพร้อมๆกับป้า ถ้าขาดใครคนใดคนหนึ่งไปแล้วจะเป็น dream team ได้อย่างไร?  

อยากให้รู้ว่า ยังมีอีกหนึ่งเสียงที่อยากจะเห็นป้าอยู่คู่ทีมชาติไทยต่อไป... ไม่ว่าโอลิมปิกที่บราซิล ทีมไทยจะไปถึงหรือไม่ แต่เราจะคอยเชียร์ป้าให้ถึงที่สุด และพวกเราจะรอวันนั้นไปด้วยกัน