ตอนนี้ ใกล้จะ 40
อีกไม่กี่ปี !! ก็จะ 50
อีกไม่กี่ปี !!  ก็จะ 60
หลังจากนั้น ก็ได้เวลานับถอยหลัง สู่การเป็นอากาศธาตุ ผงธุลีดิน

ความรู้สึก เหมือนวันวาน
เรายังเป็นเด็กวิ่งเล่นซ่อนหากับเพื่อนๆ อยู่เลย
เรายังนอนซุกใต้ผ้าห่มแม่ เวลาอากาศหนาวๆ
เรายังเป็นเด็กนักเรียน สะพายเป้ ถือกล่องข้าว นั่งรอรถสองแถว

แต่ความเป็นจริง เหตุการณ์เหล่านั้น มันได้ผ่านไป ตั้ง 30 กว่าปีแล้ว
วันนี้ เพื่อนๆ หลายคนมีครอบครัว
วันนี้ แม่แก่ลงไปมาก จำอะไรไม่ค่อยได้
วันนี้ เรานั่งอยู่บนรถไฟฟ้า เพื่อเดินทางไปทำงาน ท่ามกลางคนแปลกหน้ามากมาย

เวลา ค่อยๆกลืนกินชีวิตเรา อย่างเลือดเย็น โดยที่เราไม่รู้ตัว
ใบหน้าเราเริ่มเหี่ยวย่น โรคภัยไข้เจ็บเริ่มมาเยี่ยมเยือน

เลิกงานดึกๆ มีเพียงเรา กับแสงไฟสลัวๆ ตรงป้ายรถประจำทาง
รถเมล์คันสุดท้าย มีแค่คนขับ กระเป๋าฯ และเรา นั่งตรงข้างหลังสุด กับลมพัดเย็นๆ ที่ให้เรารู้สึกว่า เรายังหายใจอยู่

บางสิ่ง เราทำพลาด
หลายอย่าง เรายังไม่ได้ทำ
บางอย่าง เราทำไม่สำเร็จ

บางครั้ง ชีวิตก็ดูเหมือนมีความหวัง
แต่บางครั้ง ชีวิตก็ถูกปกคลุมด้วยความสิ้นหวัง





--------------------------------------------------------------------------------------------



ขอบคุณทุกคนที่ทำให้กระทู้เหงาๆ กระทู้นี้ ดูอบอุ่นขึ้น

ขอบคุณทุกคนครับ