สวัสดีคะ ดิฉันขอแทนตัวเองว่าบีแล้วกันนะคะ ตอนนี้บีเองก็กำลังเรียนอยู่ที่มหาลัยแห่งหนึ่งชั้นปี3 ก็เพิ่งจะได้มาติดตามเรื่องราวในพันทิปไม่นานนี่เองก็ได้มาอ่านเรื่องราวหลายๆเรื่องที่คล้ายกับชีวิตัวเองตอนนี้เลยอยากมาเล่าให้เพื่อนๆฟังและช่วยหาทางออกหรือข้อคิดเห็นต่างๆกับเรื่องราวทั้งหมดนี้กันด้วยนะคะ  อาจจะเล่างงๆวนๆยังไงก็ขอโทษด้วยนะคะกระทู้แรก

เริ่มแรกบีขอบอกก่อนว่าบีไม่ได้มีแฟนมา2ปีกว่าแล้วหลังจากโดนแฟนบอกเลิกตอนเข้ามาเรียนมหาลัยและคิดว่าจะไม่มีอีกแล้ว จนตอนอยู่ปี2บีได้เจอผู้ชายคนหนึ่งเขามีบางอย่างที่ทำให้บีสนใจและชอบเขาอยากรู้จักแต่เราไม่ได้บอกให้เขารู้หรอกว่าเราแอบชอบเพราะเรารู้ว่าเขามีแฟนแล้ว จนเพื่อนเขาไปบอก เขาก็เลยอยากเห็นอยากรู้จักว่าใครที่ชอบเขา เขาให้ไลน์เรามาบอกให้เราทักไปเขาอยากรู้จักและคุยด้วย(สรุปคือเราได้คุยกันในไลน์คะ)เขาก็บอกเราตรงๆนะว่าเขามีแฟนแล้ว(แฟนเขาเรียนอยู่ต่างจังหวัดนานๆจะมาเจอกันทีคะ) ในใจเราก็รู้สึกผิดหวังนะแต่อย่างน้อยได้คุยกันแบบพี่น้องก็โอเคแล้ว(ผู้ชายคนนี้เป็นรุ่นพี่เราหนึ่งปีคะ)หลังจากนั้นมาเราคุยกันทางไลน์ทุกวันเลยคะ เขาไม่เคยจะหายไปไหนเลยถามไถ่เราทุกวันคอยเป็นกำลังใจให้เราในทุกๆเรื่อง คอยสอนคอยบอกเกี่ยวกับเรื่องเรียนเราอยู่ตลอด(แค่ในไลน์นะคะ)เคยเดินผ่านกันในมหาลัยแต่ไม่เคยคุยกันแค่ยิ้มให้กันคะคุยกันมากขึ้นความสัมพันธ์ระหว่างเรากับเขามันเริ่มมากไปกว่าคำว่าพี่น้องจนผ่านมาหนึ่งปี(บีอยู่ปี3เขาอยู่ปี4)อะไรๆเริ่มชัดเจนขึ้นเราสนิทกันมากขึ้น(ทั้งๆที่เรารู้ว่าเขามีเจ้าของแล้ว)เหมือนๆตอนนี้เราก็เป็นแฟนกันไปแล้วแต่บีไม่เคยถามเรื่องสถานะเพราะเข้าใจทุกอย่างดี



พอทุกอย่างมันเริ่มมากขึ้นเราเหมือนคนเป็นแฟนกันไปแล้วก็ต้องมีบ้างที่อยากเจอกันมาหากัน และก็ทำในสิ่งที่เราทั้งคู่ก็รู้ว่ามันผิด (เขาผิดต่อแฟนเขา เราผิดกับตัวเราเอง)หลังจากวันนั้นมาเราก็ยังติดต่อกันปกติ บีเองกลับมาคิดว่าเราทำผิดมากไปแล้วนะถ้าแฟนเขารู้ขึ้นมาเขาจะเสียใจแค่ไหนเราเป็นผู้หญิงด้วยกันเราย่อมรู้ว่าจะเป็นยังไง เลยคิดว่าจะพยายามหายไปจากเขาไม่ตอบไลน์เขา(ใจไม่แข็งพอที่จะบล็อค) แต่เขาก็ทักมาตลอดจนเราใจอ่อนเพราะใจจริงๆเราเองก็ไม่อยากเลิกติดต่อกับพี่เขาหรอก สุดท้ายเราก็ยังเหมือนเดิมและยิ่งทำให้เรามาเจอกันบ่อยขึ้นวันไหนเขามาทำรายงานห้องเพื่อนก็จะแวะมาหาเรา

//ขอนอกเรื่องนิดนะคะ ระหว่างที่เราคุยกันมาไม่มีใครรู้นอกจากเพื่อนสนิทของพี่เขาและของเราแต่หลังๆมานี้ความสัมพันธ์เราเลยเถิดบีไม่กล้าให้เพื่อนรู้เพราะแค่มันรู้ว่าบีคุยกับคนมีแฟนแล้วเพื่อนๆก็ไม่ค่อยจะเห็นด้วยแล้วคะ ตอนนี้ก็เหมือนเราแอบมาเจอกันโดยไม่ให้เพื่อนบีรู้

รวบรัดมาเลยละกันนะคะ....และเรื่องราวล่าสุดตอนนี้ตัวบีเองก็รู้และเข้าใจทุกๆอย่างนะคะแต่บีไม่เคยจะตัดใจจากเขาได้เลยคะเหมือนเขาคือส่วนหนึ่งในทุกๆวันเพราะเราคุยกันทุกวันถ้าหายไปวันนึงเราทั้งคู่จะเริ่มรู้สึกไม่ดีละ และสิ่งที่บีต้องเจอและยอมรับความจริงมาตลอดคือเขามีแฟนแล้วและล่าสุดนี้เขาใช้รูปคู่กับแฟนเขาตั้งโปรไฟล์ไลน์วันที่บีเห็นช็อคไปเลยคะ คือถ้าไม่รับรู้ไม่เห็นเรายังพออยู่ไหวนะ หลังจากนั้นก็พยายามหายนะไม่ทักแต่เขาก็จะทักมาหามันก็ทำให้เราอยากคุย ทุกอย่างที่บีรู้สึกบีไม่เคยเอ่ยปากพูดหรือถามเลยนะเก็บทุกอย่างไว้คนเดียวเพราะเรารู้จุดยืนของเราดีว่าไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไร และจะพยายามไม่ถามถึงแฟนเขาไม่คุยถึงเรื่องของแฟนเขาเพื่อที่เราจะได้ไม่คิด ที่สำคัญเขาและแฟนเป็นอิสลามด้วยกันคบกันมาจะ3ปีแล้วเขาทั้งคู่เหมาะกันที่สุดแล้ว ไม่มีทางที่เรื่องระหว่างบีและเขาจะไปกันได้

เมื่อวานนี้เองบีคิดอะไรหลายๆอย่างควรจะถอยออกมาได้แล้วจึงไม่ทักไม่ติดต่อเขาทั้งวันจนตอนดึกเขาก็ทักมา ถามเราไม่อยากจะคุยกันแล้วใช่มั้ย....นั่งตัดสินใจอยู่สักพักก็ตอบเขาไป เขาก็ถามเราทำทำไม บีไม่รู้จะตอบยังไงเราก็คุยๆกันไปเขาบอกกับบีว่าเขายังทำใจไม่ได้ที่จะเสียเราไป ณ ตอนนั้นน้ำตาล่วงเลยคะถ้าใครเคยตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็คงจะเข้าใจนะคะทุกอย่างมันอึดอัดรวมอยู่ในหัวในความรู้สึกเรา ไม่รู้จะเดินออกไปทางไหนบอกได้ตรงๆว่ารักเขามากเราผูกพันธ์กันนะ แต่ทุกอย่างมันผิดเรามันเลวมากที่รู้ทุกอย่างแต่ยังไม่ยอมห้ามใจไม่ยอมตัดใจ (ตัวบีเองไม่เคยเป็นแบบนี้เลยเรื่องนี้มันเลวที่สุดในชีวิตของบีแล้ว)

สุดท้ายนี้บีก็ขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ ใครที่เคยผ่านเรื่องแบบนี้มาแสดงความคิดเห็นหรือยังไงมาก็ได้นะคะ ถึงแม้จะรู้ตัวเองอยู่แล้วว่าควรจะทำยังไงแต่ก็อยากฟังคำแนะนำ คำติจากเพื่อนๆด้วยนะคะ