ตอนนี้เรารู้สึกแย่มากค่ะ รู้ตัวว่าผิด แต่ไม่รู้จะถอยออกมายังไงไหว
เราอายุ 24 ค่ะ ส่วนแฟนอายุ 36 ตอนนี้คบกันได้ 10 เดือนค่ะ รู้จักกันเพราะเคยทำงานกลุ่มร่วมกัน ช่วงนั้นเรายอมรับเลยว่าอ่อนแอมากๆเพราะเราเพิ่งเลิกกับแฟนเก่า พอมาได้รู้จักพี่เขาก็รู้สึกดีมากๆ อบอุ่นค่ะ คุยกันได้ทุกเรื่องเลย พี่เขาดูแลเราดีเหมือนเข้ามาเติมเต็มความรู้สึกที่ขาดหายไป ถ้าเทียบกันจริงๆนิสัยพี่เขาแตกต่างจากแฟนเก่าเรามาก แฟนเก่าค่อนข้างเอาแต่ใจ ขี้หงุดหงิด ชอบชวนทะเลาะ แต่พี่คนนี้เขาน่ารักค่ะ คุยดีดูแลดี คุยกันแล้วสบายใจ
เราคุยกันได้ประมาณสามเดือน ความรู้สึกดีระหว่างเรามันก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น จนกระทั่งเลยเถิด(ยอมรับว่าผิด เพราะมันรวดเร็วและฉาบฉวยมาก) หลังจากนั้น เราก็เพิ่งมารู้ว่าพี่เขามีแฟนอยู่แล้ว แต่สถานะระหองระแหงกัน ตอนที่รู้นะ จำได้ว่าเสียใจมาก อารมณ์ประมาณว่ามีแฟนอยู่แล้วจะมายุ่งกับเราทำไม แต่พี่เขาก็อธิบายนะว่าความสัมพันธ์ของเขากับแฟนมันไม่เหมือนเดิม เหมือนเป็นความผูกพันธ์(เขาคบกันมา7ปี แต่ยังไม่แต่งงาน ที่เชื่อว่ายังไม่แต่งงานเพราะญาติเขาเคยบอกเราค่ะ) แต่เราก็อดสงสัยไม่ได้ว่าคนที่ไม่รักกันยังคบกันได้ด้วยเหรอ ในใจก็คิดมาตลอดว่าเขาคงโกหกเราแน่ๆ แต่ตอนนั้นเราก็รักเขาไปแล้วค่ะ รักแบบห่วงใย อยากดูแล อยากอยู่ใกล้ อยากทำอะไรก็ได้ให้เขาสบายใจ ก็เลยแกล้งโง่ ปิดหูปิดตาตัวเองไปวันๆ "เพียงเพราะอยากทำทุกวันที่เรายังอยู่ด้วยกันให้ดีที่สุด"
ตอนนี้เราใช้ชีวิตร่วมกันค่ะ ตอนอยู่ด้วยกันก็มีความสุขดี เราดูแลเขาทุกอย่างเท่าที่เราจะทำได้ แต่เราเป็นคนแสดงออกไม่เก่งจนบางครั้งดูเหมือนไม่รักเขาแต่ความจริงคือรักมากๆ บางครั้งตอนที่อยู่ด้วยกันแฟนของเขาก็โทรมาแต่เขาก็ไม่รับสาย(คิดว่าไม่รับแค่ต่อหน้าเรานะ) เราก็ไม่รู้จะทำยังไง เราไม่โวยวายนะคะ เราจะนิ่งมากกว่า แต่ในความนิ่งมันก็มีความรู้สึกค่ะ รู้สึกแย่ รู้สึกผิด รู้สึกอะไรหลายๆอย่าง
เราสับสนกับความรักของเราครั้งนี้มาก ถ้าเขารักเราจริงเขาคงต้องเลือกเราและเลิกกันแฟนอย่างเด็ดขาดใช่ไหมคะ แต่นี่ไม่เลยเขายังเหมือนติดต่อกันผู้หญิงคนนั้นอยู่ เราไม่ได้อยากแย่งแฟนใคร ตัวเราเองอยากเอาใจถอยห่างออกมาจากเขา แต่เพื่อนๆ มั้ยคะ ว่ามันยากมากๆๆๆ เราร้องไห้บ่อยมากกับเรื่องนี้ เราตัดใจจากเขาไม่ได้ และไม่กล้าแม้แต่จะบอกให้เขาเลือก เพราะรู้ตัวว่ามาทีหลัง ยังไงก็ไม่มีสิทธิ์
เพื่อนๆมีใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้บ้างไหมคะ ไม่ได้อยากแย่งแฟนใคร ไม่ได้อยากเป็นตัวเลือกของใคร แต่เราบังคับหัวใจบังคับความรู้สึกของตัวเองไม่ได้ เมื่อก่อนเคยว่าเพื่อนเรื่องความรักว่าทำไมเพื่อนไม่ทำแบบนั้นแบบนี้ แต่ตอนนี้เข้าใจแล้วค่ะว่ารักมันเป็นยังไง ตอนนั้นที่เราแนะนำเพื่อนได้เพราะเราใช้สมอง ใช้เหตุผล แต่พอเราได้มายืนในจุดนี้ด้วยตัวเอง ถึงได้รู้ว่า คนที่อยู่ในจุดนั้นเขาใช้ความรู้สึกกันล้วนๆ
ปล.รู้สึกเกลียดตัวเอง ที่รู้ว่าผิดก็ยังทนอยู่ แต่ก็แอบหวังลึกๆว่าซักวันยังไงเราก็ทำใจได้ เมื่อถึงจุดๆหนึ่งที่เราเจ็บจนชา เราคงเดินออกมาได้เอง
ใช้แฟนร่วมกับคนอื่น โดยไม่ตั้งใจ
เราอายุ 24 ค่ะ ส่วนแฟนอายุ 36 ตอนนี้คบกันได้ 10 เดือนค่ะ รู้จักกันเพราะเคยทำงานกลุ่มร่วมกัน ช่วงนั้นเรายอมรับเลยว่าอ่อนแอมากๆเพราะเราเพิ่งเลิกกับแฟนเก่า พอมาได้รู้จักพี่เขาก็รู้สึกดีมากๆ อบอุ่นค่ะ คุยกันได้ทุกเรื่องเลย พี่เขาดูแลเราดีเหมือนเข้ามาเติมเต็มความรู้สึกที่ขาดหายไป ถ้าเทียบกันจริงๆนิสัยพี่เขาแตกต่างจากแฟนเก่าเรามาก แฟนเก่าค่อนข้างเอาแต่ใจ ขี้หงุดหงิด ชอบชวนทะเลาะ แต่พี่คนนี้เขาน่ารักค่ะ คุยดีดูแลดี คุยกันแล้วสบายใจ
เราคุยกันได้ประมาณสามเดือน ความรู้สึกดีระหว่างเรามันก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น จนกระทั่งเลยเถิด(ยอมรับว่าผิด เพราะมันรวดเร็วและฉาบฉวยมาก) หลังจากนั้น เราก็เพิ่งมารู้ว่าพี่เขามีแฟนอยู่แล้ว แต่สถานะระหองระแหงกัน ตอนที่รู้นะ จำได้ว่าเสียใจมาก อารมณ์ประมาณว่ามีแฟนอยู่แล้วจะมายุ่งกับเราทำไม แต่พี่เขาก็อธิบายนะว่าความสัมพันธ์ของเขากับแฟนมันไม่เหมือนเดิม เหมือนเป็นความผูกพันธ์(เขาคบกันมา7ปี แต่ยังไม่แต่งงาน ที่เชื่อว่ายังไม่แต่งงานเพราะญาติเขาเคยบอกเราค่ะ) แต่เราก็อดสงสัยไม่ได้ว่าคนที่ไม่รักกันยังคบกันได้ด้วยเหรอ ในใจก็คิดมาตลอดว่าเขาคงโกหกเราแน่ๆ แต่ตอนนั้นเราก็รักเขาไปแล้วค่ะ รักแบบห่วงใย อยากดูแล อยากอยู่ใกล้ อยากทำอะไรก็ได้ให้เขาสบายใจ ก็เลยแกล้งโง่ ปิดหูปิดตาตัวเองไปวันๆ "เพียงเพราะอยากทำทุกวันที่เรายังอยู่ด้วยกันให้ดีที่สุด"
ตอนนี้เราใช้ชีวิตร่วมกันค่ะ ตอนอยู่ด้วยกันก็มีความสุขดี เราดูแลเขาทุกอย่างเท่าที่เราจะทำได้ แต่เราเป็นคนแสดงออกไม่เก่งจนบางครั้งดูเหมือนไม่รักเขาแต่ความจริงคือรักมากๆ บางครั้งตอนที่อยู่ด้วยกันแฟนของเขาก็โทรมาแต่เขาก็ไม่รับสาย(คิดว่าไม่รับแค่ต่อหน้าเรานะ) เราก็ไม่รู้จะทำยังไง เราไม่โวยวายนะคะ เราจะนิ่งมากกว่า แต่ในความนิ่งมันก็มีความรู้สึกค่ะ รู้สึกแย่ รู้สึกผิด รู้สึกอะไรหลายๆอย่าง
เราสับสนกับความรักของเราครั้งนี้มาก ถ้าเขารักเราจริงเขาคงต้องเลือกเราและเลิกกันแฟนอย่างเด็ดขาดใช่ไหมคะ แต่นี่ไม่เลยเขายังเหมือนติดต่อกันผู้หญิงคนนั้นอยู่ เราไม่ได้อยากแย่งแฟนใคร ตัวเราเองอยากเอาใจถอยห่างออกมาจากเขา แต่เพื่อนๆ มั้ยคะ ว่ามันยากมากๆๆๆ เราร้องไห้บ่อยมากกับเรื่องนี้ เราตัดใจจากเขาไม่ได้ และไม่กล้าแม้แต่จะบอกให้เขาเลือก เพราะรู้ตัวว่ามาทีหลัง ยังไงก็ไม่มีสิทธิ์
เพื่อนๆมีใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้บ้างไหมคะ ไม่ได้อยากแย่งแฟนใคร ไม่ได้อยากเป็นตัวเลือกของใคร แต่เราบังคับหัวใจบังคับความรู้สึกของตัวเองไม่ได้ เมื่อก่อนเคยว่าเพื่อนเรื่องความรักว่าทำไมเพื่อนไม่ทำแบบนั้นแบบนี้ แต่ตอนนี้เข้าใจแล้วค่ะว่ารักมันเป็นยังไง ตอนนั้นที่เราแนะนำเพื่อนได้เพราะเราใช้สมอง ใช้เหตุผล แต่พอเราได้มายืนในจุดนี้ด้วยตัวเอง ถึงได้รู้ว่า คนที่อยู่ในจุดนั้นเขาใช้ความรู้สึกกันล้วนๆ
ปล.รู้สึกเกลียดตัวเอง ที่รู้ว่าผิดก็ยังทนอยู่ แต่ก็แอบหวังลึกๆว่าซักวันยังไงเราก็ทำใจได้ เมื่อถึงจุดๆหนึ่งที่เราเจ็บจนชา เราคงเดินออกมาได้เอง