>> สวัสดีค่ะ เราแค่อยากจะระบายเรื่องส่วนตัวของเรา ที่เราทำไม่ดีไว้กับคนที่ตอนนี้เรารักเขามากที่สุด แต่เราไม่สามารถกลับไปแก้ไขอดีตได้
เริ่มเลยละกัน...เรามีแฟนเป็นรุ่นพี่ อายุห่างกันแค่ปีเดียว เรียนคนละที่กัน แต่รู้จักกันทาง hi5 (ตั้งแต่ พ.ศ. 2551 อ่ะ) ที่รู้จักก็เพราะว่าเป็นรุ่นพี่ที่ ม. ของเพื่อนที่เรียนกับเราสมัยมัธยม  ก็แอดมั่วซั่ว จนได้คุยกัน ตอนนั้นเราต่างคนก็ต่างมีแฟน เราก็ปลื้มๆเขา ที่เขาอัธยาศัยดี เล่นดนตรีได้ แถมยังเป็นนักกีฬาอีก
พูดง่ายๆ ก็ตรงสเป็กของเราเลย ตอนนั้นบอกตามตรง เรามีใจให้เขาเลยแหละ ยิ่งเขาเล่นด้วยเราก็โอเค รู้สึกดี จนเรากับเขาแอบเป็นกิ๊กกัน ก็พัฒนามาคุยโทรศัพท์บ้างบางโอกาส จากเมื่อก่อนคุยใน hi5 อย่างเดียว เป็นกิ๊กกันได้สักพักแฟนเขาก็จับได้ เราก็เลยไม่ค่อยได้ติดต่อกัน ตอนนั้นก็เสียใจนะ เพราะเราก็มีใจกับเขา เขาเคยให้แฟนเขาโทรมาถามด้วยว่าเราเป็นใคร เราก็ตอบว่าเป็นรุ่นน้อง (ช่วยกันปิดดีมาก) จนพัฒนาจาก hi5 ก็เปลี่ยนมาเล่น facebook แทน เราต่างคนก็ต่างมีแฟน (เปลี่ยนไปเรื่อยๆ) ไม่เคยโสดตรงกันสักที พอเขาโสดเขาก็ติดต่อเรามา แต่เราก็ดันไม่โสด แต่พอเราโสด เขาก็กลับไม่โสด เป็นแบบนี้ตลอด จนเวลาผ่านมา 3 ปี มาถึงวันที่โสดทั้งคู่ เราได้กลับมาคุยกันอีกครั้ง แต่เราไม่ได้ปลื้ม ไม่ได้รู้สึกชอบเขาเหมือนเมื่อก่อน อาจเป็นเพราะเราเจอเหตุการณ์หลายๆอย่าง และเราก็เจอผู้ชายหลายแบบ เพราะเราทำงานร้านอาหาร แต่พอเขามาขอคบกับเราอีกครั้ง เราก็ตกลงขำๆ บอกเขาว่า อยากกินเค้ก ถ้าเอาเค้กมาฝากได้ เราจะคบกับเขา เขาก็ซื้อเค้กร้านที่เขาบอกว่าอร่อย จากสวนผึ้ง มาให้เราที่ ม.บูรพา ตอนนั้นไม่คิดว่าเขาจะซื้อมาจริงๆนะ แต่เขาก็ซื้อมาให้ เราเลย...เออว่ะ เป็นแฟนก็เป็น เดี๋ยวค่อยเลิกทีหลังก็ได้ ไม่อยากทำลายน้ำใจเขา
>> หลังจากตกลงคบกันเป็นแฟน เราทำไม่ดีกับเขาหลายอย่างมาก และคิดว่าเขาเพล์บอยแบบนั้น เดี๋ยวเขาก็เลิกกับเราเองแหละ ตอนนั้นยอมรับว่า ไม่คิดจะจริงจังกับเขาสักนิด ก็โกรธนะที่เคยทำให้เราเงิบ ที่ให้แฟนโทรมาถามว่าเราเป็นอะไรกับเขา สมัยที่เรากับเขาเป็นแค่กิ๊กกัน
มาต่อๆๆ สำหรับความเลวที่เราได้ทำให้เขาเสียใจ....เพราะการที่เราไว้ใจคนอื่นมากเกินไป ทำให้เราเจอเหตุการณ์ที่รับไม่ได้ในชีวิต คือเราเพิ่งคบกับเขาได้ไม่นาน เขาขอให้เราเลิกทำงานร้านอาหาร เพราะเจ้าของร้านชอบแต๊ะอั๋ง ลวนลามประจำ เราก็ด่าเขาว่ามองโลกในแง่ร้ายเกินไปรึเปล่า จนวันนึง...แฟนเราไปเที่ยวกับแม่เขาที่ภูเก็ต ไปกับที่ทำงานของแม่เขา วันนั้นเจ้าของร้านเมาและตามมาหาเราถึงที่หอ เราโดนทำร้ายร่างกาย และจิตใจ (เราโดนข่มขืน) จนเราอยากฆ่าตัวตาย **ที่เราไม่ได้เอาเรื่องเพราะเราอาย และเขาค่อนข้างมีอิทธิพลในพื้นที่ๆเราอยู่ จากนั้นเราก็ตัดสินใจลาออก และย้ายหอพัก

จากนั้นสักพักก็ไปหาสมัครงานร้านใหม่ แฟนเราห้ามทุกวิถีทาง แต่เราก็ไม่ฟัง ตอนนั้นเราอยากประชดชีวิตให้สุดๆ (เพราะเหตุการณ์ที่เล่าตอนแรก) และเราก็ติดเที่ยว และกลัวเงินไม่พอใช้...เราเลยไปทำงานร้านใหม่ และเรามีพี่ที่สนิทคนนึง (ซึ่งเป็นลูกค้าประจำ และตามมาจากร้านเก่า) แต่มันติดที่ว่าพี่คนนั้นเป็นผู้ชาย เราไปกินเหล้า เที่ยวผับกับเขาบ่อย เพราะเราก็รู้จักแฟนเขา เราปล่อยให้แฟนเรานอนอยู่ห้อง แต่เราไปเที่ยวลั้ลล้า กินเหล้า ขี่รถเล่น เขาก็โทรหาเราหลายสาย แต่เราไม่รับ และรู้สึกลำคาญที่ขัดจังหวะการกินเหล้า เราเลยให้พี่คนนั้นไปส่งที่หอ แฟนเรารออยู่หน้าหอพอดี เขาขี่รถหาเรา กังวลที่เราไม่รับโทรศัพท์ เขาเลยไม่นอน และมายืนรอหน้าหอ เขาก็เห็นว่ามีผู้ชายมาส่ง แต่ตอนนั้นเราไม่ได้แคร์เขาเลยสักนิด เขาถามว่าไปไหนกับใครมา เราก็ตอบ ไม่ได้โกหก ว่าเราไปกินเหล้า ขับรถเล่น กับพี่ที่รู้จักกัน พอดีเขาทะเลาะกับแฟน เค้าเลยหาคนปรึกษาและกินเหล้าแก้เครียด (แต่เขาคงไม่เชื่อเราหรอกมั้ง) แต่เราก็ขึ้นห้องไปนอน ไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่มเติม

เรื่องต่อมา...เราก็ยังทำตัวเหมือนเดิม กินเหล้า เข้าผับเป็นปกติ ชีวิตสนุกสุดเหวี่ยง แต่แฟนเราเขาไม่กินเหล้า เราก็เลยไม่อยากให้เขาต้องไปยืนเฝ้า เรากลัวเราไม่สนุก ที่ต้องมีคนมายืนเฝ้าแบบนั้น เรารู้สึกว่าเขาทำตัวน่าลำคาญ ตามจิก ตามเช็คเราทุกเรื่อง วันนึงเรามีโอกาสได้คุยกับแฟนเก่าเรา (แฟนคนแรกของเราเลย) เราจึงโกหก สร้างเรื่องเพื่อให้แฟนเก่าเห็นใจ และไปพูดให้เราเลิกกับเขา เพราะเราไม่คิดจะคบกับเขาแล้ว แต่แฟนเก่าเราก็ไม่ได้ช่วยนะ...ที่คุยคือพิมคุยกันในแชท แล้วก็ไม่ได้ลบออก แฟนเราจอมเช็คอยู่แล้ว ก็เลยเห็นเรื่องที่คุยทั้งหมด เขาเสียใจมาก ตอนนั้นเราก็รู้สึกผิด แต่ก็ไม่ได้ทำตัวให้ดีขึ้น

จนเวลาผ่านไปนานเกือบครึ่งปี....เราก็คิดได้ ทำไมผู้ชายคนนี้ทนเรามาตลอด แม้ว่าเราจะเสื่อมเสียมาแค่ไหน เขาก็รับเราได้ และดีกับเราเสมอมา เราจึงลาออกจากงานอีกครั้ง เลิกทำฐาวรเลย กินเหล้าน้อยลง ผับก็แทบจะไม่ได้ไป ลองทำตัวใหม่ ไม่คุยกับผู้ชายอื่น มีเขาแค่คนเดียว
ในที่สุดเราก็ทำสำเร็จ....เรามีเขาคนเดียวได้ และรักเขาโดยไม่รู้ตัว จากเมื่อก่อนไม่เคยแคร์เขาสักนิด อยากวีนก็วีน อยากด่าก็ด่า แต่ตอนนี้เบาบางลงมาก เราทำตัวดี จนตัวเองก็แปลกใจเหมือนกัน รักเพราะความดีของเขาแท้ๆ พอคบกันต่อไปเรื่อยๆ...เขากลับปรับตัวเองให้เข้ากับเรา เขาไม่แคร์เราเหมือนก่อน พอเราทะเลาะกัน เขาก็หาคนอื่นคุยด้วยเพื่อเขาจะได้สบายใจ ตอนนี้กลายเป็นเราละนะ ที่ตามจิกเขา ระแวงเขา หวงเขา หึงเขา (อารมณ์เมียหวงผัวมาเต็ม)
พอเราถามเขาว่า ทำแบบนี้กับเราทำไม เขาก็บอกว่าเมื่อก่อนเราก็ทำกับเขาแรงกว่านี้อีก แต่เขาไม่ได้แก้แค้น หรือเอาคืนอะไรทั้งนั้น เขาก็ไม่รู้ตัว ว่าทำไมถึงเปลี่ยนตัวเองแบบนี้ นี่แหละที่เราว่า...***กรรมตามสนอง*** ตอนนี้เราสองคนคบกันมา 3 ปีกว่า และก็ได้แต่งงานกัน จนตอนนี้เราท้องได้ 8 เดือนแล้ว เราทำหน้าที่พ่อที่ดีนะ แต่เขาไม่ทำหน้าที่สามีที่ดีเลย เขาไม่ค่อยสนใจเรา ไม่แคร์เรา พอเราวีนเขาก็จะหายไป ไม่รับโทรศัพท์ และปล่อยให้เราอยู่คนเดียว

>>> ตอนนี้เราอยากได้เขาคนที่รักเรามาก ยอมเราได้ทุกเรื่อง เหมือนตอนแรกที่เราคบกัน เราอยากได้ผู้ชายคนนั้นมาก...แต่คงไม่มีวันนั้นอีกแล้ว
*** ถ้าย้อนเวลาได้ เราจะไม่ทำร้ายจิตใจเขา เราจะซื่อสัตย์ และรักเราคนเดียว ไม่งั้นป่านนี้เราคงมีความสุข ไม่ต้องมานึกถึงอดีตแบบนี้