สวัสดีค่ะ  อยากมาเล่าประสบการณ์ที่ได้เที่ยวลอนดอนค่ะ ต่อจากกระทู้ก่อนหน้านี้ค่ะ
              http://ppantip.com/topic/32682730
             วันนี้ จะรีวิว รูปโรงแรมให้ดูนะคะ ว่า โรงแรมคืนเกือบหมื่น ที่ลอนดอน ย่าน Soho เป็นจั๋งใด๋ ห้องเล็ก สะอาดมากค่ะ ใหม่บักขนาด

การออกแบบ ภายใน ถึงจะเล็ก แต่ก็ลงตัว ซับซ้อนมากค่ะ แต่ต้องเข้าใจนะคะ เค้าสร้างในตึกเก่า บ่มีกลิ่นอับจั๊กน้อยกะบ่มี  แต่โอเค พนักงานใจดี

พูดภาษาอิตาเลี่ยนได้ (คนบ้านเดียวกัน) เช็คอินเลยผ่านไปแบบ ฉลุย ไม่ต้อง speak English
ภาพนี้เรายืนที่ประตูสุดของห้องแล้วค่ะ ขวามือ เป็นห้องน้ำค่ะ








นอนหลับสบายค่ะ บรรยากาศไม่น่ากลัว (เป็นคนกลัวผีมาก)    ห้องเล็กแบบนี้ก็ดี ไม่ดูเคว้งคว้างดี  แต่เรา เลือกที่จองแบบเตียง ไซส์ Queen ค่ะ

จะได้นอนสบาย เผื่อญาติมานอนด้วย

      บัดหนิ ถึง คิว รีวิว  Tea Time แล้วนะคะ  Fortnum & Mason  (piccadilly since 1707) บอกตรงๆ อยู่บ้านหนิ บ่ฮู้ดอกค๊า ว่า

เวลาจิบชาเป็นจั๋งใด๋ บ้านนอกคัก  เคยซื้อแต่ชาเย็นแดงกินแหม๋
ญาติที่อยู่ ลอนดอน  เธอบอกว่า ร้านนี้ดังมาก  เก่าแก่มาก  พระราชินี อลิซาเบธ และ พระราชวงศ์ ก็มาที่นี่   ป๊าดอีโธ่  

อยากเข้าไปดูว่าจะ คักกระด๊อกระเดี๊ยะ ปานใด๋  ตอนเดินเข้าไป หา ทางไปห้องชา   บ่พ้อ ดอกค๊า

แต่ปวดฉี่ มาก เลยถามว่า ห้องน้ำอยู่ไหน พนักงานใจดี มากๆ  นี่ล่ะน๊อ ที่ขะเจ้าว่า ผู้ดีอังกฤษ  พาขึ้นลิฟต์ ไปฉี่  ระหว่างอยู่ในลิฟต์ เลยถามว่า จิบชาทีไหน  

พนักงานเลยบอกว่า ชั้น4  มีห้องน้ำด้วย ไปเข้าที่นั้นก็ได้   เราไปกัน 2 คนค่ะ  ญาติอีกคน (หมอหญิง )  ชีพูดอังกฤษได้  เข้าใจฝรั่งพูดด้วย เรา อ่านได้

แต่ภาษาพูด เราฟังไม่รู้เรื่องเลยค่ะ พยายามจับใจความ รอคำศัพท์ที่พอรู้ ก็เดาๆไป จน คิดว่าโอเค  จั๊ก เข้าใจถึก บ่ฮึ   พอลิฟต์เปิดออก มีพนักงานรออยู่

เคาน์เตอร์หน้าลิฟต์เลยค่ะ  มีคนเล่นเปียโน ให้ฟัง  ป๊าดดดดดด   ซะมาคักเติบแถะเน้อะ ข่อยแม่ะ   เค้าพูดอะไรไม่รู้ยาวไป ญาติเลยบอกว่า สั่งไม่เป็น ครั้งนี้ครั้งแรก
  เค้าก็ อธิบายว่า เมนู เริ่มต้นด้วยราคา 40-44 ปอนด์ต่อคนค่ะ มีเมนูให้เลือก ของคาว ของหวาน ชา แยม เค้ก   ให้เลือกเอาว่าอันไหน  แล้วให้เรารอสักหน่อยค่ะ มีที่นั่งให้ค่ะ

นั่งรอ สักหน่อย เกร็งมาก  มองตากันปริบๆ  เฮ็ดจั๋งใด๋ ล่ะฺฮิหนิ  นักท่องเที่ยวเยอะมาก   หน้าตาเอเชียนี่แหละค่ะ มีแขก   มีสาวๆ อังกฤษบ้าง   คนหลายค่ะ

เกือบเต็มทุกโต๊ะ ห้องชา มี 2 ฝั่งค่ะ   ห้องน้ำ ก็ หอมกลิ่นดอกส้ม  ปานอยู่ในสวน   มีผ้าขนหนู พับไว้ แบบเป็นระเบียบ ให้เช็ดมือ  ห้องน้ำปิดมิดชิด  

ประมาณว่า ถ้า เข้  ก็อาจะไม่มีกลิ่นเล็ดลอด  แต่มีแค่ 2 ห้องแค่นั้นนะคะ   เล็ก ๆ ลงตัวที่สุด เครดิตภาพยกให้ญาติเรา  Ying Wimonsiri ค่ะ

ภาพบรรยากาศ ร้านชั้นล่างค่ะ ขายคุ้กกี้ ขนม  ชา  ลูกอม   ของหวานให้เลือกหลายแบบ






มาถึง Tea room  กันนะคะ ได้โต๊ะแล้วค่ะ ของคาว ญาติเราเลือก ปูค่ะ


ของเราเป็น Lobster ommlett (จั๊กเขียนถึก บ่ฮึ) อร่อยค่ะ แต่มีปูอยู่ไม่กี่ชิ้น นอกนั้น ไข่ล้วนๆ






  
มีพนักงาน มารับออเดอร์ อธิบาย ว่า สั่งอะไรได้บ้าง ของคาว มี อยู่ประมาณ 4 อย่าง ให้เลือกอย่างใด อย่างนึง  แยม  เค้ก ให้เลือก คนละ 1 รส ชาให้เลือก

คนละ 1 อย่าง   แต่ ทุกอย่าง ถ้าไม่ชอบ เปลี่ยนรสได้ค่ะ ยกเว้น ของคาวนะคะ   เรานั่งชาพีช หอมชื่นใจ ส่วนหมอหญิงสั่ง ชาแอปเปิ้ล ก็อร่อยค่ะ

น้ำตาล จะเป็นแบบก้อนเล็กๆนะคะ ไม่ใช่ สี่เหลี่ยมแบบบ้านเรา เหมือนเค้าทำเองค่ะ มีน้ำตาลสีแดง แล้วก็สีขาว ก้อนเล็กๆ  ในโถน้ำตาล  

นั่งอยู่ได้สักชั่วโมง ระหว่างนั้น ก็ถ่ายรูปกันค่ะ  ธรรมดาล่ะเน๊อะ  สิได้มาอีกมื้อใด๋ยังบ่ฮู้เลย   กะถ่ายมันคักๆโลด     พนักงานช่วยถ่ายด้วยเด้อค๊า    รู้งานจริงๆ


สุดท้ายเช็คบิลค่ะ  ราคาที่อยู่บนเมนู  ยังไม่รวม ค่าบริการนะคะ  อันนั้นคิดต่างหาก ค่ะ แต่บางร้านถ้าร้านไหนไม่คิด ส่วนมากจะ ติดป้ายหน้าร้านเลยค่ะ

กินเสร็จ ก็มาช้อปต่อข้างล่างค่ะ  กล่องขนมที่นี่  บางรุ่นทำเป็นกล่องเพลงนะคะ  มีที่หมุนข้างล่างค่ะ ส่วนชา ไม่ต้องพูดถึง เยอะมากๆค่ะ  หอบกลับบ้านไม่ได้ น้ำหนักเกิน

อะไรๆ ก็ดูเป็นผู้ดีไปหมด  คลาสสิค  ดอกไม้ใช้ดอกไม้สด  ซะมาคักกระด๊อกระเดี๊ยะ แถะน้อ  มัก บักขนาด

มื้ออื่น สิมาโสให้ฟังใหม่เด้อค๊า   ตอนท้ายๆ สิมาโส เรื่องผู้บ่าวอังกฤษ ให้ฟัง แลนนำ บักหลายคน (ขะเจ้าแลนนำเฮาเด้ เสน่ห์แฮ้งบักขนาด)

มื้ออื่น สิโสเรื่องหม่องเที่ยวนำเด้อ  เจอกันเด้อค๊า เน๊อะค๊ะเน๊อะ