บ้านเมืองช่วงนี้กำลังมีความวุ่นวายเกิดขึ้น (๑๗ มีนาคม ๒๕๔๙)
ดังนั้นอย่าเข้าไปเพิ่มความวุ่นวายให้กับความวุ่นวายอีกเลย
อย่าไปทำให้เกิดความวุ่นวายกับความวุ่นวายที่กำลังเกิดขึ้นอีกเลย
และที่สำคัญไม่ควรที่จะเข้าไปวุ่นวายกับความวุ่นวายที่กำลังวุ่นวายอยู่


      อย่าเข้าไปทำให้เกิดความไม่สงบกับความไม่สงบที่กำลังเกิดขึ้น
      อย่าเข้าไปเพิ่มความไม่สงบให้ไม่สงบยิ่งๆ ขึ้นอีกเลย
      แต่ควรที่จะสงบกับความไม่สงบ   ควรสงบกับความวุ่นวาย
      ใช้ความสงบสยบความเคลื่อนไหว


ไม่วุ่นวายว้าวุ่นไปกับความวุ่นวาย
ไม่ซัดส่ายสับสนซุ่มซ่ามไปกับความวุ่นวาย
ไม่ไหลไปตามกระแสของความวุ่นวาย
ไม่หวั่นไหวหรือไหวหวั่นไปกับความวุ่นวาย


      ได้แก่รู้เนื้อรู้ตัวไว้   หรือรู้สึกตัวเข้าไว้
      เมื่อความวุ่นวายสับสนเกิดขึ้น
      ก็รู้ว่าความวุ่นวายสับสนได้เกิดขึ้นแล้ว (ที่ใจ)
      เมื่อความหวั่นไหวกระเพื่อมได้เกิดขึ้น
      ก็รู้ว่าความกระเพื่อมหวั่นไหวได้เกิดขึ้นแล้ว (ที่ใจ)


"สถานะการณ์สร้างวีรบุรุษ"
เมื่อสถานะการณ์ช่วงนี้เป็นอย่างนี้
แล้วจิตใจเราก็เป็นอย่างนี้
เราก็อาศัยสถานะการณ์ช่วงนี้  แบบนี้  เวลานี้
นี่แหละเป็นเครื่องฝึกให้เราได้เห็นความจริงได้รู้จักความจริง
ความจริงที่เกิดขึ้นที่จิตใจเราจริงๆ
แล้วเราก็จะเข้าใจจิตใจของเราแบบเข้าใจจริงๆ
โดยมีสถานะการณ์นี้เป็นเหตุเป็นปัจัย
"แปรวิกฤติให้เป็นโอกาส"  (โอกาสในการรู้สึกตัว)


      เปลี่ยนอุปสรรคให้เป็นอุปกรณ์ (ให้รู้เนื้อรู้ตัว)
      ในบรรดาผู้ที่ไปเดินขบวน
      เพื่อให้เกิดความสงบสันติในบ้านเมืองนั้น
      จะทำให้เกิดความสงบสันติได้อย่างไร
      เพราะวิธีการที่ใช้ให้เกิดความสงบสันติก็ไม่สงบสันติอยู่แล้ว
      อยากให้เกิดความสงบสันติ
      แต่ใช้วิธีเพิ่มความแตกแยกให้เกิดขึ้น


ช่วงนี้หลายท่านก็เริ่มแตกแยกกันบ้างแล้ว
(ทางความคิดเห็นหรือทิฐิ   และอาจแตกแยกกันขึ้นมาจริงๆ ก็ได้)
ความสามัคคีเกิดได้จากการไม่ต้องออกมาเดินขบวน
เรียกร้องเพื่อให้เกิดความสามัคคี
ความสงบสุขสันติของบ้านเมืองเกิดขึ้นได้
เพราะไม่มีผู้คนในบ้านเมืองออกมาเดินขบวน
เพื่อเรียกร้องให้เกิดความสงบสุขสันติ



   จากหนังสือ เพียงแค่รู้ (ฉบับปรับปรุง)  ของ พระอาจารย์นวลจันทร์ กิตติปัญโญ