“นายเอาใจใส่ต่อผู้ใต้บังคับบัญชาดุจญาติพี่น้อง ทำให้ความรักเคารพศรัทธาเกิดในหัวใจของพวกเรา เสียสละดำรงตนเป็นตัวอย่างแก่ผู้พบเห็น นายมีคุณธรรมเป็นเข็มทิศชี้นำชีวิตและครอบครัวให้มีความสุขพอเพียง ไม่เบียดบังผลประโยชน์อันมิควรได้ เป็นที่พึ่งของประชาชนอย่างแท้จริง..... ผมขอให้พวกเราลุกขึ้นยืนเพื่อเป็นการไว้อาลัยแก่ผู้ล่วงลับเป็นครั้งสุดท้ายครับ” สิ้นเสียงนายตำรวจคนสนิท ซึ่งรับหน้าที่เป็นพิธีกรในงานฌาปนกิจ ทุกคนในงานต่างพร้อมใจกันลุกขึ้นยืนสงบนิ่ง ทว่าชายขาพิการนายหนึ่งเดินเขยกออกไปหน้าเมรุ แล้วยกปืนพกขึ้นยิงใส่ร่างไร้วิญญาณที่นอนนิ่งอยู่โรงศพประดับดอกไม้รูปดาวและมงกุฎ เสียงกระสุนดังกึกก้อง ผู้คนวิ่งหลบกันชุลมุน หมวกขาวและกระบี่ตกมากองคาบันไดปูน เก้าอี้ล้มระเนระนาด ดอกไม้จันทน์จากพานหล่นกระจายพื้น “น่าจะตายด้วยน้ำมือกู” เสียงของตะโกนอย่างคนเสียสติ หลังจากลั่นไกกระสุนจนหมดรังเพลิง “ไอ้โกหก ไอ้บัดซบ ตายอีก ตายอีก” เขาแหกปากร้องซ้ำๆระหว่างถูกควบคุมตัวไปสถานีตำรวจ รุ่งขึ้นหนังสือพิมพ์รายวันเกือบทุกฉบับแทบจะพาดหัวไปในทางเดียวกันว่า “เป๋ เดนคุก แค้นไม่เลิกบุกทำลายงานศพมือปราบตงฉิน”



ภาพจาก http://www.thaifranchisecenter.com/