สวัสดีค้ะ สมัครสมาชิกสดๆร้อนๆเมื่อกี้เพื่อมาตั้งกระทู้นี้
จะมาเล่าเรื่องเพื่อนของเราให้ฟังค่ะ เพื่อนของเราคบกันแรกๆนิสัยพอรับได้อยู่น่าคบดี พอคบนานไปยิ่งนานวันกลายเป็นนานปีมันยิ่งแย่ลงทุกวัน จะเล่าทีล้ะเรื่องน้ะค้ะ
เป็นคนไม่มีกาละเทศะ กาลเทศในที่นี้ของเราก็คือเป็นคนไม่รู้เวลาค่ะ ตั้งแต่สมัยปี1จนจะจบอยู่แล้วค่ะ ไม่รู้เวลาเลย สมมติเวลาอาจารย์นัดสอน 10.30 ตอน10.00 เราก็ควรไปเริ่มเตรียมตัวเรียนใช่ไหมค้ะ นางก็มานั่งจองที่รอเรียนค่ะ แต่ตอนซัก 10.20 นางก็จะชอบชวนลากเพื่อนไปซื้อของที่ร้านค้าค่ะ มันใช่ไหมเนี่ยมันควรจะรอเรียนไหม? เราก็เตือนไปว่าเดี๋ยวอาจารย์จะมาแล้วน้ะ มันก็ตอบมาว่า "ก็ตรูหิว" ... เราหมดคำพูดค่ะ เราไม่ยอมไปนางจึงลากเพื่อนที่ตรรกะใกล้เคียงกันไปกัยนางหิ้วกันไป 2 3คน
แล้วการไม่มีกาลเทศะแบบนี้มันมีปัญหากับงานกลุ่มมากค่ะ เพื่อนคุยงานกันนางมักจะเดินหายไปที่อื่น แล้วเดินกลับมานั่งหลับหรือนั่งเล่นหรือหาอะไรที่ไม่ได้เกี่ยวกับตัวงาน แล้วจะชวนคุยพูดแทรกเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องงานตลอด นอกจากความคิดเห็นไม่ออก แล้วพอเพื่อนออกความคิดเห็นมาถ้าไม่ถูกใจนางจะหันมาด่าแล้วหันกลับไปเล่นมือถือต่อค่ะ ตอนประชุมงานนางจะไม่อยู่ แต่พอเค้าแบ่งงานกันเสร็จทุกคนรู้หน้าที่และทำงานของตัวเอง ก็จะมาถามหางานตัวเอง พอบอกไปก็ทำไม่ได้เพราะตอนคุยงานกันไม่ฟัง จดเลคเชอร์ไว้ให้ไม่สนใจ ชอบใช้คำพูดง่ายๆว่า "ทำไมไม่ทำอย่างนั้นทำอย่างนี้" << ทำไมไม่ทำอย่างนั้นอย่างนี้ของนางคือการคิดไรง่ายๆค่ะ สมมติจะทำงานสรุปดล่มนึงใช่ไหมค่ะ นางต้องการที่จะให้ไปลอกมาค่ะ แล้วก็มาด่าพวกที่ระดมสมองกันว่าโง่ จะทำเองให้ลำบากทำไม ** คือตรงนี้ตอนนี้เรากับศึกษาในระดับอุดมศึกษา เพื่อที่จะก้าวไปทำงานถ้าตอนนี้งานที่เราทำยังไม่ดี ต่อไปทำงานก็คงไม่มีใครจ้าง** เราอธิบายตรรกะนี้ให้นางฟังซึ่งนางไม่เข้าใจค่ะ ..
เรื่องนี้ที่เราเอามาตั้งกระทู้ ไม่ได้อยากจะมาด่าลับหลังเพื่อน
เราตั้งใฟ้คนที่ได้อ่านลองคิดย้อนว่าตัวเองเป็นอย่างนี้รึเปล่า ถ้าเป็นปรับปรุงเถอะค่ะ เพื่อนร่วมรุ่นรักเพื่อนร่วมรุ่นทนได้ แต่เพื่อนร่วมงานหรือคนรอบข้างอาจจะเอือมจนคุณต้องอยู่คนเดียสน้ะค้ะ
ปล*** - เราพูดตรงๆใช้เหตุผลแล้ว นอกจากโกรธแล้วก็ไม่ฟังเราค่ะ
- ถ้าจะบอกว่าให้ตัดออกไปจากกลุ่ม คงทำไม่ลงค่ะ กลุ่มอื่นคงไม่มีใครรับ
-ถ้าจะบอกว่าเราทำไมไม่เปิดใจรับเพื่อน เราเปิดสุดๆแล้วน้ะค้ะ ไม่งั้นคงทิ้งไปแล้ว
- ถ้าจะบอกว่าเราเอาเพื่อนมาประจาน เราเปล่าค่ะ เราเอามาบอกเพื่อใครที่อ่านแล้วไม่รู้ตัวช่วยรู้ตัวสักหน่อย ว่าเพื่อนเหนื่อยน้ะ แค่ภาระตัวเองก็หนักแล้วยังต้องรับผิดชอบตัวเพื่อนอีก
-เราพูดตรงๆหลายครั้ง เค้าไม่เคยฟังค่ะ แล้วเอาเราไปด่าว่าเราใจร้ายทำไมต้องพูดแบบนี้
-ถ้าใครจะบอกว่าดิฉันอ่อนต่อโลก คนแบบนี้มีมากมายตอนทำงานเจอเยอะยิ่งกว่านี้อีกทำไมไม่ทำใจยอมรับ แต่นี่แค่ชีวิตมหาวิทยาลัยค่ะ ถ้าตอนนี้รับผิดชอบชีวิตตัวเองไม่รู้สิ่งที่ตัวเองควรจะทำ หรือไม่ควรทำใครจะช่วยได้ค่ะ แล้วที่มันมีเยอะในสังคมเพราะอะไร เพราะไม่ยอมเปลี่ยนไงค่ะ ถ้าเปลี่ยนแล้วมันจะดีก็ควรจะเปลี่ยนน้ะค้ะ ไม่ใช่รอให้คนรอบข้างยอมรับ
เรื่องมันยังมีอีกเยอะ แค่นี้มันไม่ถึงเสี่ยวค้ะ เราไม่สนว่าจะมีคนมาอ่านไหม ขอบคุณพันทิปที่เป็นที่ระบายค่ะเ
เพื่อนแบบนี้อย่ามีซ้ะดีกว่า
จะมาเล่าเรื่องเพื่อนของเราให้ฟังค่ะ เพื่อนของเราคบกันแรกๆนิสัยพอรับได้อยู่น่าคบดี พอคบนานไปยิ่งนานวันกลายเป็นนานปีมันยิ่งแย่ลงทุกวัน จะเล่าทีล้ะเรื่องน้ะค้ะ
เป็นคนไม่มีกาละเทศะ กาลเทศในที่นี้ของเราก็คือเป็นคนไม่รู้เวลาค่ะ ตั้งแต่สมัยปี1จนจะจบอยู่แล้วค่ะ ไม่รู้เวลาเลย สมมติเวลาอาจารย์นัดสอน 10.30 ตอน10.00 เราก็ควรไปเริ่มเตรียมตัวเรียนใช่ไหมค้ะ นางก็มานั่งจองที่รอเรียนค่ะ แต่ตอนซัก 10.20 นางก็จะชอบชวนลากเพื่อนไปซื้อของที่ร้านค้าค่ะ มันใช่ไหมเนี่ยมันควรจะรอเรียนไหม? เราก็เตือนไปว่าเดี๋ยวอาจารย์จะมาแล้วน้ะ มันก็ตอบมาว่า "ก็ตรูหิว" ... เราหมดคำพูดค่ะ เราไม่ยอมไปนางจึงลากเพื่อนที่ตรรกะใกล้เคียงกันไปกัยนางหิ้วกันไป 2 3คน
แล้วการไม่มีกาลเทศะแบบนี้มันมีปัญหากับงานกลุ่มมากค่ะ เพื่อนคุยงานกันนางมักจะเดินหายไปที่อื่น แล้วเดินกลับมานั่งหลับหรือนั่งเล่นหรือหาอะไรที่ไม่ได้เกี่ยวกับตัวงาน แล้วจะชวนคุยพูดแทรกเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องงานตลอด นอกจากความคิดเห็นไม่ออก แล้วพอเพื่อนออกความคิดเห็นมาถ้าไม่ถูกใจนางจะหันมาด่าแล้วหันกลับไปเล่นมือถือต่อค่ะ ตอนประชุมงานนางจะไม่อยู่ แต่พอเค้าแบ่งงานกันเสร็จทุกคนรู้หน้าที่และทำงานของตัวเอง ก็จะมาถามหางานตัวเอง พอบอกไปก็ทำไม่ได้เพราะตอนคุยงานกันไม่ฟัง จดเลคเชอร์ไว้ให้ไม่สนใจ ชอบใช้คำพูดง่ายๆว่า "ทำไมไม่ทำอย่างนั้นทำอย่างนี้" << ทำไมไม่ทำอย่างนั้นอย่างนี้ของนางคือการคิดไรง่ายๆค่ะ สมมติจะทำงานสรุปดล่มนึงใช่ไหมค่ะ นางต้องการที่จะให้ไปลอกมาค่ะ แล้วก็มาด่าพวกที่ระดมสมองกันว่าโง่ จะทำเองให้ลำบากทำไม ** คือตรงนี้ตอนนี้เรากับศึกษาในระดับอุดมศึกษา เพื่อที่จะก้าวไปทำงานถ้าตอนนี้งานที่เราทำยังไม่ดี ต่อไปทำงานก็คงไม่มีใครจ้าง** เราอธิบายตรรกะนี้ให้นางฟังซึ่งนางไม่เข้าใจค่ะ ..
เรื่องนี้ที่เราเอามาตั้งกระทู้ ไม่ได้อยากจะมาด่าลับหลังเพื่อน
เราตั้งใฟ้คนที่ได้อ่านลองคิดย้อนว่าตัวเองเป็นอย่างนี้รึเปล่า ถ้าเป็นปรับปรุงเถอะค่ะ เพื่อนร่วมรุ่นรักเพื่อนร่วมรุ่นทนได้ แต่เพื่อนร่วมงานหรือคนรอบข้างอาจจะเอือมจนคุณต้องอยู่คนเดียสน้ะค้ะ
ปล*** - เราพูดตรงๆใช้เหตุผลแล้ว นอกจากโกรธแล้วก็ไม่ฟังเราค่ะ
- ถ้าจะบอกว่าให้ตัดออกไปจากกลุ่ม คงทำไม่ลงค่ะ กลุ่มอื่นคงไม่มีใครรับ
-ถ้าจะบอกว่าเราทำไมไม่เปิดใจรับเพื่อน เราเปิดสุดๆแล้วน้ะค้ะ ไม่งั้นคงทิ้งไปแล้ว
- ถ้าจะบอกว่าเราเอาเพื่อนมาประจาน เราเปล่าค่ะ เราเอามาบอกเพื่อใครที่อ่านแล้วไม่รู้ตัวช่วยรู้ตัวสักหน่อย ว่าเพื่อนเหนื่อยน้ะ แค่ภาระตัวเองก็หนักแล้วยังต้องรับผิดชอบตัวเพื่อนอีก
-เราพูดตรงๆหลายครั้ง เค้าไม่เคยฟังค่ะ แล้วเอาเราไปด่าว่าเราใจร้ายทำไมต้องพูดแบบนี้
-ถ้าใครจะบอกว่าดิฉันอ่อนต่อโลก คนแบบนี้มีมากมายตอนทำงานเจอเยอะยิ่งกว่านี้อีกทำไมไม่ทำใจยอมรับ แต่นี่แค่ชีวิตมหาวิทยาลัยค่ะ ถ้าตอนนี้รับผิดชอบชีวิตตัวเองไม่รู้สิ่งที่ตัวเองควรจะทำ หรือไม่ควรทำใครจะช่วยได้ค่ะ แล้วที่มันมีเยอะในสังคมเพราะอะไร เพราะไม่ยอมเปลี่ยนไงค่ะ ถ้าเปลี่ยนแล้วมันจะดีก็ควรจะเปลี่ยนน้ะค้ะ ไม่ใช่รอให้คนรอบข้างยอมรับ
เรื่องมันยังมีอีกเยอะ แค่นี้มันไม่ถึงเสี่ยวค้ะ เราไม่สนว่าจะมีคนมาอ่านไหม ขอบคุณพันทิปที่เป็นที่ระบายค่ะเ