จากไปก็ หลายวัน นั้นคงรู้ คิดถึงอยู่ เหมือนกัน วันไกลหน้า อยู่ก็ยาก ลำบากนัก จึงจากลา รำพึงหา เมื่อห่างหาย ไม่พบกัน แม้กลับมา วันนี้ อย่างที่เห็น จะต้องเป็น ไปอีก หลีกหลบนั่น จะต้องอยู่ อย่างวันนี้

ถ้าคิดว่า ทำดี จงทำไป ถ้าชั่วร้าย ก็อย่าทำ ก่อกรรมต่อ ถ้าทำดั ไม่ได้ อย่าร้ายพอ ถ้าไม่ก่อ เวรกรรม ไม่ช้ำใจ อย่าคิดไป ก่อกรรม ทำร้ายชั่ว กรรมติดตัว ตามกัน นั้นเชื่อไหม จงคิดดี ทำดี ตลอดไป กรรมของใคร ค

ลิขิตฟ้า หรือจะสู้ มานะตน จะมีจน เราลิขิต ตัวเองได้ จะดีชั่ว อยู่ที่ตัว ทำลงไป ไม่ใช่ใคร ที่ไหน ทำให้เรา จะไปหวัง อะไร ใครทำให้ จงลงมือ ทำไป อย่าได้เขลา จะสำเร็จ หรือไม่ ไปทำเอา คือตัวเรา เท่านั้น ทำ

ชั่วเจ็ดที่ ดีเจ็ดหน ตนต้องสู้ ผิดเป็นครู เรียนรู้กัน นั้นดีได้ ชั่วแล้วดี ดีแล้วชั่ว ตัวทำไป ไม่มีใคร ไม่เคยผิด จงคิดดู เมื่อทำผิด พลาดไป ให้คิดแก้ อย่ามัวแค่ โยนผิด คิดอดสู สำนึกดี มีได้ ให้เรียนรู

คิดดีย่อม มีชัย ไปเกินครึ่ง ทำดีจึง ได้ดี มีมาให้ พูดดีได้ ไมตรี ดีทั่วไป คือดีได้ ครบถ้วน ชวนกันดี คนดีย่อม ทำดี ได้ง่ายนัก คนชั่วจัก มักทำได้ ไม่สุขขี คนดีย่อม มองคนอื่น ยื่นไมตรี ใจที่มี แต่เมตตา

https://www.youtube.com/watch?v=mcnP3Ec9nZQกลอนแปดสุภาพ 18.24 น. ๏ เราเกิดมา ทั้งที ชีวิตหนึ่งเราดื้อดึง ด้นดั้น ใฝ่ฝันหาทางดำเนิน ชีวิต ที่ดีกว่าให้สมคุณค่า เกิดมา ในมาตุภูมิ ๏ เจ้าเหนือหัว ทุกครัวเร

ชนะคน ด้วยการให้ ได้ใจแน่ ให้อภัย ใช่คนแพ้ แท้จริงได้ ชนะใจ เพราะให้ใจ จึงได้ใจ ให้ความสุข แก่ใคร ย่อมได้คืน ชนะอื่น หมื่นแสน ไม่แม้นเหมือน สูงสุดเตือน ใจให้ ไม่เป็นอื่น คือชนะ ใครก็ได้ ให้ยั่งยืน ใจ

ยุให้รำ ตำให้รั่ว มั่วที่สุด ไม่คิดหยุด ฉุดเฉไฉ ไปมากหลาย เที่ยวใส่ร้าย ป้ายสี มีมากมาย ผลสุดท้าย หมายมุ่งหวัง ตั้งใจลวง พวกหวังดี ประสงค์ร้าย หมายกลั่นแกล้ง ทำเสแสร้ง สร้างซ้ำ พรำเป็นห่วง ต่อหน้าอย่

ยิ้มเมื่อมี คนเขา เฝ้าเยาะเย้ย หัวเราะเลย ใครเขา เฝ้าเย้ยหยัน เฉยเมื่อได้ คำชม นิยมกัน อารมณ์นั้น อย่าหวั่นไหว ไปตามคน อย่าไปสน ใจใคร ได้ความสุข อย่าไปทุกข์ เพราะใคร ใจสับสน จงเชื่อมั่น ในดี มีของตน