แก้ไข
สำหรับเรื่องที่อยากเล่าให้เพื่อนๆๆ ฟัง คือ เรื่องของ ผช คนนึงที่เป็นเพื่อนสนิทกับเราค้ะ คือ เรารู้จักกันตอน ป.6 เขาเพิ่งย้ายเข้ามาเรียนและใน รร ของเราก็มีหอพักให้นักเรียนได้พักในหอ เราก็ได้รู้จักกันค้ะ เราก็สนิทกันมากขึ้นเรื่อย ช่วงเย็นเราก็จัมาเล่นกีฬา วิ่งเล่นด้วยกันตามประสาเด็กประถมค้ะ ทานข้าวด้วยกัน และ ห้องนอนที่หอพัก จะไม่ได้แยก ผญ กับ ผช ค้ะ ก็เลยกลายเป็นว่านอนห้องเดียวกัน เพราะเป็นเด็กประถมด้วยและก็มีคนมาดูแลเราก่อนเราจะนอนด้วยค้ะ เตียงเราก็เยื้องกันนิดหน่อย เป็นแบบนี้ในทุกๆๆวัน เราสนิทกันมากขึ้น และเราก็ชอบเค้าค้ะ แต่ก็ไม่ได้บอกเขาหรอก แต่ก็จะมีเพื่อนๆ ที่หอแซวบ้าง ^///^ จนกระทั่ง วันจบป. 6 เราก็ได้แยกย้ายกันไปเรียนกันคนละ รร ก็ทำให้เราไม่ได้เจอกันอีกเลย จนกระทั่ง ม. 3 เราเจอกันโดยบังเอิญค้ะ เขาจำเราได้ เขามาทักเราก่อน ตอนแรกก็ งงๆ ค้ะ เพราะอึ้งและก็ลืมนิดน่อย แล้วหลังจากนั้นเราก็ได้คุยกันเรื่อยๆค้ะ โทรคุย กันบ้าง บางโอกาส เริ่มมาเรียนพิเศษด้วยกัน เจอกันบ้าง แต่เราก็อยู่กันคนละ รร ค้ะ จะเจอกันเฉพาะช่วงปิดเทอม ^^ ความรู้สึกที่เรามีต่อเขามันก็เริ่มกลับมาเรื่อยๆ ค้ะ พอเรียนมหาลัย เขาก็เรียนที่กรุงเทพค้ะ เรามีโอกาสได้ไปเที่ยวกรุงเทพ เราก็ไปเที่ยวด้วยกัน ก็มีเพื่อนเราไปด้วย บางทีการกระทำของเขาก็เหมือนเขาจะชอบเหมือนกันน้ะ แต่เราก็ไม่แน่ใจ .. แต่หลังๆ เราก็รู้ว่าเขาก็มีแฟนน้ะ ก็เสียใจน้ะ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้แหละ ^^ พอเขาทำงานเราก็ได้รู้ว่าเขาไม่ได้ติดต่อกับคนนั้นแล้ว เราดีใจมาก เราก็คิดว่าเผื่อโอกาสจะเปนของเราบ้าง ก็เลยตัดสินใจบอกเขาน้ะ แต่ สุดท้าย ... เราไม่มีสิทธิ์เลยค้ะ เขาไม่ได้ชอบเรา ค้ะ เขาไม่คุยกับเราเลย เสียใจมากที่เราไม่สามารถคุยกันได้อีกแล้ว ไม่อยากเสียเขาไปค้ะ .. แต่เวลาก็ทำให้เราทำใจได้ค้ะ 1 ปีผ่านไป เราได้คุยกันอีกครั้ง มันเปนความรู้สึกดีใจมาก แต่ไม่ใช่ความรู้สึกเดิมที่เราจะกลับไปรักเขาเหมือนเมื่อก่อน ' เปนเพื่อนกันแบบนี้ มีความสุขในแบบนี้ มันดีแล้วใช่ไหมค้ะ ^^ ขอบคุณที่อ่านจนจบนนะค้ะ