จากกะทู้ก่อนที่หนูบ่น ว่าอยากหาอะไรทำเพื่อหาเงินช่วยครอบครัว แล้วหนูก็มีเงินเก็บนิดหน่อย
เลยคิดจะหาอะไรมาขาย

พอดีที่อุบลมีงานไหลเรือไฟวันที่8  และแข่งเรือวันที่11   12 ตุลา
หนูเลยคิดจะลงทุนขายข้าวโพดปิ้ง ในวันที่8 เพราะเป็นงานกลางคืนและอากาศค่อนข้างเย็น อะไรร้อนๆกินง่ายๆน่าจะขายดี ส่วนวันที่11  12  หนูจะขายมะม่วงน้ำปลาหวาน กับหมวกสานสวยๆ เพราะเป็นงานกลางวัน อากาศร้อน มีแดด(น่าจะนะ ถ้าฝนตกก็ซวยไปกรรมอุตุพึ่งพาไม่ได้) อีกอย่างหมวกสานเป็นแบบราคาไม่แพงมาก รับมา 25-30บาท ขายใบละ 50บาท ซึ่งกลุ่มเป้าหมายก็มีหลากหลาย แต่หนูเน้นไปที่ชาวบ้าน วัยรุ่นบ้านๆที่มาเที่ยวสนุกๆดูแข่งเรือ ชอบของสวยงาม ราคาไม่แพงมาก แฟนหนูกับพ่อแม่แฟนเค้าก็ให้ยืมพวกเตา โต๊ะ แล้วก็รถซาเล้งขนของ หนูไปขายกะเพื่อนแต่ขายคนละอย่างเพื่อนหนูขายลูกชิ้น


แต่พ่อกับแม่หนูสิคะ
พ่อก็บอกว่าจะไปทำให้เหนื่อยทำไม เดี๋ยวก็ขาดทุน เก็บเงินไว้ดีกว่า รีบเรียนให้จบหางานทำก็มีเงินเอง
แม่ก็พูดว่าขายข้าวโพดจะมีคนซื้อเหรอ ใครจะกิน ปิ้งไปหน้าดำเฉยๆ
ญาติหลายคนก็พูดประมาณว่า เรียนตั้งปริญญาไปขายข้าวโพดปิ้ง ไม่อายคนเหรอ คนเราต้องรักษาภาพลักษณ์ด้วยนะ(ซึ่งญาตคนนี้ทำรับเหมา เค้าไม่ยอมให้ลูกทำงานพิเศษเลย)

หนูรู้สึกแย่มากเลยค่ะ คิดในแง่ดีคือ พ่อกับแม่คงไม่อยากให้หนูลำบาก แล้วที่หนูเคยลงทุนมาก็อยู่ทุนบ้างขาดทุนบ้าง ซึ่งพ่อกับแม่ไม่เคยสนับสนุนเลยซักครั้ง
ซึ่งมันทำลายความตั้งใจของหนูมากเลยค่ะ ถ้าหนูขายขาดทุน พ่อกับแม่คงบอกพูดว่า "บอกแล้วไม่เชื่อ"  แล้วหนูคงไม่กล้าทำอะไรอีก
หนูแค่อยากลองหัดแพ้ หัดพลาด หัดขาดทุน อยากให้พ่อกับแม่พูดว่า "ไม่เป็นไรคราวหน้าเอาใหม่"แบบนี้บ้าง


ถ้าหนูคิดถูกต้องแล้ว รบกวนขอกำลังใจหน่อยนะคะ ขอคำแนะนำในการค้าขายด้วยจะดีมาก

ขอบคุณทุกคนที่รับฟังนะคะ