เห็นความพ่ายแพ้ปืนนัดล่าสุด เอาจริงๆ ผมว่า เวนเกอร์ ไม่ถนัดกับระบบกองหน้าคนเดียว คือสามารถทำได้ดีในระดับหนึ่งแค่ประคองตัวเท่านั้น แต่ยังห่างไกลความสำเร็จในยุคสมัยแรกมากนัก
คห.ส่วนตัวผมนะ ผมว่า แกทะลึ่งพรวดขึ้นมาด้วยระบบ 4-2-2-2 ใช้ผู้เล่นแนวรุกในสไตล์ ชงเอง กินเองได้ เบสิคสูง (เคยได้ยินว่า การฝึกซ้อมจะเน้นเป็นหลัก โดยผู้เล่น 1 คนจะฝึกซ้อมกับลูกบอล โดยโดนประกบจากตัวรับ 2 คน จนเราจะเห็นผู้เล่นปืน ไม่กลัวเลย ถ้าเจอเกมเพรสซิ่งเร็วๆ โดนประกบตัวต่อตัว หรือสองคน เอาตัวรอดได้ดีเสมอ เรียกว่า แย่งบอลยากถึงยากมากว่างั้นเหอะ)
โดยมีตัวโฮลด์บอล 2 คนตรงกลาง ซึ่งเป็นคนคุมจังหวะของเกม การให้บอลเน้นสั้นและออกด้านกว้าง เพื่อถ่างเกมรับคู่ต่อสู้ ให้กระจายออกเพื่อเปิดพื้นที่ตรงกลาง ในการเข้าทำประตู
เสน่ห์อย่างนึง น่าจะเป็นผู้นำเทรนด์ยุคแรกๆ นะ จนกุนซือหลายคนเอาแทคติคอย่างนี้มาเล่นจนถึงปัจจุบัน โดยในเกมรุกแกจะชอบสลับเอาคนที่ถนัดขวาไปเล่นซ้าย ถนัดซ้ายไปเล่นด้านขวา ไม่ใช้เกมโยนเข้ากลาง (ถ้าไม่จวนตัวจริงๆ) เน้นจ่ายทะลุช่องเป็นหลัก
ดังนั้น 4 ผู้เล่นในเกมรุก จึงสลับสับเปลี่ยนเล่นแทนกันได้หมดเหมือนโททั่ลฟุตบอลกลายๆ น่ะ หาตำแหน่งตายตัวยาก จึงทำให้ปืนในยุคนั้น หาคู่ต่อสู้ที่ทัดเทียมได้ลำบากมากในลีค เข้าใจว่า ทีมส่วนใหญ่ยังเน้นแทคติคโบราณไปนิด จึงตามบอลสมัยใหม่อย่างนี้ค่อนข้างยาก
ซึ่งระบบนี้ นับตั้งแต่หมดยุคปิแรส อองรี ลุงเบิร์ก เบิร์กแคมป์ แทบหาคนเล่นเข้าขากันไม่ได้เลย หรือไม่ได้ประสิทธิภาพสูงสุด
มาถึงยุคนี้ มีอาวุธหนักเยอะขึ้น ทั้งอเล็กซิส , โอซิล , การ์ซอล่า ตัวรุกโอเค แต่กองหน้ายังเรื่อยๆ มาเรียงๆ ยังไม่มีใครสามารถแจ้งเกิดได้เต็มตัวสักคน ผมอยากเห็นฟุตบอลในระดับนั้นจริงๆ แต่คงยากแล้วน่ะ เพราะกองหน้าในสไตล์หลายมิติดังกล่าว ถ้าหาซื้อในยุคนี้ ค่าตัวมหาศาลทีเดียว หรืออาศัยสอยของดีราคาถูกมาปั้น ความสำเร็จก็ไม่รอเวลาด้วยสิ
พูดถึงบรรทัดนี้จนลุกขึ้นมาเขียนกระทู้ (นานม้ากที่ไม่ได้เข้าห้องนี้เลย) ก็เพราะว่า พอดีวันนี้เตะบอล แล้วคุยกับเพื่อนคนหนึ่ง ซึ่งเชียร์ปืนมาตลอดว่า คิดถึงสมัยก่อน บอลปืนเล่นโคตรเนี้ยบเลย อองรี ถ่างออกข้างซ้าย บางทีก็เลี้ยงตัดเข้าในยิงซะดื้ออย่างนั้น ปั่นโค้งอย่างงาม จนกลายเป็นเครื่องหมายการค้าของเฮียแก
หรือจังหวะ ปิแรส รับลูกวิ่งทะลุช่องจากริมเส้น ล็อคหลบกองหลังทีนึง จ่ายเข้ากลางโดยมีลุงเบิร์กเติมจากแถวสองขึ้นมายิง ๕๕๕ สงสัยเริ่มแก่จริงๆ
ปืนในแบบฉบับที่ไม่ใช่เวนเกอร์
คห.ส่วนตัวผมนะ ผมว่า แกทะลึ่งพรวดขึ้นมาด้วยระบบ 4-2-2-2 ใช้ผู้เล่นแนวรุกในสไตล์ ชงเอง กินเองได้ เบสิคสูง (เคยได้ยินว่า การฝึกซ้อมจะเน้นเป็นหลัก โดยผู้เล่น 1 คนจะฝึกซ้อมกับลูกบอล โดยโดนประกบจากตัวรับ 2 คน จนเราจะเห็นผู้เล่นปืน ไม่กลัวเลย ถ้าเจอเกมเพรสซิ่งเร็วๆ โดนประกบตัวต่อตัว หรือสองคน เอาตัวรอดได้ดีเสมอ เรียกว่า แย่งบอลยากถึงยากมากว่างั้นเหอะ)
โดยมีตัวโฮลด์บอล 2 คนตรงกลาง ซึ่งเป็นคนคุมจังหวะของเกม การให้บอลเน้นสั้นและออกด้านกว้าง เพื่อถ่างเกมรับคู่ต่อสู้ ให้กระจายออกเพื่อเปิดพื้นที่ตรงกลาง ในการเข้าทำประตู
เสน่ห์อย่างนึง น่าจะเป็นผู้นำเทรนด์ยุคแรกๆ นะ จนกุนซือหลายคนเอาแทคติคอย่างนี้มาเล่นจนถึงปัจจุบัน โดยในเกมรุกแกจะชอบสลับเอาคนที่ถนัดขวาไปเล่นซ้าย ถนัดซ้ายไปเล่นด้านขวา ไม่ใช้เกมโยนเข้ากลาง (ถ้าไม่จวนตัวจริงๆ) เน้นจ่ายทะลุช่องเป็นหลัก
ดังนั้น 4 ผู้เล่นในเกมรุก จึงสลับสับเปลี่ยนเล่นแทนกันได้หมดเหมือนโททั่ลฟุตบอลกลายๆ น่ะ หาตำแหน่งตายตัวยาก จึงทำให้ปืนในยุคนั้น หาคู่ต่อสู้ที่ทัดเทียมได้ลำบากมากในลีค เข้าใจว่า ทีมส่วนใหญ่ยังเน้นแทคติคโบราณไปนิด จึงตามบอลสมัยใหม่อย่างนี้ค่อนข้างยาก
ซึ่งระบบนี้ นับตั้งแต่หมดยุคปิแรส อองรี ลุงเบิร์ก เบิร์กแคมป์ แทบหาคนเล่นเข้าขากันไม่ได้เลย หรือไม่ได้ประสิทธิภาพสูงสุด
มาถึงยุคนี้ มีอาวุธหนักเยอะขึ้น ทั้งอเล็กซิส , โอซิล , การ์ซอล่า ตัวรุกโอเค แต่กองหน้ายังเรื่อยๆ มาเรียงๆ ยังไม่มีใครสามารถแจ้งเกิดได้เต็มตัวสักคน ผมอยากเห็นฟุตบอลในระดับนั้นจริงๆ แต่คงยากแล้วน่ะ เพราะกองหน้าในสไตล์หลายมิติดังกล่าว ถ้าหาซื้อในยุคนี้ ค่าตัวมหาศาลทีเดียว หรืออาศัยสอยของดีราคาถูกมาปั้น ความสำเร็จก็ไม่รอเวลาด้วยสิ
พูดถึงบรรทัดนี้จนลุกขึ้นมาเขียนกระทู้ (นานม้ากที่ไม่ได้เข้าห้องนี้เลย) ก็เพราะว่า พอดีวันนี้เตะบอล แล้วคุยกับเพื่อนคนหนึ่ง ซึ่งเชียร์ปืนมาตลอดว่า คิดถึงสมัยก่อน บอลปืนเล่นโคตรเนี้ยบเลย อองรี ถ่างออกข้างซ้าย บางทีก็เลี้ยงตัดเข้าในยิงซะดื้ออย่างนั้น ปั่นโค้งอย่างงาม จนกลายเป็นเครื่องหมายการค้าของเฮียแก
หรือจังหวะ ปิแรส รับลูกวิ่งทะลุช่องจากริมเส้น ล็อคหลบกองหลังทีนึง จ่ายเข้ากลางโดยมีลุงเบิร์กเติมจากแถวสองขึ้นมายิง ๕๕๕ สงสัยเริ่มแก่จริงๆ