เราอยู่ภูเก็ต..มีเพื่อนรุ่นน้องชวนไปปั่นเชียงใหม่ 14 กุมภาพันธ์ปีหน้า
"ปั่นขึ้นดอยอินทนนท์"!!!!
โห...!-อยากไปมากๆ ต้องสนุกแน่ๆ ระยะทาง50กว่าก.ม. วิวคงสวยน่าดู...และจะเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ใฝ่ฝัน
แต่เรามันคนประมาณ เบี้ยน้อย-หอยก็น้อย..เอ้อ,เงินไม่ค่อยมี-ว่างั้น
น้องนั่นบอก"
เดี๋ยวหาจองตั๋วบินราคาถูก..เออนะ-สั่งจองล่วงหน้าตั้งหลายเดือน,ข้ามปีเลย..ต้องดีแน่
รุ่งขึ้นไลน์บอก.."มีแอร๋เอเซียพี่..900กว่าบาท-ถ่ายรูปบัตรส่งให้ที..จะจอง-จ่ายเงินให้ก่อน"-เราโอเค!!
มาไป 2 สัปดาห์...ไลน์-"พี่..ตั๋ว960บาทหมด!!,มี 2074 บาท,ให้น้องจอง-จ่ายเงินเรียบร้อยแล้ว"..............เฮ่ยยยย!!@@!!
โทรไปหาน้อง...."เฮ้ยยย!!ทำไมไม่บอกก่อน ว่า่ไม่ใช่ราคา9ร้อย..สองพันกว่านี่-ถ้ารู้ก่อน..ไม่ไปนะเฟ้ย!!"เมียบ่นตายเลย-อันนี้คิด)
เอาละซี!!
คือเราน่ะ ไม่ใช่คนกินเงินเดือน ทำธุรกิจ(รถมอเตอร์ไซค์ให้เช่า)ก็ฝืดเคืองมากกกกกก..ไม่มีฝรั่งเช่าเลย
ไอ้การที่จะไปเที่ยวไหนๆ เราก็คิดเรื่องประหยัดให้มากที่สุด
อ้ะ...(สมมุติ)ค่าเครื่อง9ร้อยกว่า..ค่าที่พักล่ะ,กินโน่น-นี่-นั่น..แล้วตอนขากลับภูเก็ต
ต้องนั่งรถทัวร์-ค่ารถ 2 พันบวกค่าระวางอีก
เราต้องตัดสินใจ..งั้นขอไม่ไปนะ-เราไม่สามารถจริงๆขัดสนเงินจริงๆ-บอกไปตรงๆ
กลายเป็นว่า..น้องเค้าต้องเสียค่าตั๋ว 2074 บาทไปฟรีๆ แย่เลยเรา!!
บอกตรงๆว่าเสียใจ..ที่ทำให้น้อง(คนชวน)เขาต้องเสียเงินหลายพันไปเปล่าๆ(เปลี่ยนคนไปแทนไม่ได้-ทิ้งสถานเดียว.)
เสียใจ..ที่น้องเขาน่าจะโทรบอกเราก่อนเรื่องค่าตั๋ว,เขาดันตัดสินใจแทนเราซะงั้น
บ้านก็อยู่ติดกันนี่เอง..แต่กลายเป็นเราไม่กล้าจะอะไรๆ,ไม่กล้าคุยกับน้องเขาเลย
เรากลายเป็นเพื่อนบ้านที่มึนตึง..เห็นตัวกันใกล้ๆ แต่ไม่กล้าที่จะทักทาย เซย์ฮัลโหลกันไปเลย
กลุ้มจัง..ขอระบายนะครับ
ป.ล. น้องคนชวนเรา เขาบินฟรี(ทำอยู่บินไทย)ครับ
และแล้วก็ต้องเสียความสัมพันธุ์ดีๆจากเพื่อนๆจักรยานจนได้
โห...!-อยากไปมากๆ ต้องสนุกแน่ๆ ระยะทาง50กว่าก.ม. วิวคงสวยน่าดู...และจะเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ใฝ่ฝัน
แต่เรามันคนประมาณ เบี้ยน้อย-หอยก็น้อย..เอ้อ,เงินไม่ค่อยมี-ว่างั้น
น้องนั่นบอก"เดี๋ยวหาจองตั๋วบินราคาถูก..เออนะ-สั่งจองล่วงหน้าตั้งหลายเดือน,ข้ามปีเลย..ต้องดีแน่
รุ่งขึ้นไลน์บอก.."มีแอร๋เอเซียพี่..900กว่าบาท-ถ่ายรูปบัตรส่งให้ที..จะจอง-จ่ายเงินให้ก่อน"-เราโอเค!!
มาไป 2 สัปดาห์...ไลน์-"พี่..ตั๋ว960บาทหมด!!,มี 2074 บาท,ให้น้องจอง-จ่ายเงินเรียบร้อยแล้ว"..............เฮ่ยยยย!!@@!!
โทรไปหาน้อง...."เฮ้ยยย!!ทำไมไม่บอกก่อน ว่า่ไม่ใช่ราคา9ร้อย..สองพันกว่านี่-ถ้ารู้ก่อน..ไม่ไปนะเฟ้ย!!"เมียบ่นตายเลย-อันนี้คิด)
เอาละซี!!
คือเราน่ะ ไม่ใช่คนกินเงินเดือน ทำธุรกิจ(รถมอเตอร์ไซค์ให้เช่า)ก็ฝืดเคืองมากกกกกก..ไม่มีฝรั่งเช่าเลย
ไอ้การที่จะไปเที่ยวไหนๆ เราก็คิดเรื่องประหยัดให้มากที่สุด
อ้ะ...(สมมุติ)ค่าเครื่อง9ร้อยกว่า..ค่าที่พักล่ะ,กินโน่น-นี่-นั่น..แล้วตอนขากลับภูเก็ตต้องนั่งรถทัวร์-ค่ารถ 2 พันบวกค่าระวางอีก
เราต้องตัดสินใจ..งั้นขอไม่ไปนะ-เราไม่สามารถจริงๆขัดสนเงินจริงๆ-บอกไปตรงๆ
กลายเป็นว่า..น้องเค้าต้องเสียค่าตั๋ว 2074 บาทไปฟรีๆ แย่เลยเรา!!
บอกตรงๆว่าเสียใจ..ที่ทำให้น้อง(คนชวน)เขาต้องเสียเงินหลายพันไปเปล่าๆ(เปลี่ยนคนไปแทนไม่ได้-ทิ้งสถานเดียว.)
เสียใจ..ที่น้องเขาน่าจะโทรบอกเราก่อนเรื่องค่าตั๋ว,เขาดันตัดสินใจแทนเราซะงั้น
บ้านก็อยู่ติดกันนี่เอง..แต่กลายเป็นเราไม่กล้าจะอะไรๆ,ไม่กล้าคุยกับน้องเขาเลย
เรากลายเป็นเพื่อนบ้านที่มึนตึง..เห็นตัวกันใกล้ๆ แต่ไม่กล้าที่จะทักทาย เซย์ฮัลโหลกันไปเลย
กลุ้มจัง..ขอระบายนะครับ
ป.ล. น้องคนชวนเรา เขาบินฟรี(ทำอยู่บินไทย)ครับ