สวัสดีค่ะ ตั้งกระทู้เป็นครั้งแรก ไม่รู้จะ แชร์เรื่องราวอะไร เลยขอหยิบเรื่องของความโมโหปนงง มาแชร์

มีอยู่ว่า ...วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ต้องรีบไปทำงาน แต่ด้วยความรีบกว่าปกติ
เลยออกจากบ้านไปรอเรียกแท็กซี่ริมฟุตบาท (แถวบ้านไม่มีป้ายให้แท็กซี่จอด)

รอได้สัก10 นาที ไม่มีรถที่ว่างเลย เราก็ยังเลือกที่จะโดยสารแท็กซี่เพราะรีบ ตอนนั้นมีเราคนเดียว
สักพักก็มีผู้หญิงวัยกลางคนเดินมายืนหน้าเรา 2 คน หรือที่รู้จักกันดีในฐานะมนุษย์ป้า (อีกแล้ว)

ตอนแรกเราก็คิดว่าจะข้ามถนน เป็นถนนเลนใหญ่ คนส่วนใหญ่คนไม่ใช้สะพานลอย เพราะไกล
แต่ระหว่างเราชะเง้อมองหารถที่ว่าง 2คนนั้นก็มองหาเหมือนเรา แต่ก็เหมือนจะยืนหลบๆ .....เอ่ออออ...คือเริ่มรุ้ตัวละว่ากูโดนอิเจ้นี่แย่งแน่!!!

เราจะเดินไปยืนหน้าเขาเพื่อให้รู้ว่ามาก่อนก็ได้นะ ....แต่ก็ยังคิดอยู่ว่า เขาเห็นว่าเรายืนอยู่ก่อน คงมีน้ำใจถ้ารถมาคงให้เราขึ้นก่อน รอได้อีกสัก5นาทีได้ แท็กซี่มาเท่านั้นแหละจ๊าาา พวกออกโบกกันหงิกๆๆๆๆมือแทบขาด โบกสุดแรง โบกชนิดที่ว่าแขนจะหลุดออกจากบ่า เราก็สู้สุดฤทธิ์จ๊ะ เพราะว่าเรามาก่อนอะ (เมิงโบกกุก็โบกอะ เอาสิ)

แต่สุดท้ายพี่คนขับก็เลือกที่จะรับคนที่อยู่ก่อน เพราะเขาก็ไม่รู้ว่าใครมาก่อนใคร แต่2คนนั้นรู้อยู่แก่ใจ พอขึ้นรถไปได้ เราก็ทำได้แต่มองด้วยสายตา หวังว่าอย่างน้อยก็คงจะรู้ตัวบ้าง โคตรโมโห ปนความงงว่า ทำไม?? ถึงโดนกระทำแบบนี้อยู่บ่อยๆ ทั้งๆที่เห็นกันอยู่ว่าคนอื่นเขามารอก่อนคุณ ถึงจะรีบแค่ไหนก็ควรเห็นใจผู้อื่นบ้าง เฟลสลัดดดด หัวเสียไปพักนึง กับการกระทำของคนอายุเริ่มมากแต่สมองเหลือน้อย!!!!  แต่ถ้าบ้านเราจะมาให้จัดระเบียบ มาต่อแถวทีละคน คงเป็นไปได้อยาก

สุดท้ายกุก็ต้องรอคันใหม่ไปจ๊ะ และก็ได้แต่หงุดหงิดอยู่คนเดียว เออประสาทจะแด๊กกกกดีอะเจอคนประเภทนี้บ่อยๆเนี่ย ใจเขาใจเรานะอิเจ๊!!
ดวกทวง

คือก็ไม่ได้มีสาระอะไรมาให้อ่าน แต่เราแค่อยากรู้ว่า แต่ละคนจัดการกับปัญหาแบบนี้ยังไงกันบ้าง ขอบคุณค่ะ ^^