อยู่ๆก็โดนแฟนทิ้ง คบกันมา4ปี
ดูแลเขามาตลอด เขาขี้หึง อยากให้เรารายงานตัวตลอด
เราก็ยินดีทำ(ถึงแม้จะอึดอัดบ้าง)
ปีแรกทำงานด้วยกัน เช่าห้องอยู่ด้วยกัน มุ้งมึ้งๆกัน(จนเราไม่มีเพื่อนเรยเพราะอยู่แต่กะมัน)
**แถมทะเลาะกันค่ะ ได้แผลจากการโดนต่อยที่หน้าเย็บ4เข็มเป็นที่ระลึก 555(ควายชั้นเลิศค่ะ)
ปี2-3 เขาไปเกณฑ์ทหาร เราก็รอ ร้องให้คิดถึงอยู่ตลอด
พอได้วันลากลับมาก้ไปเที่ยวบ้าง เขาก็จ่ายไห้เราบ้าง
แต่เราก็แอบเอาใส่กระเป๋าคืนให้เขาเสมอ(มากกว่าที่เขาจ่ายอีกมั้ง)
พอจะปลดเราดันจับได้ว่ามันแอบนอกใจ ทะเลาะกัน เราตรอมใจ น.น.ลด(ก็แอบดีใจนิดนึง)
จบเรื่อง ได้คำมั่นสัญญาจะไม่ทำให้เราเสียใจอีก จะอยู่ดูแลเราตลอดไป
**ทะเลาะกันบ้างแต่เขามักพูดกับแม่ของเขาว่าเขาทิ้งเราไม่ได้หรอก(แม่เขาเล่าให้ฟังค่ะ)
พอปลดค่ะ เขาอยากเรียนต่อมหาลัยมาก เราก็สนับสนุน แต่ติดบางอย่างคือ
เขาอยู่ที่บ้านเราลำบาก เพราะมีแม่กะพี่ชาย เราก็สนับสนุนค่ะ ให้หาห้องอยู่ข้างนอก
คุยกันว่าให้เขาอยู่คนเดียวเผื่อมีรายงาน มีเพื่อนมาหาไรเงี้ย เขาจะได้สะดวก
พอสมัครเสร็จมหาลัยมีเข้าค่ายจริยะธรรม และมีรับน้อง
เขาก็มาเล่าให้เราฟังเสมอ จนเริ่มเรียนวันแรก เท่านั้นแหละ
อาการแปลกๆเริ่มมา มีข้อความมา แต่เราไม่ได้คิดอะไร(คิดว่าเพื่อน ผช.)
มีรูปถ่าย ผญ คนหนึ่ง เขาเอามาแต่งก็สงสัย แต่โง่ไม่คิดอะไรอีก
จนอยู่ๆมาบอกเลิกค่ะ เหตุผล . . .
"จะเรียน ไม่อยากไห้เป็นห่วงโทหา อยากมีเพื่อน"
แต่เขาก็ยังอยู่บ้านเรานะคะ เราพยายามหาคำพูดมาพูดให้เรากลับมาเหมือนเดิม
แต่เขานิ่ง ไม่มีคำตอบ แล้วก็บอกว่าไม่ต้องคิดมาก เขาไปเรียนไม่ได้ไปหาแฟน
ไม่มีแน่นอน รอได้ไหม? (มานั่งคิดย้อน ตัวเองโง่เหนือคำบรรยาย)
สรุปเขาก็ออกจากห้องไป พร้อมกับการทวงทรัพท์สินค่าาาา
คอมค่ะ บอกของเขา(แต่มีตังเราด้วย) แหวนค่ะ(ตังเราด้วยเช่นเดิม)
ค่าน้ำมันค่ะ(เขาว่าไปรับ-ส่ง ไม่เคยไห้เขา?????)
จากนั้นเขาก็ไปคบ ผญ.คนนั้นจริงๆทั้งๆที่ตอนนั้นเขายังมีเราเป็นแฟน
และ ผญ คนนั้นก็มีแฟนค่ะ(อยู่ปี2 มหาลัยเดียวกัน)
แล้วต่างคนต่างเลิกมาคบกัน
เขายังติดต่อเราบ้าง ยืมเงิน ไรงี้(ทั้งๆที่เราก็รู้แหละว่าเขาไม่มีใช้เราหรอก)
เราเลยบอกว่าไม่ต้องใช้อะ เราให้(พูดไม่คิดอะ ยอมรับว่ายังรักเขาและห่วงเขา)
ตอนนี้เราห่างกะเขามากแล้ว แต่บางครั้งเรายังคิดถึง เหงาใจจะขาด
เขาติดต่อมาเราก็เสแสร้งทำเป็นคุยดี จะเป็นเพื่อนเขา
แล้วเราก็ได้รู้ความจริงเรื่อยๆว่าเหตุผลที่แท้จริงของการบอกเลิกคืออะไร
และรู้ว่า4ปีที่คบกันอยู่ด้วนกัน เขาไม่เคยรักเราเลย
เราร้องให้หนักมาก นน.เราลดเยอะ สมองเรารับไม่ไหว ทำงานไม่ได้
เราเครียดผมร่วง(จนผมบางมากแล้ว)
เราไม่มีเพื่อนสักคน เราต้องอยู่กะความเหงาคนเดียว
ต้องกินยาตลอด เราอยากมีเพื่อน มีคนคุยกะเรา
แต่ไม่รู้ต้องทำยังไง เราก็อายุเยอะพอสมควรแล้ว
จะหาใหม่ก็คงลำบาก...
ขอโทดที่พิมพ์ยาวยืด ความในใจเยอะ
อึดอัด อยากระบาย T-T
เกลียดตัวเองที่โง่...
ดูแลเขามาตลอด เขาขี้หึง อยากให้เรารายงานตัวตลอด
เราก็ยินดีทำ(ถึงแม้จะอึดอัดบ้าง)
ปีแรกทำงานด้วยกัน เช่าห้องอยู่ด้วยกัน มุ้งมึ้งๆกัน(จนเราไม่มีเพื่อนเรยเพราะอยู่แต่กะมัน)
**แถมทะเลาะกันค่ะ ได้แผลจากการโดนต่อยที่หน้าเย็บ4เข็มเป็นที่ระลึก 555(ควายชั้นเลิศค่ะ)
ปี2-3 เขาไปเกณฑ์ทหาร เราก็รอ ร้องให้คิดถึงอยู่ตลอด
พอได้วันลากลับมาก้ไปเที่ยวบ้าง เขาก็จ่ายไห้เราบ้าง
แต่เราก็แอบเอาใส่กระเป๋าคืนให้เขาเสมอ(มากกว่าที่เขาจ่ายอีกมั้ง)
พอจะปลดเราดันจับได้ว่ามันแอบนอกใจ ทะเลาะกัน เราตรอมใจ น.น.ลด(ก็แอบดีใจนิดนึง)
จบเรื่อง ได้คำมั่นสัญญาจะไม่ทำให้เราเสียใจอีก จะอยู่ดูแลเราตลอดไป
**ทะเลาะกันบ้างแต่เขามักพูดกับแม่ของเขาว่าเขาทิ้งเราไม่ได้หรอก(แม่เขาเล่าให้ฟังค่ะ)
พอปลดค่ะ เขาอยากเรียนต่อมหาลัยมาก เราก็สนับสนุน แต่ติดบางอย่างคือ
เขาอยู่ที่บ้านเราลำบาก เพราะมีแม่กะพี่ชาย เราก็สนับสนุนค่ะ ให้หาห้องอยู่ข้างนอก
คุยกันว่าให้เขาอยู่คนเดียวเผื่อมีรายงาน มีเพื่อนมาหาไรเงี้ย เขาจะได้สะดวก
พอสมัครเสร็จมหาลัยมีเข้าค่ายจริยะธรรม และมีรับน้อง
เขาก็มาเล่าให้เราฟังเสมอ จนเริ่มเรียนวันแรก เท่านั้นแหละ
อาการแปลกๆเริ่มมา มีข้อความมา แต่เราไม่ได้คิดอะไร(คิดว่าเพื่อน ผช.)
มีรูปถ่าย ผญ คนหนึ่ง เขาเอามาแต่งก็สงสัย แต่โง่ไม่คิดอะไรอีก
จนอยู่ๆมาบอกเลิกค่ะ เหตุผล . . .
"จะเรียน ไม่อยากไห้เป็นห่วงโทหา อยากมีเพื่อน"
แต่เขาก็ยังอยู่บ้านเรานะคะ เราพยายามหาคำพูดมาพูดให้เรากลับมาเหมือนเดิม
แต่เขานิ่ง ไม่มีคำตอบ แล้วก็บอกว่าไม่ต้องคิดมาก เขาไปเรียนไม่ได้ไปหาแฟน
ไม่มีแน่นอน รอได้ไหม? (มานั่งคิดย้อน ตัวเองโง่เหนือคำบรรยาย)
สรุปเขาก็ออกจากห้องไป พร้อมกับการทวงทรัพท์สินค่าาาา
คอมค่ะ บอกของเขา(แต่มีตังเราด้วย) แหวนค่ะ(ตังเราด้วยเช่นเดิม)
ค่าน้ำมันค่ะ(เขาว่าไปรับ-ส่ง ไม่เคยไห้เขา?????)
จากนั้นเขาก็ไปคบ ผญ.คนนั้นจริงๆทั้งๆที่ตอนนั้นเขายังมีเราเป็นแฟน
และ ผญ คนนั้นก็มีแฟนค่ะ(อยู่ปี2 มหาลัยเดียวกัน)
แล้วต่างคนต่างเลิกมาคบกัน
เขายังติดต่อเราบ้าง ยืมเงิน ไรงี้(ทั้งๆที่เราก็รู้แหละว่าเขาไม่มีใช้เราหรอก)
เราเลยบอกว่าไม่ต้องใช้อะ เราให้(พูดไม่คิดอะ ยอมรับว่ายังรักเขาและห่วงเขา)
ตอนนี้เราห่างกะเขามากแล้ว แต่บางครั้งเรายังคิดถึง เหงาใจจะขาด
เขาติดต่อมาเราก็เสแสร้งทำเป็นคุยดี จะเป็นเพื่อนเขา
แล้วเราก็ได้รู้ความจริงเรื่อยๆว่าเหตุผลที่แท้จริงของการบอกเลิกคืออะไร
และรู้ว่า4ปีที่คบกันอยู่ด้วนกัน เขาไม่เคยรักเราเลย
เราร้องให้หนักมาก นน.เราลดเยอะ สมองเรารับไม่ไหว ทำงานไม่ได้
เราเครียดผมร่วง(จนผมบางมากแล้ว)
เราไม่มีเพื่อนสักคน เราต้องอยู่กะความเหงาคนเดียว
ต้องกินยาตลอด เราอยากมีเพื่อน มีคนคุยกะเรา
แต่ไม่รู้ต้องทำยังไง เราก็อายุเยอะพอสมควรแล้ว
จะหาใหม่ก็คงลำบาก...
ขอโทดที่พิมพ์ยาวยืด ความในใจเยอะ
อึดอัด อยากระบาย T-T