แล้วแต่คน ...

ที่บอกว่า บางคนเกิดมาเป็นลูกจ้าง บางคนเกิดมาเป็นนายคน

ผมกลับมองว่าไม่จริง

ลูกจ้างร้านแอร์ นานวันเข้าก็ออกมาเปิดร้านแอร์เอง

ลูกจ้างร้านส้มตำ นานวันเข้าก็ออกมาเปิดร้านส้มตำเอง

ประเด็นที่ว่า บางคนเป็นลูกจ้าง แล้วออกมาเป็นนายจ้างแล้วไปไม่รอด เพราะอะไร

ผมมองว่าเพราะ เขาไม่เก่ง ไม่รู้จริงใน สิ่งที่ทำ

ลองให้เจ้าของร้านส้มตำ เปลี่ยนมาขายสเต็กซิ ผมก็ว่าเจ๊งเหมือนกัน

ถ้ารู้ในสิ่งที่ทำ รู้จริง ทำจริง รู้ทุกอย่าง ยังไงผมก็ว่ารอด

.................

ลูกจ้างบางคนบอกอยากออกไปค้าขาย คำถามแรก คือ จะขายอะไร ถึงได้มีกะทู้ในพันทิปเยอะแยะ ว่าจะขายอะไรดี ทุนเท่านี้ขายอะไรดี

ตอบตัวเองยังไม่ได้เลย

ผมถึงเคยแนะนำไง ว่า ถ้าอยากเปิดร้านขายมือถือ ไปเป็นเด็กร้านมือถือก่อนซัก 10 เดือน ช่วงนี้ทนเอา

อย่างน้อย จะได้รู้ว่า เออร้านที่เราทำ วันๆมันขายได้เท่าไร ค่าเช่าเท่าไร รับของจากไหน เซลล์มาขายวันไหน ชื่ออะไรเบอร์โทรอะไร จำให้หมด

อยากขายส้มตำ หัดตำให้อร่อย ตำไม่เปิด ไปเป็นลูกน้องเขาก่อน 5 เดือน 6 เดือนว่าไป เก่งแล้วคอยออกมาทำเอง

อยากทำผัดไท ทำไม่อร่อย ไปหาที่เรียน มีเยอะแยะ หลักสูตร พันกว่าบาท แล้วมาลองทำกินดูอร่อยแล้วลุยเลย

ที่เหลือก็คือทำเล หาทำเลให้ได้ ถ้าได้แล้วราคาแพง ก็รถเข็นนี้แหละ ง่าย ทำเลไม่ดีย้ายได้

เริ่มจากเล็กๆก่อน

ลองไปหาประวัติ ของคุณหนึ่ง เจ้าของวุฒิศักดิ์คลีนิค ดูนะครับ

มีทุนเริ่มต้น 2 ล. ปล่อยดอกจนหมดตัว

เริ่มจากธุรกิจ ขายลูกชิ้น 5000 บ.

มาเป็น ธุรกิจ นายหน้าขายเครื่องใช้ไฟฟ้า

มาเปิดร้านขายแอร์

จนสุดท้ายเขามีความฝันว่าอยากมี บริษัทผลิตแอร์ ของตัวเอง

จะเห็นว่าเขาทำจากเล็กไปใหญ่ คอยๆไป จนทุกวันนี้ มีรายได้ปีหนึ่งเป็นพันๆ ล้าน

หรืออย่าง กรณี ตัน โออิชิ

ก็เริ่มจากขายหนังสือพิมพ์ มากิ๊ฟช๊อป มาทำถ่ายรูป มาอสังหา ก่อนมาเป็น ชาเขียว

ก็เริ่มจากร้านเล็กๆเหมือนกัน

................

สรุปเลยคือ ถ้าอยากทำ อยากเป็นเจ้านายตัวเอง ต้อง

หาความรู้ก่อน - อยากทำอะไรหาความรู้ส่วนนั้นให้ได้ อยากขายส้มตำ / เปิดร้านแอร์ / ร้านมือถือ / ร้านคอม / ร้านผัดไทย / ร้านก๋วยเตี๋ยว (ต้องหาความรู้ก่อน จะได้จาก ไปเป็นลูกน้องเขาก่อน / ไปหาที่เรียน / ฝึกทำ) แล้วแต่ จนชำนาญ จนนิ่ง แล้วที่เหลือก็จะง่าย