ผ่านไป 2 ปี สำหรับการทำงานเป็น ผช/ผจก. วันนี้มีโอกาสก็จะมาเล่าประสบณ์การ การทำงานที่ร้านอาหารตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการให้ฟังกันนะครับ
ขออนุญาติเล่าตั้งแต่ตกงานเลยแล้วกันนะครับ

- โรงงานแรกหลังจากเรียนจบ ก็ได้ทำงานในตำแหน่งหัวหน้างานคลังสินค้า แต่รู้สึกไม่ชอบงานเอามากๆ ก็ทนทำสิ่งที่ไม่ชอบอยู่ได้ 1 ปี ก็ตักสินใจลาออก ตอนนี้ก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปทำงานอะไรต่อดี
- หลังจากลาออกได้ 1วันก็ไปเดินเที่ยวที่ เซียร์รังสิต เห็นป้านติดอยู่หน้าร้านเขียนว่า รับสมัคร พนังงาน ประจำ/พาสทาร์ม ผู้ช่วย ผจก. ฯลฯ ตอนนั้นด้วยความที่ตกงานแล้วก็เห็นว่ามันน่าสนใจดี และประกอบกับอยากจะเปิดร้านอาหารอยู่แล้วด้วยก็เลยไปลองสมัครดูครับ
- วันที่ สองของการตกงานก็ ไปสมัครงาน ผช/ผจก ที่ร้านอาหารดังกล่าวเลยครับ แต่มันต้องไปสมัครที่ศูนย์ใหญ่นะ ตอนนั้นผมไปสมัครที่เซ็นทรัลบางนาครับ   ก็พอไปถึงก็เดินเข้าไปรู้สึกว่ามันเป็นองค์การที่ใหญ่และสวยมากๆ ถ้าได้มีโอกาสร่วมงานคงจะภูมิใจมากแน่ๆ บรรยากาศสวยมากๆ โคตรชอบ
- แล้วก็เดินเข้าไปถาม รปภ ก็แนะนำทางให้ไปสมัครคับ ประมาณว่า Hr อยู่ตรงนั้น ยืนใบสมัครที่นั้นได้เลยครับ ฯลฯ ในวันนั้นผมโชคดีมากครับที่ ได้มีโอกาสยืนใบสมัครและก็สัมภาษเลยทันที่
          ในห้องสัมภาษ วันนั้นผมก็ได้เจอกับพี่คนหนึ่ง ใส่แ่วนตัวอวบนิดๆไม่ถึงกับอ้วนครับหล่อเลยแหละเป็นคนสัมภาษผมก็ถามประมาณว่า
          -พี่เค้าก็ให้ลองเดินในห้องเหมือนเดินแบบอะครับ ยืนตรงดูบุคคลิก และก้ให้แนะนำตัว
          -ถามเกี่ยวกับว่าครอบครัวเป็นไง ช่วยคุยไปเรื่อย มีแฟนยัง อะไรแบบเนี้ยครับ
          -ถ้าต้องย้ายไปทำงานที่อื่นที่ไม่ใฃ้ที่ใกล้บ้านจะสามารถตามไปได้มั้ย และก็อยากไปปภาคไหนมากที่สุดเพราะอะไร
          -ให้ถ่องคำขวัญ และก็ให้สมสุติว่าเค้าเป้็นคนมาเที่ยว ให้เราเป้นไก๊นำเที่ยว สมมุติว่าเราพาเค้าไปเที่ยวที่สระบุรี แล้วก็ให้เราบรรยายมีอะไรน่าเที่ยวบ้าง ฯลฯ ผมก็ด้วยความที่ค่อยข้างจะสตอเก่งก็เลยพูดได้แบบไม่ติดขัดอะไรครับ 555
          -และพอคุยกันเสร็จเรียบร้อยก็แยกย้าย เหมือนผมกันเค้าคุยกันถูกคอด้วยแหละครับ สุดท้ายHrก็บอกว่าจะติดต่อกลับมา ก็โอเคร นั่งรถกลับห้องพักอย่างมีความหวัง 555
          -หลังจากนั้น 2 วัน เวลาประมาณ 14.00 น. ก็มี Hr ติดต่อกลับมาครับ บอกว่าผมได้งานแล้วนะ แต่เนื่องจากรอบของการอมรมณ์ในเดือนนั้นมันผ่านไปแล้ว ฉะนั้นต้องรอรอบอมรมครั้งหน้า (ผมต้องว่างงานอยู่30วัน) ผมก็ได้แต่ตอบว่า โอเครครับ


-ว่างงานอยู่ 30 วัน สุดท้ายทางบริษัท ก็โทรมาบอกว่าให้เตรียมความพร้อมเพื่อไปอบรมและรับรู้สาขาที่จะต้องไปอยู่ประจำเพื่อฝึกงานครับ

ก็จำไม่ได้ว่าอบรมกี่วันนะครับ รู้สึกจะเป็นสองวันหรือป่าว ไม่แน่ใจ  เนื่อหาการอบรมก็ประมารว่า ลักษณะงานเป้นไง เครสปัญหาที่ทางบริษัทเคยเจอถ้าเราเจอจะทำการแก้ไขอย่างไร และก็ทำความรู้จักกับเพื่อนรุ่นเดียวกันว่าชื่ออะไรกับบ้างมาจากที่ไหน ซึ่งก็น่าตกใจมากครับ แต่ละคนมาจะไกลๆกันทั้งนั้น เหนื่อ ใต้ ออก ตก มีหมดครับ 555 ก็น่าภูมใจครับที่ 1 ในนั้นคือผม
ก็สุดท้ายพอรู้จักกันเสร็จ เค้าก็จะแยกเราออกเป็นกลุ่ม ๆ ประมาณ 7-8 คน เพื่อแยกย้างกันไปฝึกแต่ละสาขา
ซึ่งตอนนนั้น ผมได้ไปฝึกที่ บิ๊กซี ตรงยูเนี่ยนมออะครับ (นั่งรถจากรังสิต-ไปราดพร้าวลงหอวังแล้วเดินต่อไปจนถึงบิกซีทุกวัน ก็สนุกดีครับ)
เรียนอยู่ี่นั้ประมาณ 1 เดือนมั้ง เป็นการฝึกหลังบ้าน (เตรียมอาหารเพื่อนให้เด็กเสริฟเอาไปให้ลูกค้า) ระหว่างที่ฝึกก็จะต้องสอบให้ผ่านด้วยนะครับ ถ้าสอบไม่ผ่านก็จะโดนไล่ออก  การฝึกก็จะมีพนักงานที่ทำงานอยู่นานแล้วได้เลื่อนตำแหน่งเป็นคนฝึกเราซึ่งพนักงานพวกนั้นไม่ได้จบครูหรือไม่ได้มีความรู้ระดับ ป.ตรีเลย (วุฒิภาวะยังไม่สามารถเป็นครู้ได้) มาสอนเรา บ้างคนก็เอาแต่ใจ บ้านคนก็บาบาๆ พูดง่ายๆคือ การจะลอดไปได้คือต้องเลียแข่งเลียขาพวกมันนั้นเองครับ และผมก็ลอดมาได้ เพราะโชคดีได้ผู้สอนที่ค่อยข้างดีครับ แต่ก็อย่างที่บอกแหละ....
ก็ผ่านไปสำหรับฐานหลังบ้าน พอจบหลักสูตร ผมและเพื่อนอีกประมาณ 7-8 คนก็ย้ายไปเรียน หลักสูตรหน้าบ้านที่ เดอะมอร์บ้างกระปิครับ แต่บ้างคนก็สอบไม่ผ่านก็โดนไล่ออกไปก็มีครับ ย้ายไปเดอร์มอร์ ผมก็ต้องย้ายหอตามไปฝึก โชคยังดีที่ได้เพื่อนมา 1 คนก็เลยตัดสินใจเช่าห้องอยู่ด้วยกันที่หน้าเดอมอครับ  สำหรับการฝึกงารที่ร้านนี้ เป็นอะไรที่นักมากๆ ไม่ได้หนักที่การฝึกนะครับ แต่หนักที่ครูผู้สอนที่ไม่มีการศึกษาเนี้ยแหละ เอาแต่ใจและใจแต่อารมณมากๆครับบ ผมเกลียดเข้าเส้นเลยครับ นอนคิดทุกวันว่าจะลาออกแล้วดักกระทืบมันดีมั้ย?? แต่อีกใจก็คิดว่าอย่างมาเสียอนาคตเพราะมันเลย บวกกับกำลังใจที่ได้จะเพื่อนที่มาพักด้วยกัน พอมันจะลาออกผมก็จะให้กำลังใจมัน พอผมจะลาออกมันก็จะให้กำลังใจผม เพราะต่างคนต่างรู้ หัวอกเดียวกันครับ 555 นึกถึงแล้วก้รู้สึกขอบใจมันนะถ้าไม่ได้เจอมัน ก็คงดักกระทืบไอครูเหื้ยพวกนั้นไปแล้ว  และแล้วเราสองคนร่วมทั้งเพื่อนอีก 5-6 คนก็ฝึกผ่านทั้ง ฐานหน้าบ้านและหลังบ้านมาได้ครับ  
หลังจากฝึกเสร็จก็จะมีอบรมใหญ่อีกรอบ ก็คือทั้งรุ่นมารวมตัวกันอีกครับ ก็เล่าเรื่องราวที่แต่ระคนได้ไปเจอมาครับ แม้ว่าทุกคนจะไม่ได้เจอกันเลย แต่พอถึงการประชุมครั้งนี้ ทุกคนต่างพูดคุยกันเหมือนกับว่าสนิทกันมากๆๆๆ อาจจะเป็นเพราะว่าแต่ระคนที่อยู่รอดมาได้ต่างเข้าใจหัวอกของกันและกันดีครับว่ามันหนักขนาดไหน  
และเราก็หลังจากผ่านการฝึก หน้าบ้าน+หลังบ้าน ต่อไปก็ต้องฝึกการบริหารครับ
แต่ครั้งนี้สมามรถเลือกสาขาที่เราสะดวกได้  ผมก็เลยเลือกสาขาเซียร์ครับ และเพื่อนที่เคยพักอยู่ห้องเดียวกันคนนี้ก็ตามมาอยู่ด้วยอีกและขอฝึกสาขาเดียวกับผมเช่นกัน และก็มาอยู่หอผมอีก สรุปก็ใช่ชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างยาวนาน 555
ก็การฝึกบริหาร 1 ก้จะฝึกเกียวกับการบริการลูกค้า สอบถามความพึงพอใจ บริหารพนักงานให้พอต่อการรับลูกค้า แจ้งซอ่ม สั่งของมาขาย และอื่นๆอีกมากมายครับ ก็หนักพอตัว งานหนักไม่เท่าไหร่ แต่พนักงานมืนนิสิ แบบบ บ้างที ผจก.ก็จะฝากร้านให้เรา พวกเราที่กำลังฝึกงานดู ซึ่งเนื่องจากกำลังฝึก ยังไม่มีอำนาจอะไรเลย ผนักงานก็จะไม่กลัวเราเลย สั่งการอะไรก็ไม่มีใครเชื่อครับ ต้องใช้เวลาอยู่นานเหมื่อนกันกว่าจะชินและเข้ากับพวกเค้าได้ ก็มีทั้งคนดีและไม่ดีครับ ฝึกอยู่ 2 เดือนมั้ง ก็จบบริหาร1มาได้ เพื่อนผมเจอลูกค้าด่าร้องไห้กันยกใหญ่เกือยจะลาออกครับ ผมก็ค่อยให้กำลังใจและผู้จัดการเค้าก็ช่วยเครียดด้วย แต่ครั้งนั้นเหมือนผู้จัดการเขตเค้าไม่ยอมให้เพื่อนผมผ่านมั้ง ก็เลยจะหาคนผิดให้ได้ แต่ดีนะครับที่ ผจก.ช่วยไว้ ไม่งั้น ToT  
หลังจากฝึกเสร็จ เราสองคนก็แยกกันครับ  ผมย้ายไปประจำอยู่ที่ บิ๊กซี สุขาภิบาลสาม (ย้างหออีกตามเคย) ส่วนเพื่อนผมถูกย้ายไปอู้ที่ บิ๊กซีประชาชื่นครับ ก็พากันไปหาหอ แล้วพอเริ่มฝึก บริหาร 2 มันหนักมากๆ  ก็เลยไม่มีโอกาสได้เจอกกันอีกเลยครับ ก็อยากจะบอกนะว่า ผมขอบคุณ
นายมากๆเลยนะครับ ที่ค่อยเป็นกำลังใจให้กันมาตลอด 5-6 เดือนนี้ ก็ขอให้โชคดี  
สำหรับ บริหาร2 คือ เราได้เป็น ผช/ผจกเต็มตัวแล้ว ซึ่งต้องนับเงิน ฝากเงิน และอื่นๆ ก็ไม่ยากครับ แต่ก็หนักเอาการ  สิ่งที่หนักที่สุดคือลูกน้อยครับ ร้อยพ่อพันแม่ ปวดหัวสุดๆ  สุดท้ายผมก็ฝึกเสร็จ และได้เพื่อนใหม่มาอีก 1 คนครับ  แต่ผมชิงลาออกมาสะก่อนเพราะรู้สึกว่ามันไม่ใช่ที่ผมชอบและ งานบริการ ร้านอาหารอะไรแบบเนี้ย ผมชอบและโอเครนะครับ แต่ที่หนักสุดๆเนี้ยคือพนักงาน และการที่เราต้องย้ายสาขาอยู่บ่อยๆครับ  ผมรู้ซึกว่ามันไม่มีหลักมีแหงี่แน่นอน วันหยู่อะไรก็ไม่ตรงกลับชาวบ้านเค้า เราจะได้หยุกว่าที่เค้าไม่หยุดกัน มาทำงานก็ต้องมาเช้า กลับดึกมากๆๆๆๆ แถมไม้ได้โอทีอีก ก็เลยเห็นถึงความไม่มั่นคงในตรงนี้เลยขอลาออกดีกว่าครับ
หลังจากลาออกได้1อาทิตย์ก็ได้งานใหม่พอดีครับ ก็อยู่แถวบิ๊กซีสสุขาสามนั้นและก็ทำมา1ปีแล้วก็ออกเพราะต้องการย้ายกลับมาอยู่แถวบ้าน ตอนนี้ก้ทำงานอยู่แถวบ้านแล้วครับ ก็รู้สึกมีความสุขมากๆๆๆๆเมื่อเทียบกับงาน ผช/ผจก.ที่ทุกๆวันหาความสุขไม่ได้เลย

เงินเดือนที่เขียนขอไปคือ 18000 บาท แต่ได้จริงแค่ 15,XXX มีหักค่าโน้นค่านี้ สรุปได้จริงแค่ 13,XXX  แต่ถ้าได้ไปอยู่ร้านใหญ่ๆ โอกาสที่จะได้ มากที่สุดสำหรับ ผช/ผจก คือ 25,xxx  ครับ   ทำงานครับสองปีสอบเลื่อขั้นเป็น ผจก.เงินเดือนก็จะเพิ่มขึ้นอีก แต่มากสุกไม่เกิน 30,000 ยกเว้นเป็น ผจก.เขต จะได้ประมาณ 50,000 up++ แล้วแต่ยอดขายของร้านในสังกัดครับ (ถามมาจากคนที่รู้จักครับ)  

มุมมองผม  - เป็นงานที่เหมาะสำหรับคนไม่มีครอบครัว
                -จะไม่มีมิตรแท้ คือลับหลังต้องโดนนินทา
                -เปลี่ยนที่อยู่บ่อยมากๆๆๆๆๆๆส่วนใหญ่ย้ายไปอยู่ในกรุง ค่าหอแพงมากๆๆๆอาหารการกิน
                -เงินเดือนน้อยมากเมื่อเทียบกับภาระหน้าที่ที่ต้องแบกรับครับ
                -ผมทำอยู่ 1ปี นอกจากจะไม่มีเงินเก็บแล้ว ยังเป็นหนี้อีกครับ จากที่เกิดมาไม่เคยมีหนี้เลย
                -มันเป็นงานที่เหมาะกับคนตอแหLอะครับ ทั้งจะต้องปั้นหน้ากับผจก.เขตและก็กับลูกค้า แล้วยังต้องมาสู้กับลูกน้องอีกกกกก
                  คือ...ผมทำไม่ได้อะครับ ยอมแพ้จริงๆๆๆ
                -ผมว่าหางานใกล้บ้าน เงินเดือนกลางๆก็พอแล้วครับ มีความสุขกว่าเยอะเลยครับ
                -ผมดิ้นรมมาเยอะและ สุดท้ายเงินก็ไม่สำคัญเท่ากับความสุขครับ การได้ทำงานใกล้บ้าน ได้อยู่กับครอบครัว ได้พาครอบครัวไปเที่ยวหรอซื้ออาหารไปนั่งกินกันในวันหยุดสบายๆ ผมว่าแค่เนี้ยก็ทำให้ชีวิตมีความสุขแล้วครับ

ก็เล่าพอให้คนที่สนใจรู้ว่างานมันประมาณนี้ จะได้เป็นแนวาทงให้รู้ครับว่าถ้าก้าวเข้าไปแล้วสิ่งที่คุณจะต้องเจอคืออะไรบ้าง ถ้าอยากรู้อะไรเพิ่มเติมก็หลังไมค์มาได้ครับ เดียวจะตอบกลับให้อะเอียดที่สุดเท่าที่พอจะจำได้ เพราะไม่อยากให้ใครเดินทางผิดแบบผมแล้วมันเสียเวลาครับ ดีนะที่ผมเสียแค่ 1 ปี และโชคดีได้รับโอกาสจากผู้ใหญ่   .....
ไงก็ขอให้ทุกคนโชคดี ขอให้ความฝันเป็นจริงนะครับบบบบบบ
            

คือตอนนี้ผมลาออกจาก  ผช/ผจก มา 2-3 ปี (วันนี้ 9/11/59) และครับทำอยู่นั้นแค่ 1 ปี (ประมาณ ปี 56 - 57 อะครับ ลาออกตอน เมษา 57 มั้ง)