อ่านกระทู้ดราม่าแพทย์มาหลายกระทู้ นั่งอ่านไปก็ปลงสังขารไปนะครับ
ผมขอแชร์ประสบการณ์ให้ฟัง ในฐานะที่เป็นหนึ่งในหมอไทยหลายๆท่านที่
ชีวิตนี้ต้องเป็นแพทย์ฝึกหัดหรืออินเทิร์นสองรอบ ในสองประเทศ
คือไทยกับสหรัฐอเมริกา
บ้านเรา - ตอนเป็นแพทย์ฝึกหัด ผมต้องตื่นมาราวด์ตีห้าครึ่ง 50-60 เคส
เพื่อออกตรวจโอพีดีให้ทันเก้าโมง ไม่ได้กินข้าวเช้า กินไม่ทัน เดี๋ยวโดนคนไข้ด่า
ไปถึงโอพีดี ก็โดนด่าแล้วตั้งแต่เคสแรกๆ ยกมือไหว้ขอโทษกันไป
ตรวจวันละ 100 - 150 เคส โดนตามที่วอร์ดตลอด ต้องแว่บไปทำหัตถการหรือปั๊มคนไข้
ข้าวกลางวันไม่ได้กินแน่ๆ บางวันโชคดีหน่อยพยาบาลเอาคุ๊กกี้มาให้กิน
มันไม่หิวเลยนะ แต่เวียนหัวมากๆ เพราะโดนคนไข้ก่นด่าเยอะมากต่อวัน เพราะเค้าต้องรอนาน
บางคนลากเก้าอี้ม้านั่ง เข้ามาในห้องตรวจแล้วเปิดประตูอ้าไว้เลย เพื่อกดดันไม่ให้เราตรวจนาน
เคสละ 2-3 นาที ได้แค่นั้นจริงๆ ยังไม่ทันได้ซักประวัติ ตรวจร่างกายเลย
จ่ายยาก็แทบหมดเวลาแล้ว
คนไข้น่ารักก็มี แต่น้อยเหลือเกิน ออกตรวจเสร็จบ่ายสี่ ก็ไปราวด์เย็น
รับคนไข้ใหม่ โชคดีหน่อยก็สองทุ่ม ได้ไปกินข้าวมื้อเดียวของวันละ ถ้าซวยก็สี่ห้าทุ่ม
อยู่เวรก็ไม่ได้นอนเลย รุ่งเช้าก็มาทำงานวนลูปเดิม วันเว้นวันบ้าง สองวันครั้งบ้าง
ปีแรก อยู่รพ.ศูนย์ สลับ กับ รพ.อำเภอ ต่อด้วยรพ.อำเภออีกสองปี
หน้าพ่อ แม่ แทบไม่ได้เจอ มีแฟน แฟนก็ทิ้งเพราะไม่มีเวลาให้
ได้เงินเดือน 5 หมื่นบาท ก็ดีใจมากแล้ว แทบไม่ได้ใช่จ่าย อดออมไว้ในธนาคาร รถก็ไม่ซื้อเหมือนคนอื่นเค้า
สุดท้ายเงินที่เก็บๆไว้ ก็หมดเกลี้ยง เพราะเอามาใช้เป็นทุนส่งตัวเองมาเรียนต่อที่อเมริกาจนหมด
ที่สหรัฐ - ผมไปทำงานเป็นแพทย์ฝึกหัดอยู่ที่ teaching hospital แห่งหนึ่ง ของโรงเรียนแพทย์
รอบๆเป็นไร่ข้าวโพด ไกลปืนเที่ยงเหมือนกัน เวลาห่างจากบ้านเราแบบซีกโลกพอดี
ตื่นตีห้าครึ่งเหมือนกันไปราวด์คนไข้ 5-10 เคสให้ทันก่อน 7 โมงเช้า
ที่พวกเราจะต้องลงไปชั้นใต้ดินเพื่อเลือกเอาฟิล์มต่างๆที่ทำเมื่อวานไปปรึกษาอาจารย์รังสีแพทย์
ให้แกจับมือสอนอ่าน 8 โมงไปฟังเคสที่เพื่อนอยู่เวรรับใหม่ เอามาถกกันหนึ่งชั่วโมง
ราวด์วอร์ดต่อกับรุ่นพี่ เคสละ 30-60 นาที ซักประวัติ ตรวจร่างกาย
ให้ความรู้ผู้ป่วย คุยกับญาติ บ่ายออกตรวจโอพีดี ไม่เกิน 5 เคส แต่เราต้องตรวจละเอียดมาก
พิมพ์ผลลงคอม พริ่นท์ problem list ทำ counseling ให้คนไข้ มีตารางให้แกจดนู่นนี่นั่นเป็นการบ้านมาส่ง
สี่โมงเย็นเลิกละ ถ้าไม่อยู่เวรก็ไปฟิตเนส เล่นกีฬากับเพื่อนๆ นัด hang out กันทุก Friday Night
อยู่เวร 4 วันครั้งโดยเฉลี่ย รับคนไข้ใหม่ไม่เกิน 10 เคส และเป็น 10 เคสที่ staff ER เลือกแล้วว่ามีประเด็นให้เรียน
เกินกว่านั้น เป็น private physician หรือ hospitalist ที่รพ.จ้างมารับดูแทน
ได้เงินเดือนหักภาษีแล้วเหลือเดือนละ $3500 - 4000
อาจจะเทียบกันได้ไม่ตรงนักเพราะ intern หรือแพทย์ฝึกหัดของเค้าก็คือแพทย์ประจำบ้านปี 1 ของบ้านเรา
เพราะของเค้าไม่มีแพทย์ใช้ทุน
และเท่าที่ผมทราบมา (ถ้าไม่ถูกแก้ให้ด้วยนะครับ) ประเทศไทยเป็นประเทศเดียวในโลกที่มี แพทย์ใช้ทุน
คิดอย่างเข้าข้างที่สุดแล้ว ญึ่ปุ่น มีเกือบๆคล้ายเหมือนกัน ผมพยายามจะคิดให้มันเป็นใหได้
แต่ของเค้าก็ยังไม่ใช่ แพทย์ใช้ทุนอยู่ดี
แถมคำนี้ไม่มีคำภาษาอังกฤษ บัญญัติไว้ด้วยนะครับ ใครรู้ช่วยบอกที เวลาอธิบายคนต่างชาติต้องร่ายกันยาวทุกที
แชร์ชีวิตที่ต้องเป็นแพทย์ฝึกหัดสองรอบในสองประเทศ
ผมขอแชร์ประสบการณ์ให้ฟัง ในฐานะที่เป็นหนึ่งในหมอไทยหลายๆท่านที่
ชีวิตนี้ต้องเป็นแพทย์ฝึกหัดหรืออินเทิร์นสองรอบ ในสองประเทศ
คือไทยกับสหรัฐอเมริกา
บ้านเรา - ตอนเป็นแพทย์ฝึกหัด ผมต้องตื่นมาราวด์ตีห้าครึ่ง 50-60 เคส
เพื่อออกตรวจโอพีดีให้ทันเก้าโมง ไม่ได้กินข้าวเช้า กินไม่ทัน เดี๋ยวโดนคนไข้ด่า
ไปถึงโอพีดี ก็โดนด่าแล้วตั้งแต่เคสแรกๆ ยกมือไหว้ขอโทษกันไป
ตรวจวันละ 100 - 150 เคส โดนตามที่วอร์ดตลอด ต้องแว่บไปทำหัตถการหรือปั๊มคนไข้
ข้าวกลางวันไม่ได้กินแน่ๆ บางวันโชคดีหน่อยพยาบาลเอาคุ๊กกี้มาให้กิน
มันไม่หิวเลยนะ แต่เวียนหัวมากๆ เพราะโดนคนไข้ก่นด่าเยอะมากต่อวัน เพราะเค้าต้องรอนาน
บางคนลากเก้าอี้ม้านั่ง เข้ามาในห้องตรวจแล้วเปิดประตูอ้าไว้เลย เพื่อกดดันไม่ให้เราตรวจนาน
เคสละ 2-3 นาที ได้แค่นั้นจริงๆ ยังไม่ทันได้ซักประวัติ ตรวจร่างกายเลย
จ่ายยาก็แทบหมดเวลาแล้ว
คนไข้น่ารักก็มี แต่น้อยเหลือเกิน ออกตรวจเสร็จบ่ายสี่ ก็ไปราวด์เย็น
รับคนไข้ใหม่ โชคดีหน่อยก็สองทุ่ม ได้ไปกินข้าวมื้อเดียวของวันละ ถ้าซวยก็สี่ห้าทุ่ม
อยู่เวรก็ไม่ได้นอนเลย รุ่งเช้าก็มาทำงานวนลูปเดิม วันเว้นวันบ้าง สองวันครั้งบ้าง
ปีแรก อยู่รพ.ศูนย์ สลับ กับ รพ.อำเภอ ต่อด้วยรพ.อำเภออีกสองปี
หน้าพ่อ แม่ แทบไม่ได้เจอ มีแฟน แฟนก็ทิ้งเพราะไม่มีเวลาให้
ได้เงินเดือน 5 หมื่นบาท ก็ดีใจมากแล้ว แทบไม่ได้ใช่จ่าย อดออมไว้ในธนาคาร รถก็ไม่ซื้อเหมือนคนอื่นเค้า
สุดท้ายเงินที่เก็บๆไว้ ก็หมดเกลี้ยง เพราะเอามาใช้เป็นทุนส่งตัวเองมาเรียนต่อที่อเมริกาจนหมด
ที่สหรัฐ - ผมไปทำงานเป็นแพทย์ฝึกหัดอยู่ที่ teaching hospital แห่งหนึ่ง ของโรงเรียนแพทย์
รอบๆเป็นไร่ข้าวโพด ไกลปืนเที่ยงเหมือนกัน เวลาห่างจากบ้านเราแบบซีกโลกพอดี
ตื่นตีห้าครึ่งเหมือนกันไปราวด์คนไข้ 5-10 เคสให้ทันก่อน 7 โมงเช้า
ที่พวกเราจะต้องลงไปชั้นใต้ดินเพื่อเลือกเอาฟิล์มต่างๆที่ทำเมื่อวานไปปรึกษาอาจารย์รังสีแพทย์
ให้แกจับมือสอนอ่าน 8 โมงไปฟังเคสที่เพื่อนอยู่เวรรับใหม่ เอามาถกกันหนึ่งชั่วโมง
ราวด์วอร์ดต่อกับรุ่นพี่ เคสละ 30-60 นาที ซักประวัติ ตรวจร่างกาย
ให้ความรู้ผู้ป่วย คุยกับญาติ บ่ายออกตรวจโอพีดี ไม่เกิน 5 เคส แต่เราต้องตรวจละเอียดมาก
พิมพ์ผลลงคอม พริ่นท์ problem list ทำ counseling ให้คนไข้ มีตารางให้แกจดนู่นนี่นั่นเป็นการบ้านมาส่ง
สี่โมงเย็นเลิกละ ถ้าไม่อยู่เวรก็ไปฟิตเนส เล่นกีฬากับเพื่อนๆ นัด hang out กันทุก Friday Night
อยู่เวร 4 วันครั้งโดยเฉลี่ย รับคนไข้ใหม่ไม่เกิน 10 เคส และเป็น 10 เคสที่ staff ER เลือกแล้วว่ามีประเด็นให้เรียน
เกินกว่านั้น เป็น private physician หรือ hospitalist ที่รพ.จ้างมารับดูแทน
ได้เงินเดือนหักภาษีแล้วเหลือเดือนละ $3500 - 4000
อาจจะเทียบกันได้ไม่ตรงนักเพราะ intern หรือแพทย์ฝึกหัดของเค้าก็คือแพทย์ประจำบ้านปี 1 ของบ้านเรา
เพราะของเค้าไม่มีแพทย์ใช้ทุน
และเท่าที่ผมทราบมา (ถ้าไม่ถูกแก้ให้ด้วยนะครับ) ประเทศไทยเป็นประเทศเดียวในโลกที่มี แพทย์ใช้ทุน
คิดอย่างเข้าข้างที่สุดแล้ว ญึ่ปุ่น มีเกือบๆคล้ายเหมือนกัน ผมพยายามจะคิดให้มันเป็นใหได้
แต่ของเค้าก็ยังไม่ใช่ แพทย์ใช้ทุนอยู่ดี
แถมคำนี้ไม่มีคำภาษาอังกฤษ บัญญัติไว้ด้วยนะครับ ใครรู้ช่วยบอกที เวลาอธิบายคนต่างชาติต้องร่ายกันยาวทุกที