เอาเหอะ...ใครไม่เชื่อก็แล้วแต่นะครับ แต่เรื่องนี้ผมเจอกับตัวเอง ทำเอาหัวใจแทบวายย งั้นผมขอเข้าเรื่องละกัน
ผมชื่อกันต์ครับ ตอนนี้อยู่ม.6 เรื่องที่เราจะให้ฟังเกิดขึ้นเมื่อปีที่แล้ว (2556) ผมอยู่ม.5 รร.คริสต์แห่งหนึ่งในกรุงเทพ วันนั้นผมสอบเสร็จแล้ว กำลังจะกลับบ้าน เพราะอยู่ไกลกะรร. บ้านผมมันเป็นบ้านสองชั้น อยู่ในหมู่บ้านที่มีแต่คนมีเงิน (ไม่ได้อวดนะ) บ้านผมมีเมด 2 คน อายุประมาณ 30 คนนึง และ 45 คนนึง วันนั้นผมกลับบ้านไป ป้าแกก็เดินมาเปิดประตูให้เหมือนปกติ ผมเลยถามป้าหม่อนว่า "ไม่มีใครอยู่บ้านหรอ" ป้าหม่อนเลยบอกว่า "คุณท่านไปงานศพ กลับมาดึกๆ" ผมเลยขึ้นไปบนห้อง บ้านผมมีกล้องวงจรปิดตรงทางเดินชั้นสอง ข้างบนจะมีห้องนอน 2 ฝั่ง ฝั่งขวาจะเป็นห้องพ่อแม่ ห้องพี่สาว 2 ห้อง ฝั่งซ้ายจะเป็นห้องของผม กะห้องน้อง และห้องพระ
พอผมเดินขึ้นห้องไปเห็นพี่นิด (เมดอีกคน) เดินเข้าไปทำความสะอาดที่ห้องพัชน์ (พี่สาวกันต์) ผมเลยตะโกนเรียก แต่พี่เค้าไม่ได้ยิน เพราะพี่แกใส่หูฟัง หลังจากนั้นผมก็อยู่ในห้องทั้งวัน จนป้าหม่อนเดินเคาะประตู ให้ลงไปกินข้าว
หลังจากกินข้าวเสร็จ ป้าหม่อนก็เดินมาบอกว่า "วันนี้คุณท่านไม่กลับนะคะ คุณกันต์ไปค้างบ้านเพื่อนก็ได้นะ" ผมเลยบอกว่า "โห..ป้า อยุ่คนเดียวจนชินและ ไม่กลัวหรอก 5555" แล้วผมก็เดินขึ้นห้องไป ก็เจอพี่นิดเดินสวนลงมาตรงบันได ผมเลยถามว่า "พี่นิดสุดสวย กินข้าวยัง" พี่แกไม่พูดจา แค่พยักหน้า ผมคิดว่าพี่เค้าไม่สบาย เลยบอกให้ไปกินยาซะ ไม่ไหวให้นอนพัก
ผมเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ ตืนมาอีกที ตอนตี 2 เดินไปในครัวไปหาไรกิน จู่ๆก็เหนเงาตะคุ่ม 2 คน เดินย่องเค้ามาในครัว ตอนแรกคิดว่าผี เลยปัดแก้วน้ำแตก แร้วกรี๊ดเสียงลั่นบ้านนนน โจรสองคนเห็นผม โจรคนหนึ่งเดินถือมีดเข้ามา ตอนนั้นผมคิดว่าตัวเองไม่รอดแน่ๆ แต่เหมือนโชคจะช่วย ตรงนั้นมันมีขวดอะไรไม่รู้ เพราะเดินมาไม่ได้เปิดไฟ เพราะความเคยชิน เคยเขวี้ยงใส่-โจรคนหนึ่ง ตอนนั้นบังเอิญมากที่ป้าหม่อนเดินมาพอดี แต่โจรอีกคนล๊อคคอป้าแกไว้ก่อนที่แกจะเปิดไฟ ตอนนั้นเองเห็นเหมือนพี่นิดเดินมา ผมเลยบอกให้ไปบอกคนให้มาช่วย แล้วจู่ๆเสียงสัญญาณกันขโมยก็ดังง ทำให้พวกมันวิ่งออกไป รู้มั้ยขวดนั้นคือไร มันคือ "ปลาร้าดอง" ที่แม่ซื้อมาจาก มหาสารคาม กลิ่นเหม็นมากกกกกก คนที่อยู่ข้างบ้านวิ่งมาช่วย และโทรแจ้งตำรวจ ป้าหม่อนถามว่า "เมื้อกี้ คุณกันต์คุยกะใครคะ" ผมเลยบอกว่า "อ่ออ...เมื่อกี้บอกให้พี่นิดวิ่งไปบอกให้คนช่วย" รู้มั้ยหน้าป้าแก ซีดเป็นไก่ต้มเลยยย แล้วซุดลงไปนั่งกับพื้น ป้าแกเลยถามว่า "คุณท่านยังไม่บอกคุณกันต์หรอคะ" ผมเลยถามว่า "บอกอะไรครับ ไม่เห็นมีไรเลย" ป้าแกเลยพูดความจริงทำเอาผมแทบจะบ้าตาย "คื.......อ...... คุณท่านไปงานศพยัยนิดที่นครปฐม" ผมได้ยินลงไปนั่งร้องไห้ แล้วพูดว่า "แล้วเมื่อตอนเลิกเรียนผมคุยกะใคร และตอนกินข้าวเสร็จผมเอายาให้ใคร"
หลังจากนั้นตำรวจก็เข้ามา และเปิดกล้องวงจรปิด ทั้งหมดในบ้าน ทุกคนต่างตกใจว่าผมคุยกะใคร ตอนที่อยู่บนห้อง ผมตะโกนเรียกพี่นิด แต่ในกล้องวงจรปิดไม่มีพี่นิด มีแต่กันต์คนเดียว รวมทั้งตรงบันได ตอนนั้นน้ำหูน้ำตาไหล
วันรุ่งเช้าพวกเค้าก็กลับมา แล้วเรารูปพี่นิดกลับมานี่ เพราะพี่เค้าไม่มีญาติที่ไหนนอกจากเจ้านายที่ดูแลพี่นิดอย่างดี เรื่องที่ผมเจอ ผมก็ยังไม่บอใครเลย จนทุกวันนี้
วิญญาณแม่บ้าน (ประสบการณ์จริง)
ผมชื่อกันต์ครับ ตอนนี้อยู่ม.6 เรื่องที่เราจะให้ฟังเกิดขึ้นเมื่อปีที่แล้ว (2556) ผมอยู่ม.5 รร.คริสต์แห่งหนึ่งในกรุงเทพ วันนั้นผมสอบเสร็จแล้ว กำลังจะกลับบ้าน เพราะอยู่ไกลกะรร. บ้านผมมันเป็นบ้านสองชั้น อยู่ในหมู่บ้านที่มีแต่คนมีเงิน (ไม่ได้อวดนะ) บ้านผมมีเมด 2 คน อายุประมาณ 30 คนนึง และ 45 คนนึง วันนั้นผมกลับบ้านไป ป้าแกก็เดินมาเปิดประตูให้เหมือนปกติ ผมเลยถามป้าหม่อนว่า "ไม่มีใครอยู่บ้านหรอ" ป้าหม่อนเลยบอกว่า "คุณท่านไปงานศพ กลับมาดึกๆ" ผมเลยขึ้นไปบนห้อง บ้านผมมีกล้องวงจรปิดตรงทางเดินชั้นสอง ข้างบนจะมีห้องนอน 2 ฝั่ง ฝั่งขวาจะเป็นห้องพ่อแม่ ห้องพี่สาว 2 ห้อง ฝั่งซ้ายจะเป็นห้องของผม กะห้องน้อง และห้องพระ
พอผมเดินขึ้นห้องไปเห็นพี่นิด (เมดอีกคน) เดินเข้าไปทำความสะอาดที่ห้องพัชน์ (พี่สาวกันต์) ผมเลยตะโกนเรียก แต่พี่เค้าไม่ได้ยิน เพราะพี่แกใส่หูฟัง หลังจากนั้นผมก็อยู่ในห้องทั้งวัน จนป้าหม่อนเดินเคาะประตู ให้ลงไปกินข้าว
หลังจากกินข้าวเสร็จ ป้าหม่อนก็เดินมาบอกว่า "วันนี้คุณท่านไม่กลับนะคะ คุณกันต์ไปค้างบ้านเพื่อนก็ได้นะ" ผมเลยบอกว่า "โห..ป้า อยุ่คนเดียวจนชินและ ไม่กลัวหรอก 5555" แล้วผมก็เดินขึ้นห้องไป ก็เจอพี่นิดเดินสวนลงมาตรงบันได ผมเลยถามว่า "พี่นิดสุดสวย กินข้าวยัง" พี่แกไม่พูดจา แค่พยักหน้า ผมคิดว่าพี่เค้าไม่สบาย เลยบอกให้ไปกินยาซะ ไม่ไหวให้นอนพัก
ผมเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ ตืนมาอีกที ตอนตี 2 เดินไปในครัวไปหาไรกิน จู่ๆก็เหนเงาตะคุ่ม 2 คน เดินย่องเค้ามาในครัว ตอนแรกคิดว่าผี เลยปัดแก้วน้ำแตก แร้วกรี๊ดเสียงลั่นบ้านนนน โจรสองคนเห็นผม โจรคนหนึ่งเดินถือมีดเข้ามา ตอนนั้นผมคิดว่าตัวเองไม่รอดแน่ๆ แต่เหมือนโชคจะช่วย ตรงนั้นมันมีขวดอะไรไม่รู้ เพราะเดินมาไม่ได้เปิดไฟ เพราะความเคยชิน เคยเขวี้ยงใส่-โจรคนหนึ่ง ตอนนั้นบังเอิญมากที่ป้าหม่อนเดินมาพอดี แต่โจรอีกคนล๊อคคอป้าแกไว้ก่อนที่แกจะเปิดไฟ ตอนนั้นเองเห็นเหมือนพี่นิดเดินมา ผมเลยบอกให้ไปบอกคนให้มาช่วย แล้วจู่ๆเสียงสัญญาณกันขโมยก็ดังง ทำให้พวกมันวิ่งออกไป รู้มั้ยขวดนั้นคือไร มันคือ "ปลาร้าดอง" ที่แม่ซื้อมาจาก มหาสารคาม กลิ่นเหม็นมากกกกกก คนที่อยู่ข้างบ้านวิ่งมาช่วย และโทรแจ้งตำรวจ ป้าหม่อนถามว่า "เมื้อกี้ คุณกันต์คุยกะใครคะ" ผมเลยบอกว่า "อ่ออ...เมื่อกี้บอกให้พี่นิดวิ่งไปบอกให้คนช่วย" รู้มั้ยหน้าป้าแก ซีดเป็นไก่ต้มเลยยย แล้วซุดลงไปนั่งกับพื้น ป้าแกเลยถามว่า "คุณท่านยังไม่บอกคุณกันต์หรอคะ" ผมเลยถามว่า "บอกอะไรครับ ไม่เห็นมีไรเลย" ป้าแกเลยพูดความจริงทำเอาผมแทบจะบ้าตาย "คื.......อ...... คุณท่านไปงานศพยัยนิดที่นครปฐม" ผมได้ยินลงไปนั่งร้องไห้ แล้วพูดว่า "แล้วเมื่อตอนเลิกเรียนผมคุยกะใคร และตอนกินข้าวเสร็จผมเอายาให้ใคร"
หลังจากนั้นตำรวจก็เข้ามา และเปิดกล้องวงจรปิด ทั้งหมดในบ้าน ทุกคนต่างตกใจว่าผมคุยกะใคร ตอนที่อยู่บนห้อง ผมตะโกนเรียกพี่นิด แต่ในกล้องวงจรปิดไม่มีพี่นิด มีแต่กันต์คนเดียว รวมทั้งตรงบันได ตอนนั้นน้ำหูน้ำตาไหล
วันรุ่งเช้าพวกเค้าก็กลับมา แล้วเรารูปพี่นิดกลับมานี่ เพราะพี่เค้าไม่มีญาติที่ไหนนอกจากเจ้านายที่ดูแลพี่นิดอย่างดี เรื่องที่ผมเจอ ผมก็ยังไม่บอใครเลย จนทุกวันนี้