คู่ที่กำลังแข่งอยู่ตอนนี้มันค่อนข้างจะหวยล็อค ลองมาทายผลคู่ต่อไปกันดีกว่า

คิดว่าระหว่างฮายามะที่ปูบทมาเป็นคู่แข่งตัวหลักของโซมะในบทงานคัดเลือก
กับคุโรคิบะที่ทั้งสีผ้าและมือข้างที่พันผ้าตรงข้ามกับโซมะ(โซมะผ้าขาวพันมือซ้าย คุโรคิบะผ้าดำพันมือขวา)
ใครจะชนะผ่านไปชิงกับโซมะ

ส่วนตัวผมคิดว่าฮายามะอาจจะแพ้ เพราะคืนก่อนแข่งคู่ฮายามะ VS ฮิซาโกะ กับคู่ทาคุมิ VS สึบารุ
ฮายามะ ฮิซาโกะ ทาคุมิ ออกมาชมดาวแล้วคิดว่าเพื่อคนสำคัญของตัวเองจะแพ้ไม่ได้(ฮายามะ-เพื่อจุน,ฮิซาโกะ-เพื่อเอรินะ,ทาคุมิ-เพื่ออิซามิ)

แต่สุดท้ายฮิซาโกะกับทาคุมิก็แพ้ ถ้าฮายามะชนะมันจะดูแปลกๆรึเปล่า แต่ถ้าคุโรคิบะแอบคิดถึงอลิซก่อนแข่งก็ไม่แน่
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้


สุดท้ายของแถม มโนตอนโซมะเสิร์ฟตามประสากองอวยเอรินะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้โซมะเสิร์ฟอาหารให้กรรมการทุกคน โดจิมะสังเกตเห็นอาหารของโซมะเกินจำนวนกรรมการมา2จาน
โดจิมะ : ยูคิฮิระ 2จานนั้นส่วนของใครน่ะ
โซมะส่ง1ใน2จานนั้นให้สึบารุ
โซมะ : นี่ส่วนของนาย(ปกติโซมะมักจะเตรีบมเผื่อส่วนของคู่แข่งไว้จานนึง)
โซมะ : ส่วนจานนี้... เนื่องจากการแข่งนี้อาจเป็นการทำอาหารครั้งสุดท้ายของผม ผมเลยทำเผื่อส่วนของคนที่ผมอยากได้ยินคำว่าอร่อยจากเขาที่สุด
โซมะหยิบจานที่เหลือแล้วเดินออกจากสนามแข่งไป

ตัดไปที่เอรินะกับอิตชิกิที่ดูการแข่งอยู่ที่ห้องกระจก
มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
ก๊อกๆๆ
อิตชิกิเดินไปเปิดประตู เห็นโซมะยืนอยู่
อิตชิกิ : หืม โซมะคุง
โซมะ : ขอรบกวนซักครู่นะครับรุ่นพี่อิตชิกิ
โซมะเดินไปหาเอรินะแล้วยื่นจานให้
โซมะ : นาคิริ นี่ส่วนของเธอ
เอรินะ : เอ๊ะ?
โซมะ : เมื่อวันสอบเข้า เธอบอกว่าอาหารของฉันไม่อร่อย ฉันเลยพยายามที่จะทำอาหารที่เธอจะบอกว่าอร่อยออกมาให้ได้ ที่ฉันบอกว่าจะเป็นที่1เมื่อวันปฐมนิเทศนั่นฉันไม่ได้โกหก แต่สำหรับฉันนั่นเป็นแค่ทางผ่านเท่านั้น เป้าหมายสำคัญที่สุดที่ฉันมาเรียนที่นี่คือให้เธอยอมรับในอาหารของฉัน เพราะฉะนั้นฉันจะไม่ยอมไปจากที่นี่จนกว่าจะทำให้เธอพูดว่าอร่อยออกมาได้
โซมะ : แต่การแข่งในวันนี้ฉันอาจจะแพ้ แล้วอาจต้องเลิกเป็นพ่อครัวไปเลยก็ได้ ดังนั้นฉันจึงใส่ทุกสิ่งทุกอย่างของฉันลงไปในสตูว์จานนี้ เหมือนกับว่ามันเป็นอาหารจานสุดท้ายในชีวิตของฉัน ฉันอยากให้เธอได้ลองทานมันดูนะ
โซมะ : ฉันต้องลงไปฟังคำตัดสินแล้ว เดี๋ยวฉันจะมาฟังคำตอบจากเธอนะ
เอรินะ : เดี๋ยว ยูคิฮิระคุง!
โซมะเดินออกไปโดยไม่ฟังเสียงที่เอรินะเรียกรั้งเอาไว้ ทิ้งอิตชิกิที่กำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับเอรินะที่หน้าร้อนผ่าวไว้เบื้องหลัง

โดจิมะประกาศชื่อผู้ชนะ
โดจิมะ : ผู้ชนะคือ... ยูคิฮิระ โซมะ!!
โซมะ : แค่ของพื้นๆเอง
สึบารุที่แพ้การแข่งส่งมอบมีดทั้ง100เล่มให้โซมะแล้วส่งสายตาอาฆาตให้โซมะก่อนจะเดินหนีไป
โซมะเดินออกจากสนามแข่ง เจอเอรินะยืนรออยู่
โซมะ : เป็นยังไงบ้างล่ะ อาหารของฉันน่ะ?
เอรินะ : ไม่อร่อยย่ะ!
โซมะนิ่งไปครู่หนึ่ง แล้วหัวเราะออกมา
โซมะ : ฮะๆๆ งั้นเหรอ นี่ขนาดฉันใส่ทุกอย่างของฉันลงไปในจานแล้วยังทำให้เธอบอกว่าอร่อยไม่ได้เลยเหรอ
โซมะมองไปที่จานสตูว์ที่เขาทำซึ่งถูกกินจนหมดเกลี้ยง
โซมะ : ทั้งที่บอกว่าไม่อร่อยแต่กินจนหมดเลยนะ
เอรินะ : มะ... ไม่ใช่นะ นี่รุ่นพี่อิตชิกิเป็นคนกินต่างหาก
เอรินะกระแอมแก้เขินครั้งนึงแล้วพูดต่อ
เอรินะ : อาหารของคนที่คิดว่าตัวเองจะแพ้น่ะไม่มีทางทำให้ฉันพอใจได้หรอก
เอรินะ : ถ้าคิดจะเป็นที่1ก็อย่าคิดว่าตัวเองจะแพ้ คนทำอาหารที่คิดว่าจะแพ้ หมายความว่าคิดว่าอาหารที่ทำยังมีข้อผิดพลาดอยู่ อาหารพรรค์นั้นไม่มีทางทำให้ฉันพูดว่าอร่อยได้หรอก ถ้าเธออยากจะทำให้ฉันพูดว่าอร่อยก็อย่าคิดว่าตัวเองจะแพ้ ตะเกียดตะกายขึ้นมาให้ถึงจุดสูงสุด แล้วฉันจะช่วยกินสักคำนึงก็ได้
โซมะเงียบไปอีกครั้ง ริมฝีปากเผยรอยยิ้ม จ้องเอรินะด้วยสายตาท้าทาย
โซมะ : ก็สวยสิ จำคำพูดเธอไว้ละกัน ฉันจะเป็นอันดับ1ของสิบยอดเยี่ยมแล้วทำให้เธอพูดว่าอร่อยให้ได้
เอรินะ : จะละเมอไว้ตอนนอนเถอะย่ะ อันดับ1ของสิบยอดเยี่ยมเป็นของฉันต่างหาก
ทั้งสองมองหน้ากันอีกครั้งแล้วโซมะก็เดินผ่านเอรินะไป

วันรุ่งขึ้น
มีข่าวลือว่าโซมะขอเอรินะแต่งงานแพร่ไปทั่วโทสึคิ เพราะอิตชิกิแอบเปิดเสียงตอนที่โซมะเอาสตูว์ไปให้เอรินะให้ได้ยินกันทั้งฮอลล์
เมงุมิร้องไห้จนโยชิโนะต้องมาปลอบจนYuriกันเอง นิคุมิอาละวาดที่ชมรมดงเค็นจนเผลอสับหัวประธานชมรมหลุดจากบ่า ทาคุมิแม้ได้มีดคืนแต่จิตตกหนักกว่าตอนที่แพ้สึบารุ ส่วนโซมะกับเอรินะหยุดเรียนหนีนักข่าว นักข่าวเลยเขียนข่าวว่าทั้งคู่แอบไปจดทะเบียนกันเงียบๆ(อายุโซมะยังจดทะเบียนไม่ได้ไม่ใช่เหรอ)
โซมะ,เอรินะ : ทั้งที่ไม่มีอะไรในกอไผ่แท้ๆ นักเรียนโรงเรียนนี้ช่างจิ้นจริง

ป.ล. ย้ำว่าในสปอยล์ล่างคือการมโน กรุณาอย่าเชื่อตาม