พ่อแม่กลัวว่าลูกจะไปเรียนที่ๆหางานยาก เค้าก็เป็นห่วงแหละ
พ่อแม่พี่ก็เป็นตอนเด็กๆ
พ่อพี่อยากให้ทำธุรกิจกับคนญี่ปุ่น ก็ให้เรียนภาษาญี่ปุ่นตั้งแต่เด็กๆ
แม่พี่อยากให้เป็นหมอ ก็ให้เรียนสายวิทย์ กลัวเรียนไม่ดี ก็ให้เรียนพิเศษ
สุดท้ายเรียนทั้งวันทั้งคืน
เรียนจันทร์ - ศุกร์ เรียนโรงเรียนเสร็จไปเรียน เลข (จ - พ - ศ) หรือ ภาษาญี่ปุ่น (อ - พฤ)
เสาร์อาทิตย์เรียน ฟิสิกข์ เคมี ชีวะ แถมด้วย ชีวะ (ภาคพิเศษ แบบเรียนข้ามชั้น)

พี่เซ็งนะ แต่ก็เรียน
สุดท้ายวันนึงตอน ม.4 ก็หาทางหนีออกจากสิ่งเหล่านี้ เลยไปสอบชิงทุน ปรากฎว่าติด
ก็ไปบอกเค้าวันที่ไกล้ๆจะต้องไปประชุมแล้ว ว่าสอบชิงทุนติดไปเรียนต่ออเมริกา
เค้าก็ว่า เออดีๆ เก่งๆ ก็โอเคได้ไป แต่ใจจริงนี้ คืออยากหนี

สุดท้ายไปยาวเลย สอบชิงทุนติดปีนึงก็สอบเข้ามหาลัยต่อ ติดอีกเลยอยู่จนจบ
ตอนนี้กลับมาทำธุรกิจส่วนตัว

คือที่อยากเล่าคือพ่อแม่เป็นห่วง กลัวเราลำบากในอนาคต
ถ้าเราสามารถโชว์ให้ท่านเห็นได้ ว่าเรามีความสามารถและต้องการที่จะทำตามสิ่งที่เราต้องการ
และพิสูจน์ให้เห็นว่าเรามีความตั้งใจ พยายาม และมุ่งมั่น ไม่ย่อท้อ
ท่านก็หมดห่วง ให้เราลองเลือกทางเดินชีวิตด้วยตัวเอง
และท่านอยู่เบื้องหลังคอยซัพพอร์ต แทนที่จะเป็นผู้อยู่เบื้องหน้าคอยชักจูง เหมือนเมื่อก่อน