เมื่อไม่รู้  ก็หลงเจิ่น ในทางกว้าง

เมื่อได้รู้   ก็จำกัดวง  เดินไปในทางจำเพาะ

ดังนั้น   จึงไม่ปฏิเสธการรับรู้โลกกว้าง
ในขณะที่ก้าวเท้าในวิถีทางแคบ  ก็โอเคแล้ว

ไม่จำเป็นต้องเหน็ดเหนื่อยกับสิ่งที่ไม่ใช่
และปล่อยให้ทางกว้างเป็นเรื่องของแกลบที่ปลิวฟุ้ง  ตามเรื่อง  ตามวัย  ตามรุ่น  ตามกรรม

ชีวิตมันไม่ได้ยืนยาวอย่างที่มักคิดกัน
ชีวิตเป็นเรื่องปัจจุบันเท่านั้นที่ทรงความหมาย  และเป็นจริง
อย่างอื่นเป็นเรื่องดักทาง และความกังวลโดยสารัตถะ
มันมีประโยชน์แน่  แต่กระดุมเม็ดแรกต่างหากที่การรู้จักจัดอันดับ คือประเด็น
และชีวิตใครชีวิตมัน  คือ สิ่งเฉพาะที่พึงทำความรู้จัก  และเข้าใจอย่างต่อเนื่อง ...ไม่สิ้นสุดของความสิ้นสุด