ผมอยากนำมาเปรียบเทียบกับการส่งทีมวอลเลย์บอลหญิงของเราไป เกาหลีใต้ กับ อิตาลี

------------------------------------------------------------------------------------------

บริษัทฯที่ผมทำงานอยู่นั้น...มีงบประมาณตั้งไว้ตายตัว ไม่ว่าเดินทางไปที่ไหนทั่วโลก ก็จะให้ค่ากินอยู่ เท่ากันในทุกที่
วันนึง...บริษัทก็มีนโยบายส่งพนง.ไปดูงานที่ฮ่องกง พวกมือเก๋าทั้งนั้นถูกส่งไปดูงานที่ ฮ่องกง
อีกหนนึงมีการจัดอีกทีมไปดูงานที่ฝรั่งเศส....เป็นพวกคลื่นลูกใหม่ไฟแรงทั้งนั้น

ผลคือ....พนักงานที่ได้ไปฝรั่งเศส โคตรดีใจเลย (แถมแอบดีใจที่ตัวเองหลุดโผจากการได้ไปที่ฮ่องกงหนก่อนเลยมีโอกาสในหนนี้!!)
ทั้งๆที่ งบค่ากินอยู่ ได้ในจำนวนเท่ากันกับพวกไปฮ่องกง!!
เท่ากับว่า พวกนี้ต้องไปพักที่พักที่แสนจะห่วย เดินทางเหนื่อยข้ามโลก ไม่ได้พักผ่อนเต็มที่ก็ต้องไปดูงานต่อแล้ว
(ก็บริษัทส่งไปดูงานไม่ได้ส่งไปลั้นลา ผลประโยชน์บริษัทต้องมาก่อนแน่ๆ)

ผลลัพธ์...
พวกคลื่นลูกใหม่ไฟแรงที่ได้ไปฝรั่งเศส โคตรมีความสุข ตื่นเต้นกับการมีโอกาสได้ไปถึงฝรั่งเศส กลับมาก็ยังหน้าบาน
ทั้งๆที่ ที่พักห่วยบรรลัย กินบะหมี่สำเร็จรูปกันเป็นว่าเล่น

ส่วนทีมเก๋ามือฉมัง กินดีอิ่มหมีพีมันกว่า พักดีกว่า ไม่เหนื่อยกับการเดินทาง ไม่เหนื่อยกับการปรับเวลา
พวกเค้ากลับรู้สึกอิจฉาอีกกลุ่มมากกว่าที่ได้ไปฝรั่งเศส!!  (ทำไมตรูถึงไม่มีโอกาสได้ไปฝรั่งเศสฟร่ะ)
ทั้งที่ตัวเองได้รับความลำบากน้อยกว่า....!!

ไม่รู้จะโทษใคร...ก็บริษัทจัดไปแบบนี้...เฮ้ออออออ....ชาตินี้ตรูจะมีโอกาสได้ไปฝรั่งเศสกับเค้าบ้างมั้ยเนี่ยยยยย!!
--------------------------------------------------------------------------------------

บางครั้ง....ความลำบากทางกาย มันไม่ได้ทำให้ใจมันลำบากหดหู่ไปซะทุกสถานการณ์หรอกมั้ย?