เป็นคนไม่ค่อยสุงสิงกับใครค่ะ ไม่ได้หยิ่งค่ะ เรียกว่าเข้าหาคนไม่เก่ง

คุยไม่ค่อยสนุก ออกแนวเกรงใจเก่ง คุยมากก็แคร์มากคะ

บวกกับเงียบๆด้วย จะจริงๆจังกับทุกเรื่อง ทำเครียด ไม่มีเสน่ห์เลยไช่มั้ยคะ

เป็ฯคนไม่ค่อยยิ้มแย้มแจ่มใส ไม่ค่อยดึงดูดสายตาใคร  

เข้าสังคมไม่ค่อยเก่งเลย  เราชอบอยู่คนเดียว ทำอะไรคนเดียว ติดบ้าน ไม่ค่อยเที่ยว

และพอจะสุงสิงกับใคร เฮฮากันเอง ทุกคนคุยกันดี แต่มันขัดกับเรา เราจะโนคอมเม้นตลอด มันรู้สึกเป็นตัวตลก

แปลกแยกไงไม่รู้ ไม่สนิทกับใครเลย ไปทำงานก็เป็นจุดสนใจเค้าจะมองกันแปลกๆ แล้วเราเงียบแบบนี้ มันเป็นจุดอ่อนเรา

ที่จะทำงานไม่มีประสิทธิภาพ เพราะความนิ่ง เงียบ ขลึม จะทำให้ไม่มีความมั่นใจเลย จะมีแต่ความกลัวลึกๆในใจ

กลัวเรื่องงาน กลัวเรื่องสังคม กลัวใจตัวเอง กลัวทุกอย่างค่ะ ไม่ใช่เห็นเงียบๆ แล้วจะมีสมาธิสูงมันไม่จริงเลยค่ะ

ในใจหวั่นไหวอ่อนไหวมาก ไม่มีสมาธิ คิดมากทุกๆเรื่อง กลัวทำวันนี้ได้ไม่ดี กลัวว่าวันนี้จะมีคนเมินใส่ เห็นตัวเราเป็นตัวตลก

ใครแซว แหย่เล่น หรืออะไรก็ตาม เราล้างคำพูดไม่เก่งค่ะ ดีแต่ยิ้มแบบฝืนๆ มันทำให้รู้สึกแย่จริงๆ อึดอัด อยากจะเป็นคนเฮฮาบ้างไรบ้าง

คนรอบข้างจะได้ไม่เบื่อ หรือเราต้องเป็นตัวของตัวเองค่ะ เราไม่ได้ทำให้เดือดร้อน แต่เป็นคนเกรงใจคน จะไม่กล้าแหย่แซวคนอื่น

แล้วพอรู้สึกแย่ที่ทำงาน ในใจคิดเลยว่าทำได้ไม่นานหรอก และอยากจะมาอยู่แบบ เดิมๆติดบ้าน ไม่อยากออกไปสู้รบกับสงครามประสาทแล้ว

เบื่อจริงๆ ไม่ค่อยมีความสุขเลย ก็อยากแก้ไขนะ แต่ทำไม่ได้

ใครพอมีแนวทางออกให้บ้างมั้ย จะเป็นในตัวของเรา หรือต้องปรับยังไง เราเองก็พยายามปรับแต่ทำไม่ได้ หรือเราเป็นโลกส่วนตัวสูงหรือเปล่า

เพราะไม่ค่อยชอบยุ่งกับชีวิตใคร ไม่ค่อยก้าวก่าย เราจะอยู๋ในมุมเงียบๆของเรา

แต่ถ้าในมุมคนเยอะๆ เค้าก็จะคุยกัน เฮฮาสนุกสนาน แต่ทำไมเราไม่รู้สึกกระตือรือร้นกับพวกเค้า ไม่ตามน้ำ จะเฉื่อย ใครพูดไรก็ฟังๆๆ ยิ้มๆๆ

แต่ลึกๆในใจ อยากปล่อยตัวเองออกมาเหมือนกัน แต่มันก็ทำไม่ได้ เฮ้ออ!!! เซงมากค่ะ เบื่อๆๆ