**ผมแค่อยากระบาย เพียงแต่ระบายกับคนรอบข้างไม่ได้ ผมไม่อยากให้แฟนผมรู้สึกแย่ไปกว่านี้  .เพราะโลกของเรามีคนหลายประเภทน่ะครับ เจตนาดีก็มี ,หวังดีประสงค์ร้ายก็ถมเถ (ประวัติส่วนตัวในอดีต เป็นคนเจ้าชู้พอสมควร  ปัจจุบันก็ไมไ่ด้มีความสัมพันใดๆกับคนอื่นนอกจากแฟน แต่ก็มีบ้าง นั่งดูนมสาวตามผับตามบาร์  แซวสาวๆบ้าง ปากหมาไปเรื่อย แต่ไม่เคยมีการกระทำอะไรที่จะทำให้พัฒนาความสัมพันธ์เกินเลยไปกว่าคนเคยเจอกันผ่านๆ หรือคนรู้จักธรรมดา),,(ประวัติแฟนผม  เป็นคนดีที่สุด และผมเป็นแฟนคนแรกของเธอ  มีคนดีดีมากมายเข้ามาก่อนหน้าผม  แต่ผมคือคนที่โชคดี)
           เรื่องมีอยู่ว่าผมขาดสติไปมี SEX กับผู้หญิงคนนึง(ไม่ใช่แฟน) แบบ one night stand แค่ตื่นมาวันรุ่งขึ้นก็รู้สึกผิดมากเเล้ว แบบทรมานจริงๆ อยากจะสารภาพกับแฟนมาก  แต่กลัวเสียเธอไป      มันก็ผ่านไปเกือบสองสัปดาห์ มีคนหวังดีประสงค์ร้ายคนนึง ได้รับข่าวสารมาด้วยความเผือก!!  ก็เลยไปบอกแฟนผมเพื่อให้เธอรู้ โดยบอกไปว่า เราผญ เหมือนกัน สงสาร อะไรประมาณนี้ (ได้ข่าวว่าเมิงเคยเจอกับแฟนกู 2-3 ครั้ง การกระทำโคตรแม่พระ  ..จริงๆผมผิดก็ยอมรับ ไม่มีสิทธิ์ไปว่าใคร  ที่ด่านี้แค้นส่วนตัวล้วนๆ)           แฟนก็โทรมาหาผมแล้วถามเพื่อให้ผมสารภภาพจากปากผมเองว่ามีไรจะบอกเรามั้ย? ย้ำอยู่แบบนั้นตลอด จนเธอเปรยมาให้ผมเดาได้ว่าเรื่องอะไร  ในใจผมขณะนั้นกลัวมาก ไมไ่ด้กลัวว่าโดนด่า หรือจะโดนตบหรืออะไร  แต่กลัวคือกลัวว่าผมจะเสียแฟนคนเดิมของผมไป เสียความรู้สึกที่แฟนมีให้ผม  เสียความไว้ใจ ผมก็ได้แต่ตอบ Yes /No   ผมไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยคำว่าขอโทษเพราะคำๆนั้นมันจะบอกว่าผมทำจริงๆเพราะผมไม่รู้ว่าแฟนผมรู้จริง หรือแกล้ง หรือสงสัย   เมื่อการสอบสวนของแฟนจบลงผมได้แต่เงียบ เพราะผมได้ยินแต่แฟนผมโทษตัวเขาเอง ว่าเขาไม่ดีพอ ว่าเขาคงไม่มีค่าให้ผมรักเขาแค่คนเดียว  นั่นแหละคำๆนั้นแหละกระแทกใจผมอย่างแรงยิ่งเขาโทษตัวเอง ผมยิ่งเจ็บน้ำตาแทบไหล  เพราะสำหรับผมเธอมีค่าที่สุด เป็นแม่ของลุกที่หาไม่ได้อีกแล้วสำหรับผม  แล้วมีอยู่ประโยคนึง แฟนผมก็พุดขึ้นมาว่า "ถ้าถามว่าเราจะเลิกกับแกมั้ย เราคงไม่เลิก เพราะเรายังรักแกมาก เรารักแกมากกว่าสิ่งที่แกทำ" , "เราคงไม่อยากเจอหน้าแก ไม่อยากแตะต้องตัวแกอีกแล้ว  เรารู้สึกว่าแกเเปดเปื้อน "    เจ็บจนน้ำตาผมคลอเบ้าเลยทีเดียว      เธอให้โอกาสผมอีกครั้ง แต่มีคำพูดแถมมาว่า "เราไม่รับปากว่าเราจะเหมือนเดิมมั้ย ความรู้สึกที่มีให้มันลดลงไปแล้ว  แกจะรับเราได้มั้ย ถ้าหากเราจะจับผิดคอยระแวงแกมากกว่าเดิม  เจอคำนี้ผมยิ่งเสียใจมากกว่าเดิม ไม่ใช่เพราะคอยโดนจับผิดหรือระแวง แต่เพราะผมพึ่งจะทำลายความสุขของแฟนผมลงไป คนที่คอยระแวง คอยจับผิดไม่มีใครมีความสุข มีแต่ความทรมาน   T_T    
.....วันนี้ผมเห็นรูปแฟนผม มีรุ่นน้องเขาถ่ายให้ทางเฟสบุ้ค  ผมมองด้วยความเสียใจ เหมือนผมเสียเธอไปแล้ว ทั้งๆที่ยังเป็นแฟนกัน       แล้วผมก็กลัวเวลาที่เทอใช้ทำใจจะทำให้เธอรักผมน้อยลง --> หมดรักในที่สุด    

ปล.. ใจความตอนสนทนา หรือเรื่องราวของสิ่งประกอบต่างๆไม่ได้เอามาเล่าทั้งหมด เพราะกลัวเพื่อนมาอ่านแล้วมันจะเดากันได้  เดี๋ยวเครียดหนักกว่าเดิม
*******  ความรู้สึกนี้มันทรมานจริงๆ  ทำคนที่เรารักเจ็บได้ขนาดนี้  ตอนทำก็แมร่งไม่คิด พอทำไปแล้วมานั่งเครียด   ลำบากตับอีก ********
กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของผม อาจจะเรียบเรียงไม่ดีอ่านยากนิดนึง  แต่ผมแค่อยากระบายบ้าง ไม่อยากเก็บมันไว้คนเดียว
------ขออนุญาตแท็ก ชานเรือน กับเครื่องแป้งนะครับ เพราะผู้หญิงเยอะดีเผื่อช่วยแนะนำอะไรแบบผู้หญิงเขาคิดกันได้บ้าง