สวัสดีค่ะ. ก่อนอื่นดิฉันขอออกตัวก่อนนะคะว่ามิได้มีเจตนาลบหลู่หรือดูหมิ่นความเชื่อถือของท่านที่ได้ทำการปล่อยปลา ณ.สถานที่วัดแห่งนี้นะคะ ประเด็นคือ ดิฉัน... ซึ่งชอบการทำบุญปล่อยปลา ปล่อยสัตว์ทั้งหลาย ทำบุญปล่อยโค หรือสัตว์ต่างๆ ตามโอกาสได้เท่าที่ดิฉันมีโอกาสจะทำ ซึ่งสถานที่ใกล้บ้านที่สุดก้อจะเป็นตลาดน้ำแห่งนี้ ซึ่งทำมาเป็นประจำ เดือนละประมาณ2ครั้งก้อจะอุดหนุนแม่ค้าหน้าสถานที่แหละค่ะ ซึ่งพักหลังก้อได้ยินข่าวมาแว่วว่า ปล่อยเต่าไป ก้อจะมีคน ซึ่งเป็นคนละแวกพื้นที่นั้นแหละ จับมันแล้วไปขายต่อ ซึ่งดิฉันก้อไม่คิดอะไรมาก เพราะไม่ได้เจอกับตัว ก้อไม่ได้ใส่ใจอะไร มาวันนี้ วันอาทิตย์ที่ 21ก.ยก้อ มาจอดหน้าวัดเหมือนเคย แล้วเดินไปซื้อปลาที่ปล่อนร้านประจำ ซื้อเป็นชุด เต่า กบ ปลาไหล หอยขม  เดิน มาที่ท่าน้ำปล่อย ซึ่งอยู่หน้าวัดอยู่แล้ว นั่งลงกำลังอธิฐานจิตถึง เจ้าสัตว์น้อยใหญ่ในถุง ทันใดนั้น ด้านฝั่งขวามือของดิฉัน ได้ยินเสียง น้ำ ฟ้าบบบ!!! พร้อมกับเด็ก1ผู้ใหญ่1คน  จับเต่า ขึ้นมา พร้อมกับส่งเสียง ได้อีกแล้วๆ ดิฉันหยุดอึ้ง ชั่วขณะ มองไปที่พวกเขา อย่างไม่พอใจ แต่เขาก้อไม่แคร์ พร้อมเดินออกไปจากท่าน้ำ พร้อมกับเต่าที่เพิ่งจับได้นั้น ไป ใส่ต่อที่ร้านเขา .... ดิฉันสตั้นท์ไปหนึ่งนาที พร้อมกับคว้าถุงเจ้าสัตว์น้อยที่เตรียมปล่อยนั้นเดินดิ่งไปที่ร้านประจำทันที .. คุยกับเจ้าของร้านซึ่งไม่ใช่ร้านนี้ที่จับเต่ามาขายต่อว่า..... อย่างนี้ไม่แฟร์เลย เราปล่อย คุณจับ บลาๆๆๆ ซึ่งร้านนี้ก้อทำอะไรไม่ได้กับเหตุการณ์นี้เพราะไม่ใช่คนสถานที่นี้ ... ดิฉันรู้สึกโมโหมาก กับเรื่องเช่นนี้ จึงเดินมุ่งไปสู่ เต้นท์ทีทมีรับเครื่องสังฆทาน เห็นตำรวจ ผู้ใหญ่นั่งอยู่ ดิฉันจึงเข้าไปหาแล้วบอกเล่าเองราวที่เกิดขึ้น  ตำรวจนั่งเงียบ พร้อมกับ บอกให้ดิฉันเดินตามไปที่ท่าปล่อยปลา แล้วบอกว่าให้ชี้ตัว ... ขอโทษเถอะค่ะ พี่ตำรวจ เหตุการณ์เกิดขึ้นบ่อยจนนับครั้งไม่ได้ พี่ก้อทราบอยู่แล้วว่าอะไรคืออะไร ทำไมถึง ให้ดิฉันต้องมาชี้ตัวคะ ทางวัดรู้อยู่แล้วแต่ไม่มีมาตรการไดๆเลยที่จะแก้ไขกับแม่ค้าจุดนี้ซึ้งเป็นคนสถานที่ .... ความแรง ของแม่ค้าเดยวดิฉันจะพูดถึง ... ต่อที่มาถึงท่าน้ำนะคะ  ก้อมีเจ้าหน้าที่ คอยดูแลอยู่ที่ท่าน้ำ เจ้าหน้าที่บอกว่า ... อย่างนี้ต้องแจ้งกรมป่าไม้.... ดิฉันสตั้นท์อีก เอิ่ม..... คุณพี่เองก้อเป็นเจ้าหน้าที่ คือคุณพี่ กับคุณตำรวจเฉยเมย แบบไม่มีอำนาจไดๆทั้งสิ้น เพื่อ???  อารมณ์ดิฉันพรุ่งปรี้สสส ถึงจุดหักคือ ... นังแม่ค้าเร่ที่ขายขนมปังปล่อบปลา นั้นมันเดินผ่านมา แล้วมันก้อตะโกนเสยหน้าดิฉัน เลยหน้าพี่ตำ กับพี่เฉย ว่า ...โอ้ย!!!!แม่พระซะเหลือเกิ้นนน!!! ดิฉัน ก้อตะโกนด้วยความโมโหว่า คุณเดือดร้อนไร .. มันตะโกนว่า เดือดร้อนซี่ ก้อผัวหนู!!!! ดิฉันก้อ อ่าว คุณพี่ตำได้ยิน ก้อยังคงเฉย แบบว่าไม่มีอำนาจเหนือนังแม่ค้าไดๆทั้งสิ้น ต่อมา อิผู้ชายเสื้อแดงมันร้อน ตะโกนมาว่า พี่มองหน้าผมไม ? เหอๆ ดิฉันไม่ได้มองด้วยซำจำไม่ได้ว่ามันจับเต่า มันร้อนกันเอง ทีนี้ นังแม่ค้าร้านที่จับมา ออกมาโวยใหญ่ ตะโกนว่าดิฉันว่า มาปล่อยปลา ได้แต่บาปไม่ได้บุญ .พี่ก้อปล่อยปลาพี่แล้วจบไปซี่ อย่ามาวุ่นวาย.. ขอโทษเถอะค่ะ ใครกันแน่ตะต่อบาป แล้วยังมาว่าดิฉันว่าเป็บบาปอีก แล้วยังต่อที่ ถามกลับดิฉันว่า เค้าจับเต่าพี่เปล่าหล่ะ ... ใช่สิไม่ใช่เต่าดิฉันนิ เป็นเต่าของคนปล่อยก่อนหน้าดิฉันน่ะ ... ประมาณว่าถ้าไม่ใช่เต่าดิฉันแล้วเดือดร้อนอะไร ... ดิฉันยังคงบอกพี่ตำว่า อย่างนี้ไม่ไหวเลยนะคะ... คนมาทำบุญ แต่คุณ ตักบุญเราไป ขายต่อ พี่ตำก้อเงียบ .. เอาหล่ะ ดิฉันต่อปากต่อกลอนกับนังแม่ค้าป่าเถื่อนไม่ไหวหรอก เลยคว้าถุงเจ้าสัตว์นั้น ขึ้นรถ พร้อมบอกกับแม่ค้าร้านประจำว่า ต่อไปนี้จะไม่มาอีกแล้ว ... แม่ค้าคนนั้นเขาก้อเศร้ากับเหตุการณ์ แต่ก้อไม่รู้ทำไงเพราะไม่ใช่คนพื้นที่... เวรกรรมมีจิง!!!ดิฉันว่าพวกเขาก่อนเดินมาที่รถ ...ดิฉันขับรถออกจากวัดทันที และมุ่งหน้าหาที่ปล่อยเจ้าสัตว์นั้นที่อื่น... ในใจคิดโมโห คนพวกนั้นมาก แต่โมโหพี้ตำ กับเจ้าหน้าที่มากกว่าที่ มิได้มีปฏิกิริยาได้ปราม ปม่ค้าเถื่อนพวกนี้เลย รู้สึกแย่กับเหตุการณ์นี้ เพราะส่วยตัวแล้วไม่ชอบมีเรื่องกะบใครอยู่แล้ว แต่ประเด็นคือ พวกเขามีสำนึกไหม ว้าทำผิดจรรยาบรรณ ได่เงินเข้ากระเป๋า แล้วนึดถึงใจเขาใจเราบ้างไหม คิดถึงสัตว์ร่วมโลกบ้างไหมที่มันเป็นอิสระ แต่วิ่งหนีคนพวกนี้ช้าเท่านั้นเอง จนต้องถูกเวียนมาจับขายต่อ ไม่เป็นเขาคงไม่รู้....