ตอนที่หนึ่ง

ที่ชมรมดนตรีโรงเรียนฟรายเดย์คอลเล็จ
สมาชิกชมรมปรึกษากันอยู่เรื่องงบชมรมที่โดนตัดไป

ขณะที่โน่กับโอมเดินมาถึง พวกฟิล์มและเพื่อนๆ ก็ระดมยิงคำถามมาเป็นชุด
"เฮ้ย ทำไม งบชมรมเรา เหลือแค่นี้"
"โอ้เพื่อนซี้ เราจะทำ กันไฉน"
ไอ้น้องเปอร์ก็ไม่วายมาแซว
"ว่าไงพี่ หรือเรา ต้องขายไต
เพื่อจะได้ เงินมาจ่าย เป็นค่ากลอง"

ด้วยความงุนงง เป็นไปได้ไงนี่ มันต้องมีบางอย่างไม่ชอบมาพากล โน่คิด
โน่: "เดี๋ยวพวกเอ็ง รอกู อยู่ที่นี่
กูจะรี่ ไปถาม มันถึงห้อง
ว่ายังไง กันแน่หนา งบค่ากลอง
ทำไมต้อง โดนตัดไป ตั้งมากมาย"

โน่วิ่งหน้าตื่นมาห้องสภา
โน่: "ห้องสภา นี้มีใคร อยู่ไหมนี่
ประธานชมรมดนตรี มาหา ว่ะสหาย
ไปไหนกัน หมดวะ จะบ้าตาย"

ทันใดนั้นก็มีหน้าหล่อๆ ของใครคนหนึ่งโผล่มาจากหลังโต๊ะ
ปุณณ์: "อ้าว โน่ มีอะไร ดูรีบมา"

โน่: "เฮ้ย ปุณณ์ ไอ้ฟี่ประธานสภา มันอยู่ไหน"

และแล้วโน่ก็นึกขึ้นได้
โน่: "ไอ้ ชิหาย พึ่งสวนกัน นั่นสิหนา"

โน่ถามปุณณ์
"เออ นี่ปุณณ์ ช่วยกูหน่อย นะเพื่อนยา"
"มีเรื่องใหญ่ มาปรึกษา สภานักเรียน"

ปุณณ์: "เรื่องอะไร ใหญ่แค่ไหน จึงตระหนก"
ดูวิตก หวั่นผวา น่าปวดเศียร"

โน่: "งบชมรม กูโดนตัด สิไอ้เกรียน
แม่-งตัดเหี้ยน สามหมื่นห้า เหลือห้าพัน"

"เออ นายยังเป็น เลขาสภา อยู่ใช่ไหม
ลองเช็คให้ เราหน่อยหนา อย่าบิดผัน"

โน่พูดพร้อมยกมือไหว้
"กูไหว้ล่ะ"
ปุณณ์: "เฮ้ย ไม่ต้องไหว้ เดี๋ยวดูกัน"

ปุณณ์หยิบแฟ้มออกมาดู
"นี่ไงมัน ห้าพัน เช่นนั้นจริง"

โน่แย่งแฟ้มมาดู
โน่: "เห้ย กูว่ากู ของบ ไปสามหมื่นห้า
แต่ให้มา ห้าพัน นั้นผีสิง"

ปุณณ์เอาแฟ้มกลับคืนมาดูอีกครั้ง
ปุณณ์: "แต่ ผมจำได้ ว่าห้าพัน นั้นเรื่องจริง
วันพิจงบ ก็เห็นนิ่ง ไม่ว่าไร"

ปุณณ์พูดกระตุ้นให้คิด
"วันพิจงบ โน่ส่ง ใครมาล่ะ"

และโน่ก็คิดออก
"ไอ้เชื่ยง่อย นี่ละ น่าสงสัย"

ปุณณ์: "ใช่ผมจำได้ ตอนที่งบ โดนตัดไป
พี่อั๋น ชมรมวรรณศิลป์ไง สับงบมัน"

ปุณณ์ร่ายต่อ
"เพราะแกกลัว งบชมรม แกได้น้อย
ไอ้น้องง่อย ไม่กล้าแย้ง นั่งตัวสั่น
สามหมื่นห้า ลงมา เหลือห้าพัน
เป็นเช่นนั้น ด้วยประการ ฉะนี้แล"

หลังจากนั้นทั้งห้องก็เงียบสนิท

แล้วปุณณ์ก็โพล่งออกมา พร้อมประกายตาแปลกๆ
"แต่ ผมยังมี อีกวิธี
ปัญหานี้ ยังพอมี หนทางแก้"

โน่เหมือนไม่เชื่อหูตัวเอง แต่โอกาสมาถึงแล้วพร้อมที่จะเสี่ยง
โน่: "จริงเหรอปุณณ์ บอกเรามานะ อย่าผันแปร
จะยอมแม้ ต้องแลกเปลี่ยน กับสิ่งใด"

ปุณณ์: "ถ้างั้น โน่มาเป็น แฟนผมสิ"

โน่ตกตะลึงกับข้อเสนอนั้น
โน่: "เฮ้ย พูดอะไร ออกมานี่ น่าคลื่นไส้
เรื่องแบบนี้ คิดออก ได้ยังไง
พ่-มึ-ต-ย ไอ้ชิหาย ไอ้เชี่ยปุณณ์"

จบตอนที่หนึ่ง

ชอบไม่ชอบช่วยคอมเมนต์กันด้วยนะครับ