เราเป็นคนชอบเลข 2 เหมือนกับชีวิตของเราที่จะเลือกที่ 2 ตลอด ตอนเด็กๆ เคยมีโอกาสเป็นหัวหน้าห้อง เราก็ขอเป็นแค่รองหัวหน้าแทน

ตอนเข้าชมรมมีโอกาสเป็นหัวหน้าชมรม เราก็ขอเสนอคนอื่นให้เป็นหัวหน้าในนาม แล้วเราเป็นรองหัวหน้าชมรมแทน แต่เราก็ยังทำหน้าที่เหมือนกับเป็นหัวหน้าชมรมทุกอย่าง

เราไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมกลัวการเป็นที่ 1 กลัวการเป็นหัวหน้า

นิสัยของเราเป็นแบบ ขี้เกรงใจ อะไรก็ได้ ยังไงก็ได้ คือเป็นคนโกรธยาก หายเร็ว ไม่มีคนกลัว อยากมากก็มีแต่คนเกรงใจ

สั่งงานใครไป เราก็ไม่คาดหวังอะไรมาก ไม่เสร็จเราก็จะทำเอง เป็นแบบนี้มาตลอดเลยรู้สึกว่าเราไม่มีคุณสมบัติการเป็นผู้นำเลย

จนชีวิตเดินทางมาถึง มอปลาย เรามีโอกาสได้มาเรียนต่อต่างประเทศ

ตอนนั้นตัดสินใจมาอย่างไม่ลังเลเพราะนิสัยเราประเภท ชอบเป็๋นปลาเล็กอยู่ในบึงใหญ่ มากกว่าปลาใหญ่ในบึงเล็กอยู่แล้ว

แต่พอได้มาเราถึงรู้ว่าเราทิ้งโอกาสหลายๆอย่างที่เมื่อไทยไป
นั่นคือ โอกาสการเป็นที่ 2 ของเรา

การใช้ชีวิตอยู่ ต่างประเทศ การเป็นคนไทยคนเดียว ทำให้เราไม่ได้มีบทบาท การเป็นผู้นำอีกเลย ทั้งๆที่คะแนนสอบเรามากกว่าคนอื่นที่เป็นเจ้าของประเทศ

หลังจบ มอปลาย เราต่อวิทยาลัย เลือกเข้าห้องคิง แต่ก็ยังไม่มีบทบาทการเป็นผู้นำ ทั้งๆที่ได้เป็นนักเรียนผลการเรียนดีเด่น

หลังจากนั้นสองปี ที่เราจบ วิทยาลัย เราเริ่มการทำงานในบริษัท โดยที่เรียนมหาวิทยาลัยภาคค่ำไปด้วย

การทำงานในบริษัท ผ่านไปได้ ปีกว่า จากผลงานของเรา หัวหน้าแผนกก็เลื่อนตำแหน่งให้เราเป็น หัวหน้าทีม

เพราะผลงานของเราเด่นกว่าคนอื่น แต่เราทำต่อได้อีกไม่นานก็ขอลาออก เพราะทนแรงกดดันจากเพื่อนร่วมงานไม่ไหว เราไม่มีความสามารถในการคุมคน ตอนนั้นคิดแค่ว่า ประสบการณ์เรายังไม่มากเลยตัดสินใจลาออก

จนตอนนี้ย้ายมาทำงานที่ใหม่ได้ ปีกว่าแล้ว และตอนนี้ตำแหน่งของเรากำลังจะเลื่อนขึ้น

และเราก็ไม่อยากหนีอีก เราอยากพัฒนาตัวเอง ให้เลิกกลัวการเป็นผู้นำ แต่เรากลัวว่าจะมีคนเกลียด

มีทางไหนที่ทำให้เรากลายเป็นผู้นำ และเป็นผู้นำที่มีความสุข บ้างคะ