....... ผมเป็นผู้ชายคนนึง ที่ไม่ได้ร่ำรวยอะไร
เข้าเรียนมหาลัย แล้วก็ได้พบกับรุ่นน้องคนนึง ซึ่งผมแอบชอบและเข้าไปจีบ ในที่สุดเราก็เป็นแฟนกัน

........ ปีหนึ่ง ปีสอง ผมเฮฮาเมากับเพื่อนได้เสมอ แต่ก็ไม่บ่อยมาก เอาที่เป็นการเป็นงานโอกาสดีๆ
แล้วผมก็รักสุขภาพ ออกกำลังกายทุกวัน บ้าเตะบอล
........ แต่พอขึ้นปีสาม ผมมีแฟน ผมเลิกเที่ยวกับเพื่อน ตั้งใจเรียน ชีวิตมหาลัยก็มีแค่แฟน เรียน แล้วก็เตะบอล จนเรียนจบสี่ปี ก็เพราะเธอเป็นกำลังใจข้างๆ

         .....ผมตามใจแฟนผมทุกอย่าง แต่บางอย่างเธอก็แอบตามใจผม ( แอบฟอร์ม แต่เราก็รู้ทันกันตลอด )
         .....แฟนด่าผมไม่คอยตอบโต้ (คิดในใจ ตอนเธอเป็นไฟ เราต้องเป็นน้ำ )
         .....แฟนตะคอกใส่ ผมไม่เคยโกรธ ( คิดในใจ ผมจะโกรธเธอทำไม ผมเองที่ทำให้เธอไม่พอใจ )
         .....ผมซักผ้าให้เธอ ( คิดในใจ ผมแข็งแรงกว่าเธอตั้งเยอะ แค่ซักผ้าผมสบายมาก ไม่อยากให้เธอต้องเหนื่อย )
         .....ผมซักถุงเท้าให้เธอ ( ไหนก็ต้องซักของตัวเอง ซักของเธอด้วย จิ๊บๆ )
         .....บางครั้งผมพูดอะไรไม่ทันคิด เธอโกรธ ผมก็ตามง้อเสมอ ( บางทีก็น้อยใจน๊ะ เราก็ไม่ได้มีเจตนาจะให้เข้าใจแบบนั้น แต่เธอโกรธไปแล้ว
                                                                                         ก็ต้องง้อ ให้เธอรับรู้ ว่าเธอสำคัญกับเรามาก เค้าขอโทษ!!! )
         .....เวลาเธออยากได้อะไร ผมก็จะแอบซื้อมาให้เธอเสมอ สมัยเรียนก็เก็บตัง แต่พอจบมาทำงาน ก็ซื้ออะไรให้เธอง่ายขึ้น ไม่อยากให้เธอกวนพ่อแม่
                                                                             ( ไม่ได้จะเอาเงินซื้อใจ แต่อยากบอกว่า ผมอยากให้เธอรู้ว่าผมพร้อมทำให้เธอได้ทุกอย่าง )
         .....เราคบกันมาสามปีกว่าแล้ว ผมไม่เคยด่าเธอเลย ขึ้นเสียงก็ไม่เคย ...เวลาไม่เข้าใจกัน ผมจะเงียบก่อน แล้วจะเข้าไปพูดดีกับเธอ ขอโทษเธอ
              แล้วบอกกับเธอว่า เราคุยกันดีๆน๊ะ .....โดนด่าหน้าหงายมาอีกที  ก็ไม่โกรธเธอหรอก เพราะผมทำให้เธอเป็นแบบนั้นเอง


              .........เราต่างคนต่างรู้ว่าเรารักกัน ผมจึงยอมเธอ ผมคิดน๊ะ ถ้าผมอารมณ์ร้อน เราคงจบกันไปนานแล้ว
              ถ้าภาษาบ้านๆ จะเรียกว่ากลัวเมีย ผมก็ยอม ......ก็ผมกลัวเธอจริงๆ ยอมทุกอย่างนิ
              คนเราน๊ะ อยู่ด้วยกัน บางทีอารมณ์มันก็มีกระทบกระทั่งกันบ้าง แต่อย่าเอามาทำร้าย ความรู้สึกของกันและกัน อย่าเอาความโกรธ ความไม่พอใจ มาบั่นทอนความรักที่มีให้แก่กัน กว่าจะรักกันขนาดนี้ ผ่านเรื่องราวร้ายดีมาตั้งมากมาย
              เรียนรู้ ที่จะอยู่ด้วยกันอย่างเข้าใจ .... เธอโกรธ แต่เธอก็หายไวทุกครั้ง เพราะผมง้อเก่ง
              ผมเกิดเป็นผู้ชาย ....ผมมีหน้าที่ที่จะดูแลและเห็นคุณค่าของผู้หญิง เห็นคุณค่าของคนที่ผมรัก เราไม่ได้เกิดมารักใครได้ทุกคนบนโลกใบนี้
              แต่เรา "เกิดมาเพื่อรักเธอ"  และมันก็มีความหมายมากขึ้น "เมื่อเรารักกัน"  

                                                  ผมรักเธอมากน๊ะ รักแบบตายแทนเธอได้
                                                         แต่ถ้าอยู่ แบบไม่มีเธอ ผมตายซะดีกว่า
                                                                  ความผูกพันธ์ มันมากเกินจะตัดเธอออกจากชีวิต  
                                     จะรีบเก็บตังค์ ไปขอน๊ะ!!!!


                                      .......ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านน๊ะ ขอให้เจอคนที่รักกันจริงทุกคนน๊ะครับ
         
                                                        ผมไม่รู้ว่าผมเป็นผู้ชายแบบไหน ดีมากหรือน้อยเพียงใด
                                                             แต่ที่รู้ ผมคือผู้ชายที่รักเธอหมดหัวใจ จริงๆ ^___^