ทุกวันนี้สังคมทำให้เห็นถึงการทำบุญที่ชาวพุทธต่างเชื่อว่าการทำบุญจะเป็นผลส่งให้เราได้บุญและจะส่งผลให้เราเกิดในชาติหน้าที่ดี การทำบุญมันก็ดีจิงอย่างที่ว่า...แต่ผมเป็นคนหนึ่งที่จะเลือกทำบุญกับการช่วยสังคมมากกว่าอาจจะไม่ได้ผลบุญมากจนถึงส่งผลให้สบายในชาติหน้าอย่างที่ใครเขาเชื่อกันแต่ผมขอทำได้เท่าทีทำในชาตินี้เพราะผมเชื่อว่าการเลือกที่จะทำบุญให้พวกสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า บ้านพักคนชรา มูลนิธิต่างๆหรือองค์กรที่ช่วยเหลือสังคมจะเกิดประโยขน์มากกว่า เพราะเห็นว่าการที่คนหลั่งไหลเข้าวัดโดยทุ่มเงินทำบุญ ถวายปัจจัยมากเท่าไร นั่นหมายความว่าจะได้บุญมากเท่านั้น ยิ่งวัดดัง วัดใหญ่ วัดที่ให้เลขเด็ด วัดที่แก้ได้ทุกศาสตร์ความเชื่อที่หมอดูชื่อดังทั้งหลายได้บอกไว้ จนทุกวันนี้มันกลายเป็นพุทธพาณิชย์ มีกรรมการประจำวัด มีเงินเข้าออกในบัญชีที่ยากแก่การตรวจสอบ มีเครื่องอำนวยความสะดวกสะบายให้แก่พระ(มันควรต้องมีไหม?) เราก็ต่างกราบไหว้พระที่ครองผ้าเหลืองที่ไม่รู้ว่าดีหรือไม่ดี ส่วนเรื่องในการฉันอาหารที่ที่มาทำบุญต่างมารุมถวายเพื่อจะเชื่อว่าจะถึงบรรพบุรษที่ล่วงลับไปแล้ว(จะถึงจริงเหรอถ้าไม่ได้ฉันของเรา) เหลือแล้วฉันไม่หมดไม่ก็ให้เอากลับบ้านหรือไม่ก็ทิ้ง...ต่างกับเด็กด้อยโอกาสหรือคนยากจนและที่อยู่ห่างไกลเขาไม่มีโอกาสได้กินอะไรแบบนี้เลย เพราะคนส่วนใหญ่มองข้ามที่จะช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน เพราะกลัวว่าจะได้บุญไม่เท่าเข้าวัด...อยากรู้จริงๆว่าศีลที่บัญญัติไว้ 227 ข้อ นั่นคนที่บวชเป็นพระควรจะต้องปฏิบัติให้ครบไหมหรือไม่จำเป็น...จะบวชมาเพื่อจุดประสงค์อะไรกันแน่?