เราแอบชอบคนๆนึง ซึ่งก็เป็นเพื่อนในกลุ่ม
ก่อนนี้ เราก็เหมือนจะสนิทกัน ก็สนิทกันทั้งกลุ่ม
ไปไหนมาไหนด้วยกัน ไปหลายๆคน
มีไปกันสองคนบ้าง แต่เค้าคิดกับเราแค่เพื่อน

นับวัน เราก็ยิ่งชอบเค้ามากขึ้นๆ
เค้าเป็นแรงบันดาลใจ ให้เราอยากจะเป็นคนที่ดี  อยากจะทำอะไรดีๆ

เราชอบเป็นคนให้ อยากให้เค้าเป็นคนรับไปโดยไม่ลำบากใจ
เวลาเราจะทำอะไร จะไปไหน เราก็จะนึกถึงเค้าเสมอ
เค้าจะเป็นยังไง จะหิวมั้ย จะเหนื่อยรึป่าว

เรามักจะมีอะไรไปให้ ซื้ออะไรไปฝากเสมอๆ

ถามว่าเราต้องการอะไรจากเค้า เราก็ตอบไม่ได้
แต่ที่แน่ๆ คือเราอยากจะให้ และเราก็มีความสุขกับการได้ให้


จนมาวันนึง เรารู้สึกว่า เราอาจจะไปยุ่งกับชีวิตเค้ามากเกินไปรึป่าว
การที่เอานั่นนี่ไปให้ เอาอะไรไปฝากมากๆ จะทำให้เค้าอึดอัดรึป่าว
เราแค่ไม่อยากทำให้เค้ารำคาญ  เราจึงตีตัวออกห่าง
ไม่ค่อยคุย ไม่ค่อยรับโทรศัพท์ หลบหน้าหลบตา
คุยบ้างในgroup lineเพื่อน


คือตัวเราก็อยากจะเยียวยาใจตัวเอง
เผื่อความห่างจะช่วยให้เราเลิกชอบเค้าได้
อีกอย่าง เราก็ไม่อยากไปวิ่งตาม ไม่อยากไปวุ่นวายอะไรกับขีวิตเค้า
ให้เหมือนกับว่า ทุกคนเดินตามทางของตัวเอง


เพื่อนๆว่า เราทำถูกมั้ยคะ
เราเหมือนคนพาลมั้ยคะ ที่แบบ คนเค้าไม่ชอบ ก็ตีตัวออกห่าง ไม่คุยกับเค้า

เราแค่รู้สึกว่า ถ้าเราทำตัวปกติ เราก็ต้องกลับไปชอบเค้าอีก ก็จะมาเข้าวงจรเดิม
เราอยากเป็นเพื่อนธรรมดาๆ ที่ไม่คิดอะไร แต่ตอนนี้เรายังทำไม่ได้

เค้าคงงงและไม่เข้าใจว่าเราเป็นอะไร
มีจะเข้ามาถามบ้าง แต่เราก็หาทางหนีทีไล่ตลอด

เพื่อนสาวเราบอกว่า เราทำไม่ถูกค่ะ
นางบอกว่าเราไม่แคร์ใจเค้าบ้างหรอ ที่ต้องเสียเพื่อนคนนึงไป

เฮ้ออ
เราควรทำยังไงดีคะ