คือพึ่งบอกเลิกมาน่ะคะ เหตุผลคือเราหมดใจ เราเบื่อๆ เพราะไม่ได้เจอกันนานด้วยมั่งคะ
แล้วก็หลายๆเหตุผลที่มันสะสมแต่เราก็ทนมาได้
เช่น ช่วงเมื่อก่อนเขาไม่มีงานทำเอาแต่เล่นเกมไปวันๆ ขอตังแม่เอา ส่วนเราก็เรียน เราต้องไปหาเขาตลอด เวลากินอะไรเราก็ต้องออกตังเอง เขาไม่เคยเลี้ยงไรเลย ไม่ใช่ว่าเขางกนะคะ แต่เขาไม่มีตัง ฐานะค่อนข้างไม่ดีเท่าไหร่ บ้านอยู่หอพัก บางครั้งเขาไม่มีตังถึงกับซื้อข้าวเลยทีเดียว เราก็ละอายใจนิดๆนะคะ
เวลาโทรหากันเขาก็ไม่เติมตังโทรศัพท์เลย เขาต้องยิงมาหาเรา แล้วให้เราโทรกลับตลอดทุกครั้ง

ที่พูดมานี่ เราไม่ได้คบเขาที่ฐานะใช่ไหมคะ ? แต่บางทีเป็นผู้ชายก็ต้องหางานทำ ทำมาหากินใช่ไหมคะ ?

ตอนแรกเรากล้าๆกลัวๆอยากบอกเลิก แต่ด้วยความขี้สงสารของเรานี้แหละคะ ตัวทำลายความคิดเลย
จนมาถึงวันนี้ เรารวบรวมความกล้าบอกเลิกเขา แล้วเขาก็ด่าเราว่า ที่ผ่านมาคบเขาเพราะแก้เหงาใช่ไหม อะไรแบบนี้ เราก็บอกป่าวเลย เขาก็ว่างสาย
ลึกๆ เราคิดว่าเขาเป็นคนดีนะคะ ทะเลาะกันก็ยอมเรา ขอโทษเรา เรื่องผู้หญิงไม่มี แต่มาเสียตรงที่เขาไม่ยอมทำงานทำการนี่ละคะ

ทุกคนคิดว่า เราทำ ถูกหรือ ผิด ที่บอกเลิกเขามาคะ