คือทางบ้านฐานะไม่ได้จนเลย แต่แม่เลี้ยงแบบอดๆอยากๆ อยากกินไรก็ไม่ได้กิน ทุกวันนี้อยากกินไรก็ยังไม่กล้าขอเลย ไปทำงานตังทิ้งให้สักบาทยังไม่มีเลย มีแต่มาม่าที่ซื้อมาให้ มันไม่มีสารอาหารอะไรเลยนอกจากแป้ง แล้วเราเป็นคนที่ผอมมากๆ เราก็อยากได้สารอาหารเยอะๆ แต่แม่กลลับบให้เรากินแต่อะไรก็ไม่รู้ อยากกินไรก็ต้องซื้อกินเอง เราพึ่งอายุ 17 เอง ถ้าเราทำงานได้เราก็จะไม่พูดเลย เรารู้สึกน้อยใจแม่มากๆ แม่ก็มีเงินเยอะนะ แต่ทำไมให้ลูกอดๆอยากๆ บางทีกินข้าวก็แทบจะไม่เหลือไว้ให้เราด้วยซ้ำ แต่ทีกับลูกคนอื่น แม่จะชอบซื้อให้ เอาตังให้ แต่ทำไมกับลูกตัวเองถึงชอบงก บางทีก็งกเกินไปจริงๆ ให้เราเอาเงินตัวเองซื้อ แต่ให้ตังเราแทบจะไม่ให้เรามีเงินเก็บเลย แล้วเราจะเอาที่ไหนซื้อ เสื้อผ้าของจิปาถะเราก็ซื้อเองหมด