เป็นคนไม่ชอบต่อสู้ หรือ ปะทะในชีวิตจริงนะเพราะมองว่าขาดทุน
ด้วยความเป็นคนค้าขายจึงมักมองพยามมองอะไรเป็นวิน-วินตลอดเวลา
มองการปะทะรบรา เป็นเรื่องสูญเปล่า
การขาดทุนเพื่ออุดมคติคือสิ่งที่จับต้องไม่ได้

แต่วันนี้ได้มารุ้จักการต่อสู้อย่างหนึ่ง
นั้นคือการต่อสู้เพื่อศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์
"ศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์"
ทำให้ผมเข้าใจว่า อะไรคือการต่อสู้ในความเป็นจริง
การต่อสู้เพื่อสิ่งนี้ อยู่เหนือการเมือง และผลประโยชน์
อยู่เหนือกำไรขาดทุน ออกมาจากปัจเจกโดยเสรี
อยู่เหนือการชี้นำ และ พรรคฝ่าย
แต่เป็ฯการต่อสู้เพื่อยืนยัน
และคงไว้ถึงศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์โดยสมบูรณ์เท่านั้น

ที่ผ่านมา
ผมโต้เถียงอย่างโง่เขลาในกระดานวิวาทะ
ผมยึดหลักการ สังคมอุคมคติ รบราฆ่าฟันไม่เลือกหน้า
แต่ในชีวิตจริงผมหลบเลี่ยงการต่อสู้ที่ไม่มีกำไรทุกอย่าง
ประนีประนอมความขัดแย้งทุกประเภทอย่างชำนาญ
โลกของหลักการและการปฏิบัติไปคนละทิศละทางเหมือนคนละคน
ความย้อนแย้งของผมไม่เคยรวมตัวกันได้เลย
จนวันนี้ผมเข้าใจแล้วว่าอะไรคือสิ่งที่ผมควรสู้
อะไรคือสิ่งที่ผมควรปล่อยผ่าน อะไรคือสิ่งที่ควรแข็งกร้าว
อะไรคือสิ่งที่ควรประนีประนอม
และ เข้าใจความโง่เขลาของตัวเองอย่างถึงที่สุด
อุดมคติและความจริงมาเจอกันตรงจุดนี้

เหนือสิ่งอื่นใด
ทุกการต่อสู้นั้นล้วนมีความหมาย เมื่อคนหนึ่งต้องสู้
นั่นคือการยินยอมพร้อมใจที่จะสูญเสียแล้ว
ที่ผ่านมา ถ้าผมได้ล่วงเกินการต่อสู้ของใครไป
ผมขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะครับ
อย่าถือโกรธความโง่เขลา ของคนรุ่นหลัง
และอย่าพึ่งสิ้นหวัง

ไม่มีการต่อสู้ใดๆที่สูญเปล่า
มันจะส่งต่อไปเป็นทอดๆ และจะมีผมเพิ่มขึ้นอีกคนที่รับรู้มัน
และผมเชื่อว่ามีอีกหลายร้อยหลายพันคนที่รับรุ้มันเช่นกัน