เข้าเรื่องเลยละกันครับ      

คือ ตอนที่ผมเรียนปี 1 ที่ ม. แห่งหนื่ง  ตอนไปเรียนใหม่ๆก็ อย่างว่าแหละครับ   ที่ไหนๆก็มีคนสวยเป็นเรื่องปกติ  
แต่ในนั้น   มีคนนืงในห้องเรียนที่ผมเรียน  นับได้ว่า  น่ารักที่สุดของปี 1 เลยก็ว่าได้.   เขาชื่อ   น้ำเย็น ...เข้าเรียนแรกๆ   เขาก็เฉยๆ  ตั้งใจเรียนปกติ      
ส่วนผมนะเหรอ ....  เหอะๆ    ก็แอบมองเขาน่ะสิ  _ _"    

พอเข้าเรียนได้สักพัก   จู่ๆ   เธอคนนั้น  นึกอะไรขื้นก็ไม่รู้      ชวนแฟนมาเรียนด้วย  -..-   ( หมดกันคนที่เราแอบชุ่มดูมาตั้งนาน) ชื่งผม  ก็เพิ่งรู้ว่าเป็นแฟนกันก็ตอนที่ผู้ชายคนนั้น  มานั่งข้างผมนี่แหละครับ ( ชื่งโต๊ะ  ข้างขวาผม  เป็น ผู้ชายคนนั้น  ส่วนข้างช้าย  เป็นของน้ำเย็นแหละครับ )  
สองคนนั้น   ตอนมาเรียนทีแรกก็  ไม่มีไรน่าสนใจไรมากหรอกครับ   ต่างคน  ต่างก็ตั้งหน้าตั้งตาเรียน ....  จนจบเทอมแรกไป

มาช่วงเทอมที่สอง     ที่สองคนนั้น แปลกมาก  คือ    มากับรถคนละคัน ( เมื่อก่อน   มาโรงเรียนด้วยกัน )  , นั่งคนละมุม  , ไม่ค่อยไปไหนมาไหนด้วยกัน
ฝ่าย  ญ  ก็เฉยๆ  ฝ่าย ช ก็  ตั้งใจเรียน   .... ชื่งในช่วงนั้นแหละครับ ผมได้มีโอกาสได้พูดคุยไรกับเขา  และได้รู้ว่า  เขากับแฟน  ได้เลิกกัน ช่วงปิดเทอม   เพราะผูหญิง    ทนนิสัยรุนแรงของฝ่ายชายไม่ได้   ( จากที่เขา และเพื่อนในห้อง  ที่เป็นเพื่อนกัน  เล่าให้ฟัง   บอกคำเดียวว่า " โหด "  ถ้าผมเล่าไป   ยาวววว แน่ )  ...    และตอนนั้นแหละครับ  เป็นโอกาสที่ผม  ได้เข้าไปเท็คแคร์น้ำเย็น  
สิ่งที่ผมทำก็ไม่มีไรมากหรอกครับ     เวลาไปเรียน  ผมก็ต้องคอยไปรับเขาไปเรียนด้วย ( บ้านผมกับน้ำเย็น   ห่างกัน 3 กิโล  กว่าจะไปถืง ม. ก็  45 นาที ชื่งผมโกหกเขาว่าบ้านอยู่ไกล้ๆแถวบ้านเขานั่นแหละ   เพื่อไม่ให้เขาคิดว่าลำบากผม)
เวลาที่เขาหิวข้าวช่วงพักเรียน  ผมก็หาชื้อ มาม่า  หรือของว่างมาให้เขา   ,  ตอนที่เขาไปเที่ยว  แล้วไม่มีเพื่อนไปด้วย  ผมก็คอยไปเป็นเพื่อน  , ช่วงดึกๆ เขาบ่นหิวข้าว  ผม  ก็ต้องออกไปชื้อกับข้าว  หรือไม่ก็  น้ำเต้าหู้ให้ , ตอนเดินเล่น  และเดินผ่านร้านดอกไม่สด เขาก็ บอกว่า  ชอบดอกนี้มากก ( ไม่รู้เหมือนกันว่าดอกอะไร )   ผมก็  ยิ้ม  และเดินไปต่อ เหมือนไม่สนอะไร  , วันต่อมา ผมก็ไปที่ร้านนั้น  และชื้อไปให้เขา   ตอนที่ผมไปรับเพื่อไปเรียนนั้นแหละครับ (  ตอนนั้น   สั่นสุดขีด )    ก็  ทำแบบนี้ไป  เป็นเวลานานพอสมควร ....  จนกระทั่ง เข้าเรียน ปีที่ 2  และจะจบเทอมแรก  

มีคืนนืง  ผมนึกไรก็ไม่รู้   บ้าๆบอๆ    จู่ๆก็   ส่งข้อความไปบอกว่าแอบชอบเขา   -..-  กดส่งเท่านั้นแหละครับ     หลับ ..!!!   - -'    

จนเช้าวันต่อมา  จะไปเรียน    ผมก็นึกขื้นได้  ว่าเมื่อวานทำไรลงไป    .... ตื่นเต้นสุดขีด    ตอนนั้น ผมคิดว่า    ตำตอบจะเป็นไงก็ชั่งมัน  เราได้บอกไปละ   ดีกว่าจะเก็บไว้ให้เป็นภาระหัวใจกับ  สมอง   .... ก็ ....   ค่อยๆเอามือปิดหน้าจอ  แล้วกดเปิดข้อความ   แล้วค่อยๆเลื่อนมือออก    ....

"  ตา ( ขื่อผม )    .... เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอ ???!!  เราคิดกับเธอได้แค่เพื่อนเองนะ ...!  "  

_ _"   โหวว    !        มือถือ   ที่ผมกำไว้บนมือสนิท   ก็หล่นลงพื้น    แยกออกไม่เป็นชิ้นดีเลยครับ    ....   ทั้งอึ้ง  และก็   เสียใจ  แบบทำไรไม่ถูกเลย    ..!    ยืนนิ่งไปชักพัก   ก็คิดได้ว่า       " เราได้บอกเขาไปแล้วนิ   จะมาเสียใจทำไม  "  ,,,   แต่ก็เท่านั้นแหละครับ   ไม่มีใครทำได้หรอกครับ  ที่จะห้ามตัวเองไม่ให้เสียใจกับความผิดหวัง    


.....  ต่อมา  ผม กับเขาก็  ห่างๆกันขื้นเรื่อยๆ   ( เป็นเพราะผมเองแหละครับ  )   จนอะไรๆ ที่เคยทำ  ก็  ไม่ได้ทำเหมือนเดิม   .... ตอนเรียน  ผมก็ไม่กล้าสู้หน้าเขาเลย       

จนนานวันเข้า  ( ประมาณ  เกือบ ปี  )  เขา  ก็มีแฟน  T T       ส่วนผมก็   รู้เรื่องนี้     ทีแรก   ก็อื้งสิครับ  และคิดในใจ          
ผมทำไรไม่ดี   หรือดีไม่พอตรงไหน      ที่ผ่านมา  เขาไม่เคยคิดเลยหรอ  ว่าผมทำไปเพื่ออะไร    หรือเป็นเพราะคำว่า " เพื่อน "  เองหรอ  ที่ทำให้เขา  ไม่รับ ว่าผมแอบชอบ  (  ขนาดแค่บอกแอบชอบ  ยังโดนปฏิเสธ   ถ้าขอเป็นแฟนนี่  ไม่อยากจะคิด ) ....    
ที่รู้ว่าเขามีแฟน    ยังไม่เจ็บเท่า  เขาบอกว่า  "  รักแฟนคนนี้มาาากกกก  และจะรักคนนี้  ไปตลอดชิวิต "    

มาถึงตอนนี้  ก็เป็นเวลา  สองปีละครับ     ผมก็ยังคิดถึงความหลังเก่าๆอยู่เลย    ส่วน  น้ำเย็น กับแฟน   ก็ยังรักกันเหมือนเดิม ( มั้ง ) แหละครับ


สุดท้ายนี้   ผมแค่มีไรอยากจะถาม เพื่อนๆทุกคนในพันทิปนี้แหละครับ     ว่า  ผมควรทำไงดี  เพื่อให้ลืมเรื่องเก่าๆเหล่านี้ได้     ( ตั้งแต่ผิดหวังครั้งนั้นผมก็ไม่ได้คบหากับผูหญิงคนไหเลย      ผมก็  หน้าตาธรรมดาๆแหละครับ   แค่  ไม่อยากตั้งความหวังกับใครไว้มาก  เพราะ  ถ้าผมคบกับใคร แล้วตั้งความหวังไว้  มักจะผิดหวังทุกรายเลย ) ....

ปล. ขออภัยถ้าหากผิดพลาด  หรือ พิมพ์ผิดไปบ้าง   หรือทำให้ การอ่านจำเจไป และยาวไป  เพราะผมพิมพ์มากจากชีวิตจริง  ชื่งไม่ได้ทำการเตรียมการใดๆเลย ( สด )    ต้องขออภัยด้วยครับ    

ขอบคุณที่อ่าน  และ แสดงความคิดเห็นครับ   ....