คุยเล่นกะเพื่อนร่วมงาน ก็โดนภรรยาเค้าหาว่าเป็นเมียน้อย เป็นกิ๊กกะสามีเค้าอีก

ถามมาได้ว่า ไม่มีปัญญาหาสามีเองรึ แหมมม ถามไม่คิด ถ้าหาได้จะเป็นโสดว เป็นแม่ม่ายทำไมล่ะ อยากมีสามีจนตัวสั่นล่ะ จะได้คุยกะเพื่อนๆผู้ชายได้แบบหมดข้อครหา

เอาจริงๆนะ ก็แค่คุยบ้าง เล่นบ้าง สังคมกันบ้างตามประสาสัตว์สังคม ที่คนเราต้องมีเพื่อน มีคนรู้จัก ไม่ได้คิดเป็นอื่นไกลเลย ให้ตายเหอะ

บางทีเจอเพื่อนสมัยเรียน พบปะสังสรรค์กัน เมียมันดันถามว่าทำไมคนนี้ไม่เอาสามีมาด้วย  เอ่อ.... โดนผัวทิ้ง จบป่ะ

ไปกินข้าวสองต่อสอง ไปส่งมันซื้อของให้เมียกับเพื่อนผู้ชายที่สนิทกันมาตั้งแต่สมัยเรียน ไปแบบที่ไม่มีอะไรแอบแฝง อีกวันเจอเมียมันโพสเฟสด่าอีก ว่าแอบไปกินผัวนาง

แล้วผู้ชายบางคนนะ เห็นว่าเป็นแม่ม่าย ก็มาแทะ มาเล็ม ถามมาได้ว่าไม่เหงาหรือ เหงาซิคะ แต่....เลือกค่ะ บอกเลย เคยมีสามี เคยมีชีวิตคู่ รู้ทุกอย่างค่ะ ว่าอะไรเป็นเยี่ยงไร

มีเมียแล้วไม่เอาค่ะ บางทีไม่มีเมีย ก็ยังไม่เอาเลย ผ่านมาแล้วนี่คะ ชีวิตคู่ สุขประปราย ทุกข์มากมายเป็นขาประจำ อาจเป็นเพราะโชคไม่ดี ได้คู่ชีวิตแบบแมงดามาจุติ เลยยังหวาดหวั่นอยู่

บางครั้งเห็นเค้ามากันเป็นคู่ เป็นครอบครัว ก็มีแอบอิจฉาเบาๆ เหงาเป็นกระสัย อยากได้อยากมีแบบคนที่เค้ามีบ้าง แต่พอนึกย้อนไปถึงวันวานที่เคยประสบพบเจอความดราม่าในชีวิต ถอนหายใจแล้วส่ายหัวแต่พองาม อยู่คนเดียวแห้งเหี่ยวหัวโตต่อไปดีกว่า เฮ้อ...อ...อ....

ใครเคยเจอแบบนี้บ้าง มาแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันเหอะ