สวัสดีค่ะเพื่อนๆ คือต้องบอกก่อนนะค่ะว่าเราเป็น ผู้หญิง ที่ชอบผู้หญิงด้วยกัน และเพื่อนที่ว่านี่เค้าก็เป็นผู้หญิงที่ชอบผู้ชายปกติแหละ รู้จักกันมาปีกว่าๆเองค่ะและอีกเทอมเดียวก็จะเรียนจบแล้วแยกย้ายกันไปตามมหาลัยที่อยากเข้าระยะเวลารวมๆกันมันไม่นานนะค่ะแต่สนิทกันมากๆ ชนิดที่ว่ามองหน้ากันก็รู้ว่าเราคิดเหมือนกัน แรกๆที่รู้จักเค้าไม่ได้คิดอะไรหรอกค่ะ เฉยๆก็เพื่อนกันทั่วไปแต่พอเริ่มคุยกันทุกวันๆ รู้จักตัวตนของเค้า ก็ดีค่ะเราคุยกันถูกคอ เพราะเรามีอะไรหลายๆ อย่างคล้ายกัน มันมีความรู้สึกว่าเค้าไม่ใช่แค่เพื่อนธรรมดาสำหรับเรา เวลาไปไหนมาไหน เค้าก็ชวนเราตลอดไอ่เราก็ไม่เคยปฏิเสธเลยค่ะ มันรู้สึกว่า ถ้าไปไหนที่มีเค้าไปด้วยเราก็อยากไปมันมีความสุขมากๆเลยที่เห็นเค้ามีความสุข แต่อีกใจนึงก็รู้สึกว่าเค้าก็เพื่อนที่คุยด้วย อยู่ด้วยแล้วสบายใจแค่นั้น เค้าเป็นเพื่อนที่ดีมากคนนึงที่เราไม่เคยเจอที่ไหน ส่วนใหญ่คนแบบเค้าจะมาในลักษณะที่เป็นรุ่นพี่ รุ่นน้อง เราก็รู้สึกชอบ แต่นี่มาเป็นเพื่อน เพื่อนที่สนิทมากๆมันจะชอบก็ชอบนะ แต่เค้าเป็นเพื่อนเรา ถ้ามองในมุมเพื่อน เราก็ไม่อยากเสียเพื่อนดีๆอย่างเค้าไป บางทีก็กลัวว่าความห่วงใย ความสนใจของเราที่มีให้เค้ามันจะมากเกินไปจนทำให้เค้ารู้ว่าเราคิดอะไร จะหยุดความรู้สึกนี้ยังไง อยากมีเค้าเป็นเพื่อนไปตลอดพยายามทำทุกอย่างจะเป็นเพื่อนที่ดีให้เค้า พยายามเตือนตัวเองทุกครั้งว่าห้ามคิดอะไรมากกว่านี้ แต่เวลาเห็นเค้าทุกข์ หรือ เครียดไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็อยากให้เป็นเราที่คิดแทนเค้า ความรู้สึกตอนนี้มันยังไงไม่รู้ ไม่อยากคิดแบบนี้นะค่ะ จะหยุดยังไงดีค่ะ ?? ไม่อยากทำลายความไว้ใจที่เค้ามีให้
ช่วยแนะนำด้วยนะค่ะ และขอบคุนมากๆที่เข้ามาอ่านค่ะ^^