ความรัก จริงๆแล้วมันคืออะไรกันแน่คะ หรือสุดท้ายแล้วมันไม่มีอยู่จริง

เพื่อนๆ เคยสงสัยกันบ้างหรือเปล่าคะ
ว่า

จริงๆแล้ว อะไรกันแน่ ที่เรียกว่ารัก
เมื่อไหร่ เราจะเรียกมันว่า รัก รักแท้ หรือรักแท้ในชีวิตคนเรามีแค่ครั้งเดียว คือรักแท้กับพ่อแม่คะ


เราเคยมีแฟน เค้าเป็นคนดีมากนะคะ ดีแบบผู้ชายที่จะคอยดูแลเราได้อย่างดี ให้เราได้ทุกอย่าง ไปจนชั่วชีวิต
คบไปได้ 2 ปีกว่าๆ เราบอกเลิกเค้าค่ะ แบบไม่มีเหตุผล ผช.คนนั้นก็ดีนะคะ ดีมาก เคยทะเลาะกันแต่ผช.คนนี้เป็นคนที่หาทางออก หาทางแก้ไขปัญหาอย่างเดียว ไม่เคยมีความคิดที่จะรำคาญหรืออยากเอาเราออกจากชีวิตเค้าเลย ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เค้าจะบอกว่า ขอเวลาแปปนะ ขอเวลาสงบสติอารมก่อนแล้วเราค่อยมาคุยกันนะ อีกแปปเค้าก็จะ โอเค เราทำแบบนี้ๆ ดีไม๊

เราไม่แน่ใจว่าเรารักเค้า หรือจะรักเค้าไปตลอดได้ไม๊ ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ว่าอะไรทำให้รู้สึกแบบนั้น
รู้แค่ว่า เป็นห่วง อยากให้เค้าประสบความสำเร็จ แล้วก็แฮปปี้ แต่ไม่แน่ใจว่ารักจริงๆหรือเปล่า

เลยกลับมาถามตัวเองว่าแล้วความรู้สึกนั้น มันคืออะไร มันยังไม่ใช่รักหรอ แล้วต้องแบบไหน
แต่ก็เลือกออกมาจากชีวิตเค้าอย่างเด็ดขาด (ไม่มีปัญหาเรื่องอื่นหรือมือที่ 3 เลยค่ะ)

จนอีก 1 ปีต่อมา หลังเลิกกับแฟนเก่า
เจอเพื่อนเก่าที่เคยรู้จักกันตั้งแต่เข้ามหาลัยใหม่ๆ (แต่ตอนนั้นเราเริ่มคบกับแฟนเก่าคนนั้นแล้ว)

เริ่มสนิท จนกลายมาเป็นทั้งเพื่อน ทั้งคนรู้ใจ คบกันแบบรู้ว่าเป็นแฟน แต่เค้าเลือกที่จะไม่เปิดเผยว่า มีเราเป็นแฟน (รู้แค่ที่บ้านเค้ากับเพื่อนสนิทเค้า)
เราก็โอเค ทำใจพักนึง ก็รับได้
เริ่มกลับมามองว่า สรุปแล้ว รักกัน มันไม่ใช่แค่เรื่องของการประกาศให้โลกรู้รึเปล่า ไม่ต้องเที่ยวไปบอกใครต่อใคร หรือมันเป็นปกติที่ต้องเปิดตัว
แค่เค้าซือสัตย์รักเรา ก็พอแล้วแล้วรึเปล่า (เราเริ่มจากไปเห็นใน social networking ทั่วไป ที่บางคนทั้งๆที่ตั้งสเตตัสว่ารักกันจนจะกลืนกิน married บ้างอะไรบ้าง ลับหลังก็มีกิ้ก อี้อ๋อกับผญ คนอื่นเต็มไปหมด) ตอนนั้นเราก็เริ่มกลับมาถามตัวเองอีก ว่า

ตกลง รัก  ต้องเป็นยังไงหรอ

ผ่านไปอีก 2ปี สุดท้ายก็ห่างกัน ด้วยเหตุผลด้วยเรื่องเล็กๆน้อยๆแบบ น้อยม้าก เค้าขอเราให้ห่างกันก่อน
เมื่อก่อนเราเคยคิดว่า โอเค ถ้าห่าง สำหรับเราคือเราจะเลิกไปเลยนะ เราอยู่แบบกึ่งๆกลางๆแบบนี้ไม่ได้ เราคิดว่า เห้ย
รักกันอ่ะ ห่างกัน คุณทำได้ไง แบบนั้นคงไม่ใช่มั้ง
แต่พอเวลาผ่านมาจนถึงตอนนี้ เราโอเค ห่างนะ
แต่เรารู้สึกว่างเปล่าไปหมด ไม่รู้ว่า ตอนนี้จริงๆแล้วเรารู้สึกยังไง ตอนนี้ไม่คิดแล้ว ไม่พยายามแล้ว ขอรอเวลาเป็นตัวบอกแทนแล้วกัน ปล่อยไปเรื่อยๆแล้ว
เราก้ไม่รู้ว่า อ้าว แบบนี้มันแปลว่าไม่รักแล้วรึเปล่า

การที่คน 2 คนคบกัน จริงๆแล้วมันต้องประกอบด้วยอะไรบ้างหรอคะ

จริงๆรักมันคืออะไร บางครั้งเค้าบอกว่ารักเรา
แต่เราไม่รู้สึกกับคำพูดคำนั้น
บางครั้งเค้าไม่ได้พูด แต่การกระทำขอวเค้ากลับรู้สึกว่าเค้ารักเรามาก  แต่พอผ่านไปไม่กี่ชั่วโมงไม่กี่วัน กลับมาทะเลาะกันด้วยเรื่องเล็กๆ โกรธเราเหมือนเหตุการณ์ดีๆไม่เคยมีมาก่อน
หรือจริงๆแล้ว ที่เรารู้สึกว่าเค้ารัก เราคิดไปเอง

ตอนนี้ห่างกัน เราลองทบทวนสิ่งทีตัวเองทำลงไป มีอะไรผิดบ้าง มีอะไรจูนกันไม่ได้บ้าง อันนี้เราไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะ แต่เราไม่เคยเอาแต่ใจไม่เคยเรียกร้องอะไรลย

สุดท้ายก็คิดอีกว่าแบบไหนกันแน่ที่เรียกว่ารัก
แบบไหนกันแน่ที่ คน 2 คน จะพร้อมแชร์ชีวิตทั้งชีวิต มาอยู่กับอีกชีวิต

หรือเราแย่ ชีวิตนี้มีแฟน คนที่ 2 ละ (ตอนนี้ทำงานแล้วนะคะ คบกับคนนี้ตอนกำลังจะจบพอดี) สุดท้ายก็เหมือนจะไม่พร้อมจะอยู่ดูแลกันไปจนแก่
หรือเราจะไม่มีใครไปจนแก่ ก็ดีหรือเปล่า ได้ดูแลพ่อแม่เต็มลิมิตดี 555

หรือว่ารักแท้ของผู้ชาย นอกจากคนที่รักเรียกว่าพ่อ เนี่ย มันไม่มีอยู่จริงคะ
แล้วจริงๆแล้วแบบไหนกันแน่ ที่เราเรียกว่ารักกันแน่ เศร้า
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่